Իվան Դանիլով, ՌԻԱ Նովոստի
Ամերիկյան նախագահական ընտրությունների նախաշեմին The New York Times ամենաազդեցիկ ամերիկյան պարբերականը հերթական հակառուսական հիստերիան ակտիվացնելու փորձ է արել։ Պարբերականի միջոցով Ռուսաստանի դեմ հերթական տեղեկությունն է տարածվել, որի նպատակն է վարկաբեկել Դոնալդ Թրամփին ու հասնել ՌԴ-ի դեմ հերթական պատժամիջոցների կիրառմանը։
Ամերիկյան նախագահական ընտրությունների նախաշեմին The New York Times ամենաազդեցիկ ամերիկյան պարբերականը հերթական հակառուսական հիստերիան ակտիվացնելու փորձ է արել։ Պարբերականի միջոցով Ռուսաստանի դեմ հերթական տեղեկությունն է տարածվել, որի նպատակն է վարկաբեկել Դոնալդ Թրամփին ու հասնել ՌԴ-ի դեմ հերթական պատժամիջոցների կիրառմանը։ Դրա համար հնարավորինս էկզոտիկ պատրվակ է ընտրվել։ Հղում անելով ամերիկյան հետախուզությունում սեփական աղբյուրներին՝ պարբերականը հայտնում է․ «Ռուսաստանը գաղտնի պարգևավճարներ է տրամադրել աֆղանական գրոհայիններին ամերիկյան զինծառայողներին վերացնելու համար։ Թրամփի վարչակազմը ամիսներ շարունակ մտածում էր՝ ինչ անել հետախուզության ցնցող եզրակացության հետ»։
Եթե միջին վիճակագրական ամերիկացին հավատացել է The New York Times-ին, ապա նրա տեսակետից իրավիճակը սարսափելի ու ստորացուցիչ է։ Ստացվում է՝ Ռուսաստանն ասես Աֆղանստանում ամերիկացիների դիերն հավաքող լինի, ու իբր դա տեղի է ունենում Թրամփի վարչակազմի անգործության ֆոնին։
Սարսափելի է պատկերացնել՝ ինչ են կարծում մի երկրի քաղաքացիները, որը սովոր է իրեն համաշխարհային գերտերություն համարել, երբ Ամերիկայի ամենահեղինակավոր թերթում այսպիսի տողեր են կարդում․
«Պաշտոնյաները հայտնել են, որ հետախուզական ծառայությունների եզրակացությունները փոխանցվել են նախագահ Թրամփին ու Ազգային անվտանգության խորհուրդը մարտի վերջին քննարկել է խնդիրը։ Պաշտոնյաները հնարավոր արձագանքի տարբերակներ են մշակել՝ սկսած Մոսկվային դիվանագիտական բողոք ներկայացնելուց մինչև նոր պատժամիջոցների սերիա ու պատասխան այլ գործողություններ։ Սակայն պաշտոնյաների խոսքով, Սպիտակ տունը դեռ նրանց ոչ մի քայլին հավանություն չի տվել։ Սա առաջին դեպքն է, երբ հայտնի է դարձել, որ ռուսական լրտեսական ստորաբաժանումը հարձակումներ է կազմակերպել արևմտյան զորքերի վրա»։
Կարելի է որոշ մեկնաբանություններ անել Ռուսաստանի հասցեին The New York Times-ի կազմած այս «մեղադրական ակտի» վերաբերյալ։
Պուտինի մամուլի քարտուղարը պատասխանել է Բոլտոնի սկանդալային գրքին վերաբերող հարցին
Առաջինը՝ 1990- 2000-ականներին ՌԴ քաղաքացիներին սպանած ահաբեկիչներին ԱՄՆ-ի, այդ թվում՝ ամերիկյան մեդիայի, լոգիստական, դիվանագիտական ու տեղեկատվական աջակցությունից հետո ԱՄՆ-ն բողոքելու բարոյական իրավունք չուներ, նույնիսկ եթե ուրիշի տարածքը բառացիորեն օկուպացրած իրենց զինվորականների հանդեպ իսկապես հատուկ միջոցներ կիրառվեին։
Հատկապես՝ Ռուսաստանի հասցեին ներկայացված մեղադրանքները որևէ ապացույց չունեն։
Երկրորդ՝ մեծ հաշվով ամերիկյան իսթեբլիշմենթն ինքն է ստեղծել այսօրվա Աֆղանստանը որպես անլուծելի ահաբեկչական խնդիր։
Հայտնի է, որ աֆղանական, և ոչ միայն աֆղանական, ահաբեկչական շարժումները ստեղծել են ամերիկյան մասնագետները, ամերիկյան փողերով ու ամերիկյան զենքի կիրառմամբ։ Պետք է հիշեցնել, որ մինչ 2001 թվականի հայտնի իրադարձությունները պարոն Բեն Լադենը ամերիկյան լրատվամիջոցների ու քաղաքական գործիչների սիրելին էր։
Ստացվում է, որ ԱՄՆ-ն սկզբում պայմաններ է ստեղծում տարբեր երկրներում քաղաքացիական պատերազմների, զանգվածային սպանությունների ու ահաբեկչության համար, իսկ երբ այդ գործողությունների անկանխատեսելի հետևանքները հանգեցնում են ամերիկյան զինվորականների մահվան ու Միացյալ Նահանգների խայտառակությանը (ԱՄՆ-ն վերջերս փաստացի հանձնվել է ու թալիբների հետ ստորացուցիչ հաշտություն է կնքել), ապա ամերիկյան ռազմական ու լրատվական դաշտը սկսում է աղաղակել, որ Ռուսաստանն է ամեն ինչում մեղավոր ու պետք է պատժամիջոցներ կիրառել։
Բայց լավ լուրեր էլ կան։
Սիրիական խրոնիկա․ հարձակումներ ռուսական պարեկի վրա և ԱՄՆ ակտիվացում. ի՞նչ է կատարվում
Եթե նախկինում հասարակությունն այնքան էր վստահում ուժային կառույցների «արտահոսքերին», որ հրապարակումները Թրամփի վարչակազմին ստիպում էին հապճեպ հերթական պատժամիջոցները կիրառել Ռուսաստանի դեմ, ապա հիմա իրավիճակն այլ է։
Նախագահ Թրամփը թվիթերով է պատասխանել մեղադրանքին․ «The New York Times-ի կեղծ լուրերը պետք է բացահայտեն իրենց «անանուն» աղբյուրը։ Կարող եմ գրազ գալ, որ նրանք չեն կարող դա անել, քանի որ այդ «աղբյուրը» հավանաբար գոյություն չունի»։
Ամերիկյան հետախուզությունը պաշտոնապես հերքել է The New York Times-ի հոդվածում տեղ գտած այն տեղեկությունը, որը վերաբերում էր նախագահի գործողություններին։
Ի դեպ, եթե ամերիկյան լրագրողներն ուզում են տեսնել ամերիկյան ուժայինների սպանությունների իրական նախաձեռնողներին, պետք է հայելու մեջ նայեն։ Դիերի համար պարգևները միշտ չէ, որ նյութական են․ փորձը ցույց է տալիս, որ փառքն ու հանրային հավանությունը հաճախ ահաբեկչության ավելի արդյունավետ խթանիչ են, քան նույնիսկ խոշոր գումարները։
Ամերիկացիները «ռուսական հետք» են գտել համաշխարհային ահաբեկչության մեջ. ինչ են առաջարկում
The New York Times-ն ու ամերիկյան այլ լրատվամիջոցները, որոնք սատանայացնում են ամերիկյան ոստիկաններին, նաև պահպանողական արժեքների կողմնակիցներին ու «թրամփիստներին», փաստացի «էմոցիոնալ պարգև» են խոստանում այն մարդկանց, որոնք նրանց հանդեպ հուզական, հոգեբանական, ինչու ոչ՝ ֆիզիկական բռնություն են կիրառում։ Վերջերս տեղի ունեցած զանգվածային անկարգությունների (որոնք սադրում էին ամերիկյան գրեթե բոլոր լրատվամիջոցները) ժամանակ սպանված ամերիկյան ոստիկանների արյունը ակնհայտորեն լիբերալ ու պրոգրեսիվ ամերիկյան լրագրողների ձեռքերին է։
Սակայն ամերիկյան ոստիկանների կյանքն առանձնապես նշանակություն չունի նման լրագրողների համար։ Նրանք հասարակության առաջ լացում են ամերիկյան զինվորների համար միայն այն ժամանակ, երբ այդ արցունքներով հնարավոր է առաջ տանել հակառուսական պատժամիջոցները կամ Դեմոկրատական կուսակցության շահերը։
Զարմանալի չէ, որ ինչպես ԱՄՆ-ում, այնպես էլ աշխարհում աստիճանաբար ավելի քիչ մարդ է հավատում նման մեդիակառույցներին։ Մեծ հաշվով, ամերիկյան ազդեցության ու վեհության դեմ կազմակերպված ամենամեծ դավերը նյութել են հենց The New York Times-ի խմբագրության մասնակցությամբ։ Կարելի էր առաջարկել նրանց պարգևավճար դուրս գրել, բայց նրանք առանց առաջարկելու էլ դա կանեն։
«Այնտեղ ամեն ինչ լուրջ է». ինչո՞ւ է ՆԱՏՕ-ն «պատերազմում» Ռուսաստանի սահմանների մոտ
