Կապանցի Գևորգն ու Սյունեն ցանկանում էին բոլորի աչքից հեռու, անաղմուկ հարսանիք անել, բայց լրիվ հակառակը ստացվեց։ Որոշել էին՝ ռեստորանը, թամադան ու ճոխ սեղաններն իրենցը չեն, հեքիաթը վերևում է սպասում։ Արևածագին բարձրացան ու Խուստուփի գագաթին, բառիս բուն իմաստով, ամպերից վեր իրենց «հարսանիք լեռներումն» արեցին առանց հյուրերի։
Հաջորդ օրն արթնացան ու պարզեցին` լուսանկարչի ֆիքսած հեքիաթային կադրերը ոչ մեկին անտարբեր չեն թողել։ Ծանոթ-անծանոթ զարմացան, հիացան, շնորհավորեցին, լուսանկարները տարածեցին ու երազեցին, որ իրենց հեքիաթն էլ այդպիսին լինի։
Գևորգ
Մասնագիտությամբ ցանցային ադմինիստրատոր է, համակարգիչների հանդեպ սերը դպրոցական տարիներից է։ Հենց դպրոցում էլ Գևորգի կարողությունները նկատեց միջազգային ընկերություններից մեկի հայաստանյան գրասենյակը։ 8-րդ դասարանում նա արդեն կենտրոնի աշխատակից էր։ Համալսարանն ավարտելուց հետո Գևորգը նաև որպես ինֆորմատիկայի ուսուցիչ աշխատեց։ Ասում է՝ ինքը միշտ է ոչ ստանդարտ մոտեցումներ ունեցել։ Հաճախ աշակերտներին առաջարկում էր դասն անել ոչ թե դասասենյակում, այլ բնության գրկում։
Սեր «հայկական ձևով», կամ ինչ կարելի է երազել «արծաթե» հարսանիքից հետո
«Մանկությունից բննությունն ինձ համար ուրիշ տեղ ուներ, պապիկի հետ սարեր էինք գնում, բույսերին էր ծանոթացնում»։
Բնության ձգողականությունն այնքան ուժեղացավ, որ Գևորգը սկսեց տուրիստական երթուղիներ կազմել, ծանոթացնել Սյունիքի բնությանը, դեպի Խուստուփ արշավների տանել։ Բնության ու Գևորգի կապն այնքան ուժեղացավ, որ ի վերջո բնապահպան դարձավ։
«Բնությունն ինձ համար ամենաամենան է. բնապահպանությունը հենց հայրենիքի պահպանությունն է։ Սյունեին հանդիպելուց հետո հասկացա, որ իմ բնությունը Սյունեն է»։
Սյունե
Արև-աղջիկ։ Այսպես են Սյունեին հաճախ անվանում դեղին գույնի հանդեպ սիրո համար։Դեղին հագուստ, աքսեսուարներ հաճախ է կրում, հիշում է՝ երեք տարեկանում տատիկի նվիրած զգեստն էլ էր դեղին։
Առաջին մասնագիտությամբ հոգեբան է, երկրորդի համար լրագրությունն ընտրեց. համոզված էր՝ լավ լրագրող լինելու համար հոգեբան լինելն անհրաժեշտ է։
Դիմակով հարսնացու, անկոստյում փեսացու, օնլայն հյուրեր. «կորոնավիրուսային» հարսանիքները
«Մինչև Գևորգի հետ ամուսանալը լրագրության հետ էի ամուսնացել»,- ծիծաղելով ասում է Սյունեն ու նշում՝ մշակութային կյանքի մասին էր գրում, բայց միշտ էլ իմացել է՝ պետք է մի բան անի, որ դեռ չի արել։ 2016 թվականի ապրիլի 2-ը հենց այդ չարածն անելու օրը դարձավ։ Մեկնեց առաջնագիծ` կրակահերթերի տակ լուսաբանելու Ապրիլյան պատերազմը։ Ընտանիքին ասաց, թե Ստեփանակերտ է գնում, առաջնագծի մասին իմացան հեռուստացույցով, երբ Սյունեի ռեպորտաժներից մեկը ցուցադրվեց։ Խոստովանում է՝ առաջնագծում անցկացրած 16 օրերն իր կյանքում ամենաիմաստալին էին։
Ամուսնության առաջարկություն երկնքում և Գեղամա լեռներն ընկած մատանին
Բնապահպան Գևորգն ու լրագրող Սյունեն իրար վաղուց էին ճանաչում, բայց նրանց սիրո պատմությունը մոտ մեկ տարեկան է։
«Եկել եմ, որ քո բոլոր երազանքներն իրականացնեմ»,- հենց առաջին օրից խոստացավ Գևորգն ու որոշեց համատեղել ամուսնության առաջարկությունն ու Սյունեի թռչելու երազանքը։
«Նախադեպը չունի Հայաստանում». «Հարսանիք թիկունքումը» մեծ էկրան կբարձրանա
Գնացին Սևան։ Սյունեն կարծում էր, թե հերթական արշավն է սպասվում։ Այն մասին, որ պարապլանով են թռչելու, օդում հայտնվելուց րոպեներ առաջ իմացավ։ Գևորգը նախապես զինվել էր մատանիով, Սյունեի սիրելի նարինջներով ու շոկոլադով։ Միասին թռչել չէին կարող, յուրաքանչյուրի հետ պետք է հրահանգիչը լիներ, ուստի օդում ամուսնության առաջարկությունը հաջողացնելու մի ամբողջ սցենար էր մշակված։ Շոկոլադը Գևորգի մոտ էր, մատանին՝ նարնջի մեջ, նարինջն էլ` պարապլանից կախված։ Եկավ սպասված պահն ու հրահանգիչը Սյունեին խնդրեց վերցնել կախված նարինջը։ Մինչ Սյունեի ձեռքը կհասներ, թելը պոկվեց, նարինջն ու մատանին էլ Գեղամա լեռներում հայտնվեցին։
«Հրահանգիչը շատ վատ զգաց, ես էլ ասում եմ՝ դե լավ, հա, նարինջ էր էլի»,- ծիծաղելով պատմում է Սյունեն ու ավելացնում, որ Գևորգն իրեն չկորցրեց և ռադիոկապով ամուսնության առաջարկություն արեց։
«Պատրա՞ստ ես սկսկել մեր հեքիաթի երկրորդ մասը»,- ասաց Գևորգը։
«Պատրաաաստ եմ»,- արցունքն աչքերին բացականչեց Սյունեն։
Մի քանի օր անց Սյունեն ստացավ նաև Գեղամա լեռների գիրկն ընկած մատանու կրկնօրինակը։
Արևածագին հարսանիք լեռներում
Գևորգն ասում է՝ Խուստուփը ուխտատեղի է, սուրբ սար։ Սյունյաց գրեթե բոլոր լեռներն է բարձրացել, բայց Խուստուփն ամենասարն է։ Խոստովանում է՝ երբ դեռ չէին հանդիպում, բայց ֆեյսբուքյան ընկերներ էին, Սյունեն իր անձնական էջում տեսանյութ, նաև լուսանկարներ էր տարածել արտերկրում լեռներում ամուսնացածների մասին։ Այնպես որ, գիտեր՝ «հարսանիք լեռներումը» սիրելիի սրտով է։
Սյունեն էլ ավելացնում է՝ դեռ շատ վաղուց, երբ չգիտեր, թե կողքին ով է լինելու, վստահ էր՝ իր հարսանիքը լեռներում է լինելու։
Որոշեցին օգոստոսի 20-ի արևածագին Խուստուփի գագաթին լինել։ Դե, բնականաբար, Գևորգի ջանքերով «հարսի ավտոն» էլ դեղին էր։
Գիշերը ժամը 2-ին ճանապարհ ընկան, մոտ ժամ ու կես անց ստորոտին հասան։ Որոշեցին մի քիչ քնել, հետո վերջին հինգ հարյուր մետրը բարձրանալ ու հենց արևածագին իրենց հեքիաթի երկրորդ մասը հյուսել։
«Արդեն կեսը հասել էինք, Սյունեն ասաց՝ վայ, քողս մեքենայի մեջ է։ Մի քանի րոպեից արևածագն էր, վազելով գնացի, քողը բերեցի, հասցրեցինք»,- պատմում է Գևորգը։
Արևածագ, Խուստուփ, ամպեր, հարսի ու փեսայի առաջին պարը Սյունեի անակնկալ երգի ներքո... Ընկերները Գևորգի ու Սյունեի համար փոքրիկ սեղան էին գցել Խուստուփի գագաթին, հատուկ շամպայնի բաժակներ պատվիրել «Երջանկությունը սարերի հետևում չէ, այլ սարերում է» գրությամբ։
Սյունեն խոստովանում է՝ փոքրուց ամպերի վրա նստելու անիրական երազանք ուներ։ Հարսանիքի օրը հասկացավ՝ երազանքն անիրական չէր։
«Մենք իսկապես քայլում էինք ամպերի միջով, նստում ամպերի վրա։ Գևորգն իսկապես եկել է իմ բոլոր երազանքներն իրականացնելու»,- ասում է Սյունեն ու ավելացնում՝ ծաղկեփունջն էլ հենց ամպերի մեջ է նետել նրա համար, ով երջանկություն է փնտրում։
Գևորգն ասում է՝ այս հարսանիքն իրենց հեքիաթի մի մասն է, բայց ուղերձ է մարդկանց համար. վարկով, պարտքով հարսանիքը, թամադան ու խորովածը չեն երջանկություն բերողը։ Ի դեպ, իրենց օրինակը վարակիչ է եղել, օրեր առաջ ևս մի արշավական զույգ է Խուստուփի գագաթին ամուսնացել։
Հ.Գ. Իսկ այս հեքիաթի վերջում երեք նարինջ է ընկնում...
