Արմենուհի Մխոյան, Sputnik.
Սակայն եկեղեցում մեկ այլ նկարիչ էլ է աշխատում է: Ինչպես տեղեկացանք Շիրակի թեմի առաջնորդ Միքայել եպիսկոպոս Աջապահյանից՝ սեփական ցանկությամբ: «Ինքն ասում է, որ աշխատում է Վարդան Ղուկասյանի պատվերով, ավելի շատ հակված եմ այն մտքին, որ սեփական ցանկությամբ»,-նշեց Միքայել Սրբազանը՝ չհերքելով, որ իր հավությանը չէր արժանացել հենց նույն նկարչի՝ Տիգրան Հակոբյանի մուտքի պատի որմնանկարը, որը կատարման որակի ու ձևի անհամապատասխանության պատճառով մաքրվել էր:
«Հատուկ իմ ցանկությամբ և ճաշակով եկեղեցում որմնանկարներ է արվել Լևոն Զաքյանի կողմից, որոնք ամեն ինչով համապատասխանում են եկեղեցու ճարտարապետությանը, ինչպես նաև կատարման որակն ու ձևն է նորմալ, իսկ Տիգրան Հակոբյանի արածն ընդունելի չէր»,-նշեց Միքայել սրբազանը:
Հենց նույն նկարչը մարտի 24-ին առավոտյան նկատել է, որ իր կողմից կատարված երեք սրբապատկերները՝ «Քրիստոսի հարությունը», «Հիսուսի մկրտությունը» և «Մեսրոպ Մաշտոց, Սահակ Պարթև», վնասված են: Հեղինակն այս քայլը դիտավություն է որակել:
Հայտարարությունն անպատասխան չմնաց՝ Շիրակի մարզի դատախազությունում այս պահի դրությամբ նյութեր են նախապատրաստվում Գյումրու «Սուրբ Ամենափրկիչ» եկեղեցու սրբապատկերների վնասման փաստի վերաբերյալ: Այս մասին տեղեկացրեց Շիրակի մարզի դատախազ Կարեն Գաբրիելյանը: «Այս պահին նյութեր են նախապատրաստվում, այլ բան դեռ վաղ է ասել»,-ասաց Գաբրիելյանը:
Նշենք, որ վերականգնման ընթացքում եկեղեցու դռներն, անվտանգությունից ելնելով, փակ են՝ բանալիներն էլ նույն Տիգրան Հակոբյանի մոտ: Վերջինս տեղեկացրել է, որ չարագործներն այլ տեղից են մուտք գործել եկեղեցի:
Թեմակալ առաջնորդն այս քայլն ամեն դեպքում անհավասարակշիռ մարդու արարք որակեց: «Բանալին իր մոտ է: Նկարներն ինքն է արել՝ սեփական ցանկությամբ, ինքն իր համար նկարում է՝ մտածելով, որ այդ նկարներրը մենք պետք է օգտագործենք:
Թող նկարի՝ կա՛մ կօգտագործենք, կա՛մ ոչ: Բայց նման աղմուկ հանելու իմաստ բացարձակապես չկար: Հիմա, թե՛ ինքն է վնասել այդ նկարները, թե՛ մեկ ուրիշն՝ իր ցուցումով, կամ այլ մեկն, ով ևս բողոքել է այդ նկարից՝ բոլորն անհավասարակշիռ մարդիկ են»-հավելեց Միքայել սրբազանը:
Եկեղեցու ճարտարապետը Թադևոս Անտիկյանն էր: Այն կառուցվել է «Անի»-ի մայր տաճարի օրինակով և, ասում են, որ վարպետն ամեն անգամ քարը դնելիս ֆայտոնով գնացել է Անի և հետ է եկել ու շարունակել շինարարությունը. Այսպես է կառուցվել եկեղեցին՝ քար առ քար:
Որոշ աղբյուրների պնդմամբ՝ եկեղեցու շինարարության համար ծախսվել է 60 հազար ռուսական ոսկի, եղել են նաև հանգանակություններ, իսկ գյումրեցիներն աշխատել են անվարձահատույց: Եկեղեցու խաչը սկզբում եղել է փայտից: 1988 թվականին եկեղեցին մասամբ ավերվել էր: Վերականգնման աշխատանքները մեկնարկել են նախ հանգանակություններով, ապա ստեղծված «Ամենափրկիչ» հիմնադրամի կողմից՝ բարերների միջոցներով՝ 1998 թվականին:
Եկեղեցու վերականգնման աշխատանքերն իրականացվել են՝ պահպանելով եկեղեցու նախկին ճարտարապետական տեսքը, օգտագործելով եկեղեցու հին քարերը, սակայն եկեղեցու ամրության համար ավելացվել են մետաղյա կոնստրուկցիաներ:
2002 թվականից վերականգնման աշխատանքների համար ֆինանսական հիմնական բեռն իր ուսերին էր վերցրել Գյումրու նախկին քաղաքապետ Վարդան Ղուկասյանն ու Ղուկասյանների ընտանիքը: Վերջիններիս միջոցներով ոչ միայն հիմնանորոգվել է եկեղեցին, այլ նաև խաչը: Ի դեպ, տեղադրված խաչով եկեղեցին ունի 47 մետր բարձրությամբ: Շատ գյումրեցիներ վստահ են, որ 1988 թվականի երկրաշարժից հետո Գյումրու վերականգնումը կազդարարվի հենց Ամենափրկչի վերականգնումով:
