ԵՐԵՎԱՆ, 27 մարտի — Sputnik, Խաչիկ Չախոյան. Ընկերական խաղերի նպատակը հիմնականում մասնագիտական հետևություններ անելն է: Եվ այդ նկատառումով երկու խաղերին էլ հետևելով` միանշանակ նկատելի էր, որ մեր հավաքականի գլխավոր մարզիչ Արթուր Պետրոսյանն ու նրա օգնականները որոնումների մեջ են:
Երկու խաղերում էլ մեր թիմը խաղադաշտ դուրս եկավ տարբեր մեկնարկային կազմերով: Ընդ որում` շատ ֆուտբոլիստներ իրենց առաջին խաղն անցկացրին մեկնարկային կազմում:
Ի՞նչ ցույց տվեցին այս հանդիպումները: Նախ և առաջ երկու մրցակիցներն էլ՝ Էստոնիան և Լիտվան բավականին լավ խաղ ցուցադրեցին։ Հետևաբար մեր հավաքականի խաղացողներից երկու դեպքում էլ մեծ ջանքեր պահանջվեցին որոշակի արդյունքի հասնելու համար:
Մեծ հաշվով երկու խաղերում էլ մեր թիմի առջևի գծի զրոյական արդյունքը արդեն իսկ լավ չէ: Եթե Էստոնիայի հավաքականի հետ խաղում չկար վերջին փոխանցումը, ապա Լիտվայի հետ խաղի վերջում այդ փոխանցումը եղավ, բայց մերոնք այն չկարողացան օգտագործել:
Մեր հավաքականը խնդիրներ ունի խաղային բոլոր օղակներում: Լիտվայից բաց թողած գնդակը առաջին խաղակեսի վերջին վայրկյաններին բացահայտեց մեր թիմի պաշտպանությունում ունեցած թույլ օղակը:
Ձախ եզրում մենք արդեն որերորդ խաղն է` չենք կարողանում գտնել բարձրակարգ պաշտպանի: Հենց այս եզրից էլ մենք բաց թողեցինք միակ գնդակը: Իսկ Գայել Անդոնյանի ելույթը այս դիրքում նորից կարելի է ասել, որ փորձարկում էր: Բացի այդ, Լիտվայի հետ խաղում մենք մրցակցին զիջում էինք խաղադաշտի կենտրոնում:
Էրիկ Վարդանյանը, ով առաջին անգամ խաղաց ազգային հավաքականի մեկնարկային կազմում, բավականին լավ խաղ ցուցադրեց: Պայքարում էր, հարված էլ կատարեց մրցակցի դարպասին: Էրիկ Վարդանյանն, անկասկած մեր ներուժ ունեցող ֆուտբոլիստն է, և հուսանք, որ մոտ ապագայում կկարողանա իրացնել այդ ներուժը:
Լիտվայի հետ խաղում Արթուր Պետրոսյանը սկզբից որոշեց խաղալ երկու հարձակվողներով (չնայած խաղի ընթացքում մարտավարության փոփոխություն եղավ): Սարգիս Ադամյանն ու Նորբերտո Բրիասկո Բալեկյանը փորձում էին անել հնարավորինը, սակայն, ինչպես տեսանք, դա դեռ բավական չէ:
Սարգիս Ադամյանը ահռելի մեծ ծավալի աշխատանք է կատարում առջևի գծում: Բայց առայժմ գոլ խփել չի հաջողվում: Իսկ հավաքականի նորեկ Բալեկյանի մոտ ցանկությունն ու հնարավորությունները առայժմ չեն համընկնում: Ժամանակ է պետք:
Մի կողմից մինչև սեպտեմբեր դեռ բավականին ժամանակ կա, մյուս կողմից էլ` ժամանակ պարզապես չկա: Ազգային հավաքականը լավագույն դեպքում ևս երկու ընկերական հանդիպում անցկացնի մինչև աշխարհի առաջնության մեկնարկը: Այսինքն` արդեն փորձարկումների համար էլ ժամանակ չի մնում: Այդ դեպքում արդյոք այսպիսի խաղով մեր թիմը կկարողանա՞ Ազգերի լիգայում ցանկալի արդյունքի հասնել: Դատելով անցած երկու խաղերի արդյունքներից` ոչ:
Բայց ընկերական երկու խաղերը թերևս մեր մարզիչներին հնարավորություն տվեցին տեսնել այն, ինչին ունակ է մեր թիմը, կամ մեր խաղացողները: Բայց չմոռանանք այստեղ ընդգծել նաև այն, որ մարզավիճակի առումով մեր բոլոր ֆուտբոլիստներն էլ սեպտեմբերին անհամեմատ ավելի լավ վիճակում են լինելու:
Իսկ մինչև Ազգերի լիգայի մեկնարկը առաջիկա ընկերական խաղերում մերոնց արդեն նաև արդյունք է հարկավոր, ինչը կնպաստի մեր ֆուտբոլիստների հոգեբանական պատրաստվածությանը:
Այսպիսով Լիտվայից կրած պարտությունը միանշանակ ողբերգություն չէ, բայց առիթ է խոսելու այն ահռելի մեծ ծավալի աշխատանքի մասին, որը մեր հավաքականը ամբողջ կազմով պետք է իրականացնի կարճ ժամանակահատվածում:
Ինչպես ասում են` «ճտերն աշնան են հաշվում»: Մենք էլ հուսանք, որ աշնանը կհաշվենք մեր թիմի խփած գնդակների թիվը:
