Շատ հետաքրքիր կյանք է ապրել այդ կինը․ ծնվել է Արևմտյան Գերմանիայում՝ Համբուրգում, բայց հայրը, որը հոգևորական մանկավարժ էր, հանկարծ որոշեց ընտանիքով տեղափոխվել Արևելյան Գերմանիա: Պատկերացնո՞ւմ եք՝ այն ժամանակ՝ 50-ականներին, հարյուր հազարավոր գերմանացիներ Սովետի վերահսկողության տակ գտնվող հատվածից փախչում էին դեպի Արևմուտք, իսկ այդ մարդը՝ Մերկելի հայրը, հակառակն արեց: Անգելան մեծացավ սոցիալիստական Գերմանիայում, ընդունվեց համալսարան, ամուսնացավ համակուրսեցու հետ, չորս տարի հետո բաժանվեց և այդ երիտասարդից՝ Ուլրիխ Մերկելից, իրեն մնաց միայն ազգանունը, որը մինչև հիմա էլ պահպանում է:
Այսպիսի արտառոց փաստ էլ կա այդ կնոջ կենսագրությունում՝ երիտասարդ Մերկելը նույնիսկ ցանկացել է անդամակցել Շտազիին՝ Արևելյան Գերմանիայի հատուկ ծառայություններին։ Չեն վերցրել, ասել են․ «Քեզանից լրտես դուրս չի գա, շատախոս աղջիկ ես»: Ու հիմա արդեն կարելի է փաստել՝ հաստատ բախտը բերել է, որ մերժել են, որովհետև դրանից հետո, բնականաբար, երբեք միավորված երկրի կանցլեր չէր դառնա, թույլ չէին տա:
Սակայն տասնամյակներ շարունակ ապրելով Բեռլինյան պատի մի կողմում, այդ կինն ամեն օր տեսնում էր, որ այդ արհեստական գծից անդին մարդիկ ազատ են, ապրում են դեմոկրատական կանոններով, բարգավաճում են, այնինչ իրենք չեն կարող նույնիսկ մոտենալ այդ սահմանին: 1989-ին Բեռլինի պատը վերջապես քանդվեց։ Այդ օրը Մերկելը Բեռլինի արևելյան մասից անցավ արևմտյան հատվածը, անծանոթ մարդկանց հետ մի բաժակ գարեջուր խմեց, անմիջապես վերադարձավ տուն ու պառկեց քնելու: Պատկերացրեք՝ ողջ Գերմանիան ցնծում ու քեֆ էր անում, իսկ Մերկելը քնած էր: Որովհետև վաղ առավոտյան պիտի աշխատանքի գնար՝ վախենում էր ուշանալ: Հիմա հասկանո՞ւմ եք, թե որտեղից է գալիս այն հորդորը, որը մի քանի տարի առաջ Մերկելը հասցեագրեց չափազանց ծանր կացության մեջ հայտնված հույներին․ «Եթե ուզում եք լավ ապրել, զսպեք ձեզ, ավելորդություններ թույլ մի տվեք, հրաժարվեք ինչ-որ բաներից նույնիսկ այն ժամանակ, երբ ձեր շուրջը քեփ են անում, կարգ ու կանոն հաստատեք՝ սա է բարեկեցիկ կյանքի գրավականը»:
Բայդենը շահեկան դիրքում է. կհաջողվի՞ Թրամփին վերընտրվել ԱՄՆ նախագահի պաշտոնում
Ուղիղ 5 տարի առաջ՝ 2015 թվականին, «Թայմ» ամերիկյան հանդեսը «Տարվա մարդ» ճանաչեց Անգելա Մերկելին: Դոնալդ Թրամփը, որը «Տարվա մարդ» չճանաչվեց, այլ զբաղեցրեց երրորդ տեղը, սոցիալական ցանցերից մեկում գրեց. «Թայմի» խմբագրությունը լավ էլ գիտեր, որ ես եմ առաջատարը, բայց գերադասեց «Տարվա մարդ» ճանաչել այդ կնոջը, որը քանդեց Գերմանիան»։ Ինչ ի նկատի ուներ Թրամփը։ Այն, որ Մերկելը թույլ տվեց փախստականներին մուտք գործել Գերմանիա։
Պարզապես էսպիսի մի դրվագ հիշեցնեմ։ Մերկելը Բեռլինի դպրոցներից մեկում միջոցառման էր մասնակցում: 14 տարեկան պաղեստինցի մի աղջիկ վեր կացավ ու վարժ գերմաներենով ասաց. «Ես այստեղ եմ սովորում, բայց փախստականների ընտանիքից եմ և մեզ շուտով արտաքսելու են Լիբանան, որտեղ պետք է ապրենք փախստականների ճամբարում: Բայց ես ուզում եմ սովորել, սիրում եմ Գերմանիան, ես ընկերներ ունեմ այստեղ: Նրանք շարունակելու են վայելել կյանքը, իսկ ես…»։ Ու սկսեց հեկեկալ:
Կանցլերը հուզվեց, ակամայից բացականչեց․ «Աստված իմ», մոտեցավ աղջկան ու ասաց. «Ես քեզ լավ եմ հասկանում, բայց պիտի ասեմ… Դու հրաշալի աղջիկ ես, բայց դու նաև գիտես, որ Լիբանանի ճամբարներում տասնյակ հազարավոր պաղեստինցի փախստականներ են ապրում, ու եթե մենք հայտարարենք․ «Բոլորդ կարող եք գալ այստեղ, մենք պարզապես դրա տակից դուրս չենք գա»։
Բելառուսում կարո՞ղ է կրկնվել հայաստանյան սցենարը` ընդդիմությունը ճիշտ էր, մենք սխալվեցինք
Չգիտեմ՝ արդյոք այս դրվագը ազդեց Մերկելի վրա, բայց փաստն այն է, որ, ի վերջո, նա արեց այն, ինչն անթույլատրելի էր համարում՝ բոլորին էլ ասաց՝ եկեք այստեղ, այսինքն՝ բացեց Գերմանիայի սահմանները ներգաղթյալների առջև: Շատերն էին բողոքում։ Բայց երբ ինչ-որ միջոցառման ժամանակ մի կին դժգոհեց․ «Ախր այսքան փախստականներ ընդունելով, մենք վտանգում ենք մեր հասարակությունը, մեր մշակույթը», Մերկելը պատասխանեց․ «Մենք երբեք չպետք է վախենանք… Որովհետև վախի վրա հիմնված հասարակությունը, վախի վրա հիմնված մշակույթը ապագա չունեն»:
