Որքան էլ զարմանալի է, Հայաստանում, որտեղից մարդիկ խոպան են գնում (ընդ որում` չզզվելով ոչ մի տեսակ աշխատանքից), մայրաքաղաքի մաքրության պահպանությամբ հայերի հետ հավասար զբաղվում են հեռավոր Բանգլադեշի քաղաքացիները։
Ընդ որում` դա ոչ թե Հայաստան եկած ուսանողներ են, որոնք ձեռքի հետ գումար են վաստակում` պատահական տեղերում աշխատելով, այլ հատուկ պայմանագրով այստեղ աշխատելու եկած մարդիկ։ Նրանք այստեղ գումար են վաստակում և ուղարկում իրենց ընտանիքներին, այնպես, ինչպես անում են Ռուսաստան մեկնած հայ խոպանչիները։
Sputnik Արմենիայի հետ զրույցում «Սանիթեք» ընկերության ղեկավարներից Արգիշտի Տիգրանյանը հայտնեց, որ ընկերությունը փորձում էր աշխատակիցներ գտնել Հայաստանում` օգտագործելով բոլոր միջոցները. հայտարարություններ, սոցիալական կայքեր, զբաղվածության կենտրոնների հետ աշխատանք, բայց չգտան։
«Ցանկացողների պակաս կա։ Հիմա մենք շատ թափուր աշխատատեղեր ունենք ինչպես աղբահանման ոլորտում, այնպես էլ այլ հաստիքներում։ Մեզ մոտ միջին աշխատավարձը 150 հազար դրամ է»,– ասաց Տիգրանյանը։
Հաճախ մարդիկ հետաքրքրվում են այդ գործով ու հրաժարվում։ Շատ դեպքերում մտածելակերպն է խանգարում. մարդիկ կարծում են, որ աղբ հավաքելը «անվայել» զբաղմունք է։
Հազվադեպ է լինում, որ թեկնածուն ընկերությանը չի բավարարում, հիմնականում, դա կարող է պայմանավորված լինել դիմողների ֆիզիկական հնարավորություններով։
Բանգլադեշի քաղաքացիներն աշխատում են նույն պայմաններով (աշխատավարձը), որոնք առաջարկվում են մյուսներին, գործում է բոնուսային համակարգ։ Տվյալ պահին, ընդհանուր առմամբ, Երևանում աշխատում է ասիական երկրի 8 քաղաքացի։ Նրանք վեց ամսով պայմանագիր են կնքել, հիմնականում գիշերն են աշխատում։
Նրանց ապրելու վայր է տրամադրվում, նաև սնունդ ու տրանսպորտ`աշխատանքի վայր հասնելու համար (դա տրամադրվում է նաև հայաստանցիների դեպքում)։
Ինչու՞ հենց Բանգլադեշը։ Այդ պետությունն աշխարհի ամենաաղքատ երկրներից է, որտեղ միջին աշխատավարձը մոտ 40–50 դոլար է կազմում։
Ինչ վերաբերում է Հայաստանին, ապա միայն պաշտոնական տվյալներով, գործազրկությունը կազմում է մոտ 19%, ոչ պաշտոնական` երկու անգամ ավելի։
Սակայն աղբ հավաքելը` մի շարք այլ ոլորտների հետ, Հայաստանում շատերի համար մնում է «իրենց մակարդակից ցածր» աշխատանք։
