https://arm.sputniknews.ru/20240405/svoccancajin-qnnarkumner-haghtecinq-te-partvecinq-2016-i-qarorja-paterazmum-74233472.html
Սոցցանցային քննարկումներ. հաղթեցի՞նք, թե՞ պարտվեցինք 2016-ի քառօրյա պատերազմում
Սոցցանցային քննարկումներ. հաղթեցի՞նք, թե՞ պարտվեցինք 2016-ի քառօրյա պատերազմում
Sputnik Արմենիա
Համաձայնե′ք՝ բավական տարօրինակ էր 2016-ի կարճատև ապրիլյան պատերազմը։ Ոմանք ասում էին, թե հերոսաբար կարողացանք կանգնեցնել հակառակորդին, և ուրեմն դա հաղթանակ էր... 05.04.2024, Sputnik Արմենիա
2024-04-05T23:30+0400
2024-04-05T23:30+0400
2024-04-05T23:30+0400
արմեն դուլյան
5 րոպե դուլյանի հետ
արցախյան պատերազմ
հայաստան
ադրբեջան
հայ-ադրբեջանական
https://cdn.am.sputniknews.ru/img/07e7/05/0b/59465871_0:67:1024:643_1920x0_80_0_0_2bd413513400a9618b1d67c441cd97d0.jpg
Թվում էր, թե վերջնական օբյեկտիվ գնահատականը կտա խորհրդարանական հատուկ հանձնաժողովը, բայց անկեղծ խոստովանենք՝ շատ քչերը որևէ բան հասկացան այդ հանձնաժողովի եզրակացությունից, մանավանդ որ այն ամբողջությամբ այդպես էլ երբեք չհրապարակվեց։ Եվ բոլորովին պատահական չէ, որ վեճերն այս թեմայով մինչև հիմա էլ շարունակվում են։Ներկայացնեմ սոցցանցերի օգտատերերից մեկի կարծիքը. Սոցցանցերում կա նաև այսպիսի կարծիք. անիմաստ է խոսել քառօրյա պատերազմում մեր հաղթանակի կամ պարտության մասին այն պարզ պատճառով, որ իրականում անկախության ողջ ընթացքում եղել է ընդամենը մի անընդհատ շարունակվող պատերազմ։ Մեջբերեմ. «Չի եղել Ապրիլյան պատերազմ, չեն եղել առաջին, երկրորդ, երրորդ պատերազմներ, ոչ մի 1։1 հաշիվ էլ գոյություն չունի։ Մենք հաղթել ենք ճակատամարտեր, բայց պատերազմ երբեք չենք հաղթել։ Եղել է մեկ ամբողջական Արցախյան պատերազմ, որում մենք ջախջախվել ենք։ Այդ միակ պատերազմը 1994-ին ինքներս անավարտ թողեցինք քաղաքական ղեկավարության դավաճանական բթամտության պատճառով։ Հետո, փոխանակ շարունակությանը թշնամուց ավելի լավ պատրաստվելու, մեր քաղաքական վերնախավը անհոգաբար տոնում էր, երևակայում, թե տարածաշրջանի ամենահզոր բանակն ունի, թալանում էր երկիրը և ձևացնում, թե խորամանկ դիվանագիտական լուծում է գտել՝ Արցախը Հայաստանի Հանրապետությունից դուրս դնելով։ 2016-ի ապրիլին նույնպես երևակայեցինք, թե հաղթել ենք, ու չհասկացանք, որ դա հետախուզական հարձակում էր, ու պատերազմի ավարտական փուլը շատ չպիտի ուշանա։ Անգամ ավարտական փուլից հետո չհասկացանք, որ Արցախն արդեն կորցրել ենք՝ թշնամուն հանձնված տարածքում շրջապատված թողեցինք ահռելի բանակային կորպուս ու պատանդ՝ հարյուր հազար բնակչություն»։ Խաղաղությունը և անվտանգությունը բոլորովին տարբեր հասկացություններ են. գիտակցում ենք արդյոքՄինչ Հայաստանում շարունակվում են թեժ քննարկումները Տավուշի մարզի սահմանին գտնվող չորս գյուղերի ճակատագրի շուրջ, «Ֆեյսբուքի» օգտատերերից մեկը զգուշացնում է՝ այդ տարածքի հարևանությամբ անցնող գազատարն ի վերջո հնարավոր է տեղափոխել, շատ ավելի մեծ վտանգ կա։ Մեջբերեմ. «Բաքուն կարող է հանդես գալ Մոզդոկ-Թբիլիսի գազամուղը գնելու նախաձեռնությամբ: Հիշեցնեմ, որ դեռևս 2011 թվականին Վրաստանի կառավարությունը իր ռազմավարական նշանակության ենթակառուցվածքների ցանկից հանեց Մոզդոկ-Թբիլիսի գազամուղն ու հայտարարեց այն վաճառքի հանելու մասին:Առաջիններից մեկը գազամուղը գնելու պատրաստակամություն հայտնեց ադրբեջանական SOCAR-ը՝ պատրաստ լինելով շուկայականից բարձր գին վճարել դրա համար: Գործընթացը, սակայն, կասեցվեց, այդ թվում՝ Երևանի դիվանագիտական ջանքերի շնորհիվ: Այսօր, երբ Երևանը հանդես է գալիս տոտալ զիջողական-պարտվողական դիրքերից ու, մասնավորապես, անկաշկանդ կերպով դրսևորում է սեփական անվտանգության հաղորդակցությունները թշնամու վերահսկողությանը փաստացի փոխանցելու պատրաստակամություն, պետք չէ բացառել, որ Բաքուն՝ գործի դնելով իր ազդեցության լծակները Վրաստանում, ինչ-որ պահի դառնա Մոզդոկ-Թբիլիսի գազամուղի վրացական հատվածի սեփականատերը: Իսկ դա կնշանակի արդեն դե յուրե ենթակառուցվածքային կախվածություն Ադրբեջանից»:Եվ իհարկե, սոցցանցերը չեն շրջանցում ուրբաթօրյա բրյուսելյան հանդիպումը։ Հետաքրքիր է, որ Հայաստանի իշխանությունների որոշ ներկայացուցիչներ դեռ հանդիպումից առաջ արդեն սկսել էին մեղադրանքներ հնչեցնել, թե ինչ-որ ուժեր իբր դիտմամբ ցանկանում են չափազանցված ակնկալիքներ ձևավորել։ Օգտատերը փաստում է. «Արտաքին գործերի փոխնախարար Վահան Կոստանյանը բրյուսելյան հանդիպմանն ընդառաջ ասել է. «Պետությունները կամ կողմերը, որոնք դեմ են մեր այս ֆորմատով համագործակցությանը, մեդիադաշտում փորձում են ստեղծել առավել մեծ ակնկալիքներ, քան այդ միջոցառումից կարելի է ունենալ՝ հետագայում հանրության մոտ որոշակի հիասթափություն առաջացնելու համար»։ Ո՞վ և ինչպե՞ս է «առավել մեծ ակնկալիքներ ստեղծում»,- հարցնում է գրառման հեղինակը և պատասխանում,- «Այո-այո′. ճիշտ եք՝ արևմտամետ ներկայացող ուժերը, ավելի ճիշտ, մի քանի մարդ-կուսակցություններ ու փորձագետները՝ բոլոր նրանք, ովքեր եթերներում ամենօրյա ռեժիմով կրկնում են, թե արևմուտքն ուր որ է՝ անվճար զենք է տալու Հայաստանին, Հայաստանը Եվրամիությանն անդամակցելու հայտ կներկայացնի այս տարի, «Հայաստանը Եվրոպա է, և վերջ», օր առաջ պետք է դուրս գալ ՀԱՊԿ-ից, և այսպես շարունակ... Այսքանից հետո հաստիքային արևմտամետներին ոչինչ չի մնում, քան հայտնի ֆիլմի հերոսի պես բացականչել. «Մատնեցի՞ր, սողուն»»։
https://arm.sputniknews.ru/20240404/erkarakecutjan-erknagujn-gvotinery-1-y-kvorcrinq-bajc-hujs-ka-vor-90-tari-kaprenq-74198191.html
ադրբեջան
Sputnik Արմենիա
media@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rossiya Segodnya“
2024
Արմեն Դուլյան
https://cdn.am.sputniknews.ru/img/2070/97/20709751_477:42:1221:786_100x100_80_0_0_49effa12a5c8a33e31f066cb33af3898.jpg
Արմեն Դուլյան
https://cdn.am.sputniknews.ru/img/2070/97/20709751_477:42:1221:786_100x100_80_0_0_49effa12a5c8a33e31f066cb33af3898.jpg
Լուրեր
am_HY
Sputnik Արմենիա
media@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rossiya Segodnya“
Sputnik Արմենիա
media@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rossiya Segodnya“
Արմեն Դուլյան
https://cdn.am.sputniknews.ru/img/2070/97/20709751_477:42:1221:786_100x100_80_0_0_49effa12a5c8a33e31f066cb33af3898.jpg
արմեն դուլյան, 5 րոպե դուլյանի հետ, արցախյան պատերազմ, հայաստան, ադրբեջան, հայ-ադրբեջանական
արմեն դուլյան, 5 րոպե դուլյանի հետ, արցախյան պատերազմ, հայաստան, ադրբեջան, հայ-ադրբեջանական
Սոցցանցային քննարկումներ. հաղթեցի՞նք, թե՞ պարտվեցինք 2016-ի քառօրյա պատերազմում
Համաձայնե′ք՝ բավական տարօրինակ էր 2016-ի կարճատև ապրիլյան պատերազմը։ Ոմանք ասում էին, թե հերոսաբար կարողացանք կանգնեցնել հակառակորդին, և ուրեմն դա հաղթանակ էր, մյուսները փաստում էին, որ որոշակի տարածք ու դիրքեր կորցրինք, և ուրեմն դա պարտություն էր։
Թվում էր, թե վերջնական օբյեկտիվ գնահատականը կտա խորհրդարանական հատուկ հանձնաժողովը, բայց անկեղծ խոստովանենք՝ շատ քչերը որևէ բան հասկացան այդ հանձնաժողովի եզրակացությունից, մանավանդ որ այն ամբողջությամբ այդպես էլ երբեք չհրապարակվեց։ Եվ բոլորովին պատահական չէ, որ վեճերն այս թեմայով մինչև հիմա էլ շարունակվում են։
Ներկայացնեմ սոցցանցերի օգտատերերից մեկի կարծիքը.
«Ապրիլյան կոչվող պատերազմը չի ավարտվել հայկական կողմի հաղթանակով՝ որքան էլ այն հաղթանակ անվանեն այսօրվա՝ իբր թե ընդդիմադիր դարձած, ՀՀԿ-ականները։ Դա պարտությունների տրամաբանական սկիզբն էր։ Հաղթանակի ժամանակ չեն կորցնում տարածքներ։ Հաղթանակից հետո չեն բեմադրում գունավոր քայլող հեղափոխություն ու չեն նվիրում իշխանությունը բացահայտ հակաարցախյան քաղաքական ուժին։ Ապրիլյան պատերազմը կարող էր դաս լինել, և շտկումներ արվեին հաջորդ 4 տարիներին, ինչը չարվեց։ Չարվեց մինչև 2020 թվականի սեպտեմբերի 27-ը։ Հետո էլ չարվեց մինչև 2023 թվականի սեպտեմբերի 19-ը։ Ու հիմա էլ չի արվում։ Ու նորից ապրիլ է։ Առանց Արցախի առաջին ապրիլը հայոց ամբողջ պատմության ընթացքում»։
Սոցցանցերում կա նաև այսպիսի կարծիք. անիմաստ է խոսել քառօրյա պատերազմում մեր հաղթանակի կամ պարտության մասին այն պարզ պատճառով, որ իրականում անկախության ողջ ընթացքում եղել է ընդամենը մի անընդհատ շարունակվող պատերազմ։
Մեջբերեմ. «Չի եղել Ապրիլյան պատերազմ, չեն եղել առաջին, երկրորդ, երրորդ պատերազմներ, ոչ մի 1։1 հաշիվ էլ գոյություն չունի։ Մենք հաղթել ենք ճակատամարտեր, բայց պատերազմ երբեք չենք հաղթել։ Եղել է մեկ ամբողջական Արցախյան պատերազմ, որում մենք ջախջախվել ենք։ Այդ միակ պատերազմը 1994-ին ինքներս անավարտ թողեցինք քաղաքական ղեկավարության դավաճանական բթամտության պատճառով։ Հետո, փոխանակ շարունակությանը թշնամուց ավելի լավ պատրաստվելու, մեր քաղաքական վերնախավը անհոգաբար տոնում էր, երևակայում, թե տարածաշրջանի ամենահզոր բանակն ունի, թալանում էր երկիրը և ձևացնում, թե խորամանկ դիվանագիտական լուծում է գտել՝ Արցախը Հայաստանի Հանրապետությունից դուրս դնելով։ 2016-ի ապրիլին նույնպես երևակայեցինք, թե հաղթել ենք, ու չհասկացանք, որ դա հետախուզական հարձակում էր, ու պատերազմի ավարտական փուլը շատ չպիտի ուշանա։ Անգամ ավարտական փուլից հետո չհասկացանք, որ Արցախն արդեն կորցրել ենք՝ թշնամուն հանձնված տարածքում շրջապատված թողեցինք ահռելի բանակային կորպուս ու պատանդ՝ հարյուր հազար բնակչություն»։
Մինչ Հայաստանում շարունակվում են թեժ քննարկումները Տավուշի մարզի սահմանին գտնվող չորս գյուղերի ճակատագրի շուրջ, «Ֆեյսբուքի» օգտատերերից մեկը զգուշացնում է՝ այդ տարածքի հարևանությամբ անցնող գազատարն ի վերջո հնարավոր է տեղափոխել, շատ ավելի մեծ վտանգ կա։ Մեջբերեմ. «Բաքուն կարող է հանդես գալ Մոզդոկ-Թբիլիսի գազամուղը գնելու նախաձեռնությամբ: Հիշեցնեմ, որ դեռևս 2011 թվականին Վրաստանի կառավարությունը իր ռազմավարական նշանակության ենթակառուցվածքների ցանկից հանեց Մոզդոկ-Թբիլիսի գազամուղն ու հայտարարեց այն վաճառքի հանելու մասին:Առաջիններից մեկը գազամուղը գնելու պատրաստակամություն հայտնեց ադրբեջանական SOCAR-ը՝ պատրաստ լինելով շուկայականից բարձր գին վճարել դրա համար: Գործընթացը, սակայն, կասեցվեց, այդ թվում՝ Երևանի դիվանագիտական ջանքերի շնորհիվ: Այսօր, երբ Երևանը հանդես է գալիս տոտալ զիջողական-պարտվողական դիրքերից ու, մասնավորապես, անկաշկանդ կերպով դրսևորում է սեփական անվտանգության հաղորդակցությունները թշնամու վերահսկողությանը փաստացի փոխանցելու պատրաստակամություն, պետք չէ բացառել, որ Բաքուն՝ գործի դնելով իր ազդեցության լծակները Վրաստանում, ինչ-որ պահի դառնա Մոզդոկ-Թբիլիսի գազամուղի վրացական հատվածի սեփականատերը: Իսկ դա կնշանակի արդեն դե յուրե ենթակառուցվածքային կախվածություն Ադրբեջանից»:
Եվ իհարկե, սոցցանցերը չեն շրջանցում ուրբաթօրյա բրյուսելյան հանդիպումը։ Հետաքրքիր է, որ Հայաստանի իշխանությունների որոշ ներկայացուցիչներ դեռ հանդիպումից առաջ արդեն սկսել էին մեղադրանքներ հնչեցնել, թե ինչ-որ ուժեր իբր դիտմամբ ցանկանում են չափազանցված ակնկալիքներ ձևավորել։ Օգտատերը փաստում է. «Արտաքին գործերի փոխնախարար Վահան Կոստանյանը բրյուսելյան հանդիպմանն ընդառաջ ասել է.
«Պետությունները կամ կողմերը, որոնք դեմ են մեր այս ֆորմատով համագործակցությանը, մեդիադաշտում փորձում են ստեղծել առավել մեծ ակնկալիքներ, քան այդ միջոցառումից կարելի է ունենալ՝ հետագայում հանրության մոտ որոշակի հիասթափություն առաջացնելու համար»։ Ո՞վ և ինչպե՞ս է «առավել մեծ ակնկալիքներ ստեղծում»,- հարցնում է գրառման հեղինակը և պատասխանում,- «Այո-այո′. ճիշտ եք՝ արևմտամետ ներկայացող ուժերը, ավելի ճիշտ, մի քանի մարդ-կուսակցություններ ու փորձագետները՝ բոլոր նրանք, ովքեր եթերներում ամենօրյա ռեժիմով կրկնում են, թե արևմուտքն ուր որ է՝ անվճար զենք է տալու Հայաստանին, Հայաստանը Եվրամիությանն անդամակցելու հայտ կներկայացնի այս տարի, «Հայաստանը Եվրոպա է, և վերջ», օր առաջ պետք է դուրս գալ ՀԱՊԿ-ից, և այսպես շարունակ... Այսքանից հետո հաստիքային արևմտամետներին ոչինչ չի մնում, քան հայտնի ֆիլմի հերոսի պես բացականչել. «Մատնեցի՞ր, սողուն»»։
