https://arm.sputniknews.ru/20211114/hvognel-ei-kanvonneric-inchpes-tshapvonaci-taijin-hajastanum-voch-miajn-ser-ajlev-2rd-tun-gtav-35296170.html

Հոգնել էի կանոններից. ինչպես ճապոնացի Թաիջին Հայաստանում ոչ միայն սեր, այլև 2–րդ տուն գտավ

Հոգնել էի կանոններից. ինչպես ճապոնացի Թաիջին Հայաստանում ոչ միայն սեր, այլև 2–րդ տուն գտավ

Sputnik Արմենիա

Ճապոնացի Թաիջի Նոտսուն պտտվեց ամբողջ աշխարհով մեկ, եղավ ավելի քան 70 երկրում, բայց իր փնտրածը գտավ փոքրիկ Հայաստանում։ Այստեղ նա հանդիպեց Մանուշակին ու հիմա... 14.11.2021, Sputnik Արմենիա

2021-11-14T09:27+0400

2021-11-14T09:27+0400

2021-11-15T17:11+0400

հայ

ռեստորան

ընտանիք

ճապոնացի

հայաստան

ճապոնիա

թաիջի նոտսու

https://cdn.am.sputniknews.ru/img/07e5/0b/03/34967305_0:84:1600:984_1920x0_80_0_0_b8e3f86a3770a432a1ef6aeb8485fdf7.jpg

Աշխարհ տեսած, տարբեր աշխարհամասերում, 7 տասնյակից ավելի երկրներում եղած Թաիջի Նոտսուն Հայաստանն իր համար բացահայտեց դեռ մոտ 15 տարի առաջ՝ 2006 թվականին։ Այդ ժամանակ տուրիստական այցով էր, մնաց մոտ 5 օր, մի քիչ բացահայտեց Երևանն ու մոտակայքը, իսկ երկուսուկես տարի առաջ Հայաստան վերադարձավ ծրագրով՝ որպես ճապոներենի ուսուցիչ։ Ծրագիրը 1 տարով էր, բայց Թաիջին հիմա էլ Հայաստանում է՝ արդեն իր տանը։Ծնվել է Ճապոնիայի ծայրամասային քաղաքում` ծովի ափին, որտեղ եղանակը միշտ մռայլ է։ Հայաստանը սիրեց։ Ի տարբերություն ծննդավայրի՝ Հայաստանում արևոտ է։ Մեր երկիրը համեմատում է Կալիֆոռնիայի հետ. տնից դուրս գալիս պարտադիր չէ միշտ անձրևանոց վերցնել։«Երբ ինձ Ճապոնիայում հարցնում են Հայաստանի մասին, թե այդ ինչ տեղ է (շատերն առաջին անգամ են Հայաստանի մասին լսում), ասում եմ, որ Եվրոպայի և Ասիայի միջև գտնվող մի վայր է, որն ունի երկար պատմություն, համեղ գինիներ, որտեղ ապրում են գեղեցիկ կանայք»։Ու միգուցե Թաիջին Հայաստանում իր երկրորդ տունը չգտներ, եթե այստեղ Մանուշակին չհանդիպեր։«Ես միշտ հետաքրքրվել եմ ճապոնական մշակույթով, ճապոնացի գրողներով, նաև այդ պատճառով էին մեր հանդիպումներն ինձ համար հետաքրքիր»,- ասում է Մանուշակը։Սկզբում հանդիպեցին պատահաբար, հետո արդեն հանդիպումները պայմանավորված ու նպատակային դարձան։Ամուսնացան, ճապոներենի դասավանդման ծրագրի ավարտից հետո տեղափոխվեցին Վրաստան։ Այնտեղ Թաիջին հոսթել բացեց, բայց կորոնավիրուսի համավարակն ու սահմանափակումները սկսվեցին, ծանր ժամանակներ էին։Մանուշակն արդեն բալիկի էր սպասում, վերադարձավ Հայաստան, Թաիջին նրանից կարճ ժամանակ անց պետք է սահմանը հատեր, սակայն սահմանները փակվեցին։Սահմանները բացվեցին, ընտանիքը վերամիավորվեց։«Երբ ես առաջին անգամ գրկեցի Ջուլյային, արդեն 5 ամսական էր»,- պատմում է Թաիջին։Նա մասնագիտությամբ կենսաբանության ուսուցիչ է, բայց նաև սուշի պատրաստել է սովորել։Ձեռքերը ծալած չնստելու համար սկսեց տանը սուշի պատրաստել, առաքել։Թաիջիի սուշիները սիրվեցին. դրանք յուրահատուկ էին՝ հայկական ձկնամսով, տեղական բաղադրիչներով։ Մտածեցին՝ իսկ ինչո՞ւ փոքրիկ ռեստորան չբացել։ Հիմա Մաշտոցի պողոտայի մոտ հայկական գողտրիկ բակում ճապոնական սիրուն, փոքրիկ «Oh Meshi» ռեստորանն է:Այստեղ մատուցվում են բացառապես ճապոնական ուտեստներ, աշխատակիցները, նաև շեֆ-խոհարարը ճապոնացի են։ Հաճախորդները դեռ շատ չեն` ռեստորանը տեսանելի վայրում չէ, այնպես որ, հավանականությունը փոքր է, որ պատահական զբոսնող մարդիկ այն կտեսնեն, բայց ովքեր փորձում են, անպայման վերադառնում են։Մեծամասամբ հայկական բաղադրիչներով ավանդական ճապոնական ուտեստներ են ստանում։ Առայժմ միայն իսկական սակե պատրաստել չի ստացվում։Ամեն շաբաթ օր ռեստորանում մատուցում են ճապոնական ավանդական հայտնի ապուր՝ ռամեն՝ Նարուտոյի սիրելի կերակուրը։ Ապուրը համտեսելու համար նախօրոք է գրանցվել պետք, որովհետև դա հեշտ ու արագ եփվող մի բան չէ, մի ամբողջ արարողություն է։Ռամենի օրերին գալիս են ոչ միայն Հայաստանում ապրող ճապոնացիները, այլև այս յուրահատուկ խոհանոցն արդեն բացահայտած հայերն ու օտարերկրացիները, նաև ներկա ու նախկին պաշտոնյաներ։«Oh Meshi»-ն դարձել է տարբեր մշակույթների կրողների հանդիպատեղի։Հայաստանում ճապոնական փոքրիկ համայնք կա, ճապոնացները մեր երկրում իրենց լավ են զգում. մարդիկ բարի են, կարեկցող։«Այստեղ նույնիսկ անծանոթ մարդիկ օգնում են իրար, օրինակ, երեխայի խնամքի հարցում։ Հայերը ջերմ, հոգատար ժողովուրդ են»,- նշում է Թաիջին։Ասում է՝ հայկական ընտանիքները շատ ամուր են, հարազատները կապված են իրար, ինչը Ճապոնիայում չկա։Առանձնահատուկ վերաբերմունք ունի հայկական խոհանոցի մասին։ Ասում է՝ այստեղ կերակուրները, այսպես ասած, շատ զգայուն են։ Համեմատում է վրացականի հետ, ասում է` վրացականը համեղ է, բայց շատ համեմունքներ են օգտագործում, հետո եռացնում կամ տապակում սնունդը և վերջ։ Հայկական ուտեստների մեջ հոգի է դրվում, առանց շատ համեմունքների հայերը կարողանում են յուրահատուկ, բնական համ ստանալ։Կնոջ՝ Մանուշակի հետ Թաիջին փորձել է խաղողի տերևով տոլմա փաթաթել, ասում է՝ հետաքրքիր պրոցես էր։ Իր ամենասիրելի հայկական ուտեստն էլ խաշլաման է, որի անունը դժվարությամբ է արտաբերում՝ ճապոնականացված՝ «խաշիրամա»։ Բաղադրությունը լսելուց հետո ենք գլխի ընկնում, թե ինչի մասին է խոսում։ Շատ է սիրում հայկական ձկնատեսակները։Մանուշակի խոսքով՝ հայերի և ճապոնացիների վերաբերմունքն ուտելիքի հանդեպ ծայրահեղ տարբեր են։«Ճապոնացիների համար սնունդը շատ, շատ կարևոր է, ամեն ինչը պտտվում է ուտելիքի շուրջ, այնտեղ ամեն քաղաքացի հաշվում է, թե արդյոք ստացել է իր օրվա սպիտակուցի, վիտամինների բաժինը, թե չէ»,- ծիծաղում է Մանուշակն ու նշում, որ այս հարցում զիջում է Թաիջիին, նրա գիտելիքներին ու ճաշակին, բայց երբեմն «սննդային կոնֆլիկտներն» անխուսափելի են, հատկապես, երբ հարցը Ջուլյայի սննդակարգին է վերաբերում։Հանուն Ջուլյայի ու նաև Ջուլյայի շնորհիվ Թաիջին սկսել է հայերեն սովորել։ 2-ամյա աղջիկն արդեն քիչ ու միչ խոսում է, հայրիկն էլ ջանքեր է գործադրում բալիկի արտաբերած մտքերը հասկանալու համար։Ճապոնիա վերադառնալու մասին չի մտածում։ Խոստովանում է` կարոտել է երկիրն ու ծովը, բայց իր տունը հիմա այնտեղ է, որտեղ իր ընտանիքն է։

ճապոնիա

2021

Լուրեր

am_HY

հայ, ռեստորան, ընտանիք, ճապոնացի, հայաստան, ճապոնիա, թաիջի նոտսու