Լիլիթ Հարությունյան, Sputnik Արմենիա
Ալեքսանդրան հունվարի 8–ին դարձավ 14 տարեկան։ Աղջիկը ինքն իրեն նվեր է արել ծննդյան օրվա կապակցությամբ` նվաճելով հերթական ոսկե մեդալը։
Երևանում հունվարի 10-11–ը տեղի է ունեցել ծանրամարտի Հայաստանի առաջնությունը։ Այո–այո, Սաշան ծանրամարտիկ է, իսկ վերջին պարգևը չորրորդ ոսկե մեդալն է մոտ կես տարվա պարապմունքների արդյունքում։ Քրոջ և եղբոր հետ նա բնակվում է Գյումրու «Թռչունյան տուն» մանկատանը։
«Մինչև սպորտով տարվելը ես զբաղվել եմ երաժշտությամբ, դաշնամուր եմ նվագել, բայց հիմա միայն ծանրամարտում եմ տեսնում ինձ», – ասում է աղջիկը։
Սաշային նման ոչ կանացի գործով զբաղվել ոգեշնչել է ավագ քույրը` Տանյան, որը, ի դեպ, ութ անգամ կանգնել է պատվանդանի ամենաբարձր աստիճանին, իսկ Իտալիայում 30 երկրների ներկայացուցիչների շարքում զբաղեցրել է 11–րդ հորիզոնականը։
Ալեքսանդրայի համար օրինակ է դարձել հայտնի մարզիկ Նազիկ Ավդալյանը։ Դա գուշակելը բարդ չէ. նշանավոր ծանրամարտիկի լուսանկարները զարդարում են աղջկա մահճակալի պատը՝ նրա պարգևների ու մեդալների հետ միասին։
«Սաշան մի քանի անգամ արժանացել է նաև արծաթի, իսկ իմ բոլոր մեդալները ոսկի են։ Նազիկ Ավդալյանն ինձ հրավիրել է իր մոտ։ Տեսնում եք` մենք համատեղ լուսանկար ունենք», – կատակով ասում է Տանյան։
Նա արագ–արագ ուժեղ մատներով թերթում է ֆոտոալբոմի էջերը` հաճույքով ցուցադրելով մեզ այն լուսանկարը, որում պատկերված է բազմակի չեմպիոնը։ Սակայն 17–ամյա Տանյան ստիպված է եղել թողնել ծանրամարտը մեջքի խնդիրների պատճառով։ Ափսոս, շատերը լավ կարիերա էին կանխատեսել նրա համար։ Հիմա նա զբաղվում է ձեռագործով և նկարում է։
«Իսկ ես ուզում եմ նմանվել մարզչիս` Քրիստինային։ Ես նրան շատ եմ սիրում։ Մինչև ինձ վրա չի բարկանում, չեմ կարողանում կենտրոնանալ», – ժպտալով խոստովանում է Սաշան։
Այն հարցին, թե նա ամենից շատ ինչ կուզեր աշխարհում, Սաշան մանկական անմիջականությամբ և անկեղծ ժպիտով բացականչում է. «Ես գրեթե ամեն ինչ ունեմ»։
Հետո, մի քիչ մտածելով, ավելացնում է. «Իսկ եթե կարողանամ հաղթել եվրոպական և աշխարհի առաջնություններում, ապա իմ տունը կունենամ, մեքենան, փողերը։ Այդ ժամանակ հաստատ ամեն ինչ կլինի»։
Աղջիկը երազում է այն մասին, որ նվաճի ոչ միայն իր երկրի մրցասպարեզները, այլ նաև Եվրոպայի և աշխարհի։ Թեև ցանկանում է ապրել հենց հայրենի քաղաքում` ընկերների ու մտերիմների մոտ։
«Թռչունյան տուն» մանկատան և կրթական կենտրոնի տնօրեն Սոնյա Սիմոնյանը Sputnik Արմենիայի թղթակցի հետ զրույցում ասաց, որ իրենք որոշակի հույսեր են կապում Սաշայի հետ։
«Նա իսկապես կարճ ժամանակում շատ լավ արդյունքների է հասել։ Կարծում եմ, որ Ալեքսանդրան կկարողանա շատ բաների հասնել այս ասպարեզում», – կարծում է Սիմոնյանը։
Սաշան «Թռչունյան տանը» հայտնվել է մանուկ հասակում։ Հաստատության տնօրեն Սոնյա Սիմոնյանի խոսքով` նա մեկ տարեկան էլ չի եղել։
«Աղջիկներին մեզ մոտ բերել են Ռուսաստանից` Ռոստովի շրջանից, նրանք այնտեղ էին ծնվել։ Ծնողներից ոչ մեկը նրանց հետ չէր։ «Հայր» սյունակը մինչև հիմա բաց է։ Մայրն ապրում է Ռուսաստանում։ 13-14 տարիների ընթացքում նա ընդամենը մեկ անգամ է եկել, դա մի քանի տարի առաջ էր։ Երեխաների մոտ այլևս ոչ ոք չի եկել», – ասում է նա։
Տնօրենը նշեց, որ աղջիկների մայրը ծննդով Գյումրուց է, հենց այդ պատճառով էլ նրանք հայտնվել են այստեղ։ Բայց ազգականներից ոչ ոք Գյումրիում չի բնակվում։
Տարին ծանրամարտի համար բավական լավ է սկսվել։ Եթե հաջողությունը շարունակի ուղեկցել Սաշային, և նրանց հաջողվի առաջին տեղեր զբաղեցնել Հայաստանի երկու առաջնություններում, ապա հետո գյումրեցի մարզիկը կկարողանա ներկայացնել իր երկիրն արդեն համաշխարհային առաջնությունում։
