Լուկաշենկոյի ու Ծառուկյանի արջի ընկերությունը
Ինչպես հայտնի է Բելառուսի նախագահ Ալեքսանդր Լուկաշենկոյի հետ Գագիկ Ծառուկյանի ընկերական հարաբերությունների մասին լեգենդներ են պատմում: Լապշինի արտահանձնումը մտորումների տեղիք է տալիս. այսինքն՝ արջի՞ ընկերության մասին էր խոսքը: Արդյո՞ք այդքան շուտ մոռացավ Լուկաշենկոն երևանյան այցերի ժամանակ Ծառուկյանի տանը հյուրընկալվելու փաստը: Չէ՞ որ նման ծառայություներն անգնահատելի են: Չմոռանանք նաև, որ ՀՀ-ում Բելառուսի դեսպանատունն էլ 2014 թվականին Երևան քաղաքից տեղափոխվել է Կոտայքի մարզի Առինջ գյուղ, որտեղ գտնվում են Գագիկ Ծառուկյանի երկու առանձնատները:
Այսպիսով՝ մինչ Ծառուկյանը զբաղված է նախընտրական թոհուբոհով ու դաշինք ձևավորելու մտորումներով, իր վերահսկողությունից դուրս եկան բարեկամ Բելառուսն ու Լուկաշենկոն և Ադրբեջանին արտահանձնվեց Լապշինը: Բայց նորից հարց է ծագում. իսկ Գագիկ Ծառուկյանն ինչպե՞ս կարող էր ձեռքից բաց թողնել նախընտրական այս շրջանում դիվիդենտներ ձեռք բերելու մի լավ հնարավորություն: Չէ՞ որ ընտրողների թիվը կրկնապատկելու լավագույն շանս էր՝ բարեկամաբար բարեխոսել Բելառուսի նախագահին եւ Լապշինի գործը կասեցնել: Ստացվում է այնպես, որ ադրբեջանական գործարքը ծառուկյանական գործարքին հաղթեց և նույնիսկ նախընտրական գայթակղությունները հարցին լուծում չկարողացան տալ՝ ի նպաստ Ղարաբաղ այցելած բլոգերի:
Արմեն Խաչատրյանի խալաթը "ղալաթ է արել" Լապշինի պատմության դեմ
Գագիկ Ծառուկյանի Բելառուսի նախագահի հետ ունեցած մտերիմ կապերը կարող էին հակակշիռ լինել այդ երկրում փաստացի դիվանագիտական առաքելություն իրականացնող դեսպանին: Չենք կարող հերքել, որ Բելառուսի հետ մեր հարաբերությունների զարգացմամբ ոչ թե դեսպանն էր զբաղված, այլ ԲՀԿ առաջնորդը:
Բայց Գագիկ Ծառուկյանն ընտրություններով էր տարված և պահը բաց թողեց, իսկ ինչո՞վ էր զբաղված Բելառուսում ՀՀ դեսպան Արմեն Խաչատրյանը, որ պատմության մեջ հայտնի է որպես «խալաթ Արմեն»:
Փաստորեն, Աժ նախագահ եղած տարիներին արտասահմանյան այցերից մեկի ժամանակ խալաթ գողանալու վարկածով հայտնի Արմեն Խաչատրյանին էր վստահված Լապշինի ճակատագիրը: Այդ պատմությունն, իհարկե, փորձ արվեց հարթել, մեկնաբանելով, որ օգտագործված խալաթը ճիշտ չէր լինի թողնել հյուրանոցում: Սակայն ի՞նչն էր խանգարում ուտող-խմող, ճամփորդել սիրող, թամադայությամբ հայտնի Արմեն Խաչատրյանին Լուկաշենկոյին հայավարի մի կարգին պատիվ տալ: Ճոխ կենաց ասելու եւ համեղ հյուրասիրելու հայկական տարբերակն այս դեպքում, փաստորեն, չի աշխատել:
Եթե Ուկրաինայում Հայաստանի դեսպան եղած տարիներին Արմեն Խաչատրյանի համար ձևական էին դիվանագիտական շփումները, և Կիևում ուտել-խմելուց բացի անելիք չկար, ապա Բելառուսում այդ տարբերակը չստացվեց:
Արմեն Խաչատրյանի գայթակղությունները այսքանով չեն սահմանափակվում: Հայտնի սկանդալային դեպքերից հիշենք նաև զրահապատ մեքենա ունենալու նրա անհագ ծարավը: Թեեւ այստեղ էլ արդարացում կար, որ հոկտեմբերի 27-ից հետո Արմեն Խաչատրյանին պարզապես անհրաժեշտ էր զրահապատ մեքենան: Սակայն անտրամաբանական էր 33 միլիարդ դրամի ճեղքվածք ունեցող բյուջեից զրահապատ մեքենա գնելու փորձը:
Ի դեպ, Արմեն Խաչատրյանի աշխատանքային այցերն էլ այն ժամանակ որպես ԱԺ նախագահ տարօրինակ էին թվում. նա մեկնում էր, ասենք, Ինդոնեզիա կամ Ավստրալիա:
Ճակատագրի հեգնանք
Սկանդալները, փաստորեն, հետապնդում են Արմեն Խաչատրյանին, նրա խալաթի պատմության մասին հասարակությունը, կարծես թե մոռացել էր արդեն, և հանկարծ այս Լապշինի պատմությունը, ու նորից ուշադրության կենտրոնում կհայտնվի սկանդալներով հայտնի Արմեն Խաչատրյանը:
Բելառուսում Հայաստանի դեսպանին մնում է մի ելք՝ Լապշինի գործով «լապշա կախել» հասարակության ականջներին ու հարցը այսքանով փակել:
