ԵՐԵՎԱՆ, 23 նոյեմբերի — Sputnik. Արթուր Պետրոսյանի նշանակումից 11 օր անց Հայաստանի հավաքականը ԱԱ-2018 թվականի ընտրական խաղում գերկամային հաղթանակ տարավ Չեռնոգորիայի թիմի նկատմամբ` տոնելով առաջին հաղթանակը մեծ ընդմիջումից հետո:
Չեռնոգորիայի հետ խաղը նորանշանակ գլխավոր մարզչի համար դեբյուտայինն էր: Հանդիպման առաջին կեսից հետո մեր թիմը պարտվում էր 0:2 հաշվով, և, եթե անկեղծ լինենք, ոչ ոք չէր հավատում թիմի հաղթանակին: Արթուր Պետրոսյանը Sputnik Արմենիան խոստովանել է, թե այդ պահին ինչ էր մտածում որպես ֆուտբոլիստ և որպես մարզիչ։
«Որպես ֆուտբոլիստ չեմ հիշում, թե ինչ եմ մտածել, իսկ որպես մարզիչ ես հավատում էի, որ կարող ենք փոխել խաղի ընթացքը: Վստահ էի մեր ֆուտբոլիստների կարողություններին: Չորսօրյա մարզումներից ընթացքում ես տեսա, թե ֆուտբոլիստներն ինչքան նվիրված են իրենց գործին, ու զգացի հաղթանակի հասնելու նրանց մեծ ցանկությունը»,- ասաց Պետրոսյանը:
Մարզիչի կարծիքով` մեր թիմի բախտն ինչ-որ տեղ բերեց, քանի որ ֆուտբոլիստները կարողացան երկրորդ խաղակեսի հենց սկզբում գրավել մրցակցի դարպասը, և ակնհայտ դարձավ, որ Արտակ Գրիգորյանի խփած գնդակից հետո խաղի ընթացքն իսկապես փոխվեց:
Արթուր Պետրոսյանը բավական երկար ժամանակ ապրել է Շվեյցարիայում։ Ավելի քան 10 տարի նա Հայաստանի հավաքականի մեկ այլ նախկին ֆուտբոլիստի` Հարություն Վարդանյանի հետ հանդես է եկել «Ցյուրիխում»: Հետո հենց այս թիմում էլ սկսել է մարզչական աշխատանքը։
«Ես Շվեյցարիայում ոչ մի դժվարության չեմ հանդիպել: Ինձ շատ լավ ընդունեցին: Միակ խնդիրս լեզվի իմացությունն էր, ու ես սկսեցի արագ տեմպերով յուրացնել նոր լեզուն: Ինձ շատ օգնեց Հարություն Վարդանյանը»,- ասաց Պետրոսյանը։
Պարզվում է, որ նա արդեն խաղալու ընթացքում է որոշել, որ հետագայում մարզիչ է դառնալու։
«Երբ մենք հեռացանք «Յանգ Բոյզից», մի քանի առաջարկ ունեի. «Ցյուրիխ», «Բազել» ակումբներն ինձ առաջարկներ արեցին: «Ցյուրիխի» հետ պայմանագրում նշեցինք, որ կարիերան ավարտելուց հետո կաշխատեմ ակումբում որպես մարզիչ: Արդեն այն ժամանակ ես որոշել էի, որ ֆուտբոլից հեռանալ չեմ կարող: Ինձ համար ուրիշ աշխատանք հետաքրքիր չէր»,- ասաց նա:
«Ցյուրիխում» Պետրոսյանը երկար ժամանակ աշխատել է թիմի երիտասարդ հարձակվողների հետո, հետո նույն աշխատանքը կատարել նաև հիմնական թիմի հարձակվողների հետ։
«Մենք հարձակվողներին սովորեցնում էինք գոլ խփել: Եվ այդ գործում որոշակի հաջողությունների հասանք: Այսօր մեր մարզչական շտաբի աշխատանքի արդյունքն եմ համարում այն, որ Ադմիր Մեհմեդին խաղում է «Բայերում» իսկ Յոսիպ Դրմիչն էլ Մյունխենգլադբաղի «Բորուսիայում»: Իսկ բարձրագույն խմբի պրոֆեսիոնալների հետ աշխատանքը ինձ մեծ փորձ տվեց»,- ասաց Հայաստանի հավաքականի մարզիչը:
Պետրոսյանը երկար տարիներ մեր հավաքականի լավագույն ռմբարկուն է եղել` խփած 11 գնդակներով. ավելի ուշ այդ ռեկորդը գերազանցեց Հենրիխ Մխիթարյանը: Նա պատասխանեց նաև այն հարցին, թե կարելի՞ է ենթադրել, որ մեր հավաքականը հարձակողական ոճ է նախընտրելու։
«Ենթադրել կարելի է: Ես ուզում եմ, և բոլոր մարզիչներ են ուզում հարձակողական ֆուտբոլ խաղալ: Սակայն յուրաքանչյուր խաղից առաջ մենք պետք է հաշվի առնենք, թե ինչպիսի կազմով ենք խաղալով, ով է պատրաստ կամ ով չի կարող խաղալ: Եվ բնական է, որ մեր մարտավարությունը կախված է լինելու նաև մրցակցից: Այս բոլոր գործոնները հաշվի առնելով նոր կընտրենք մեր ստրատեգիան յուրաքանչյուր խաղից առաջ»,- նշեց Պետրոսյանը:
Մեր հավաքականի արդյունքներից և խաղից ելնելով` ոչ բոլոր մարզիչները կհամաձայնվեին գլխավորել թիմը, քանի որ շատ մեծ պատասխանատվություն էր: Պետրոսյանն իր քայլը մեկնաբանեց հետևյալ կերպ.
«Ես երկու տարի առաջ ֆեդերացիայի նախագահ Ռուբեն Հայրապետյանից արդեն հրավեր ստացել էի, բայց այն ժամանակ ես պատրաստ չէի առաջին թիմը գլխավորել: Հիմա արդեն այլ բան է: Լեհաստանի հետ հանդիպումը հույս ներշնչեց, որ մեր թիմը կարող է արդյունքի հասնել: Թիմը ներուժ ունի: Եվ ամենակարևորը` ես զգացի, որ կարող եմ աշխատել ազգային հավաքականում»:
Գաղտնիք չէ, որ յուրաքանչյուր ֆուտբոլիստ ձգտում է խաղալ ազգային հավաքականում, հետաքրքիր էր իմանալ, թե արդյոք այդպե՞ս է նաև մարզչական գործում։
«Կարծում եմ, որ մարզիչներից յուրաքանչյուրն էլ ձգտում է աշխատել ազգային հավաքականում, որովհետև դա մեծ պատիվ է: Ես էլ էի երազում: Չէի պատկերացնում, որ այսքան շուտ է լինելու, բայց ստացվեց և ես շատ ուրախ եմ դրա համար»,- ասաց Պետրոսյանը:
Զրույցի վերջում Արթուր Պետրոսյանը նշեց, որ լավ ֆուտբոլիստ դառնալու համար միայն տաղանդը բավարար չէ: Հարկավոր է նվիրվածություն, աշխատասիրություն և նպատակին հասնելու մեծ ցանկություն։ Ըստ նրա` ահա այսպես կարելի է դառնալ հավաքականի անդամ և ուրախություն պարգևել հայ ֆուտբոլասերին:
