ԵՐԵՎԱՆ, 18 դեկտեմբերի — Sputnik. Կարեն Մուրադյանը Բելառուս է եկել դեռ 1999 թվականին: Ավարտել է բելառուսական դպրոցն ու համալսարանը, իսկ այժմ դասավանդում է Բեալռուսի պետական տնտեսագիտական համալսարանում, երկրից հեռանալու մտադրություն էլ չունի: Sputnik Բելառուսի թղթակիցը Մուրադյանի հետ զրուցել է բելառուսական հյուրընկալության, երկրի զարգացման հեռանկարների և իհարկե, աղջիկների մասին:
«Այստեղ կարող եմ ինչ-որ բանի հասնել»
Կարենը պատմել է, որ իր ընտանիքը Բելառուս է տեղափոխվել, որովհետև այնտեղ հանգիստ է. հենց դա է եղել այն հիմնական գործոնը, որը ստիպել է Բելառուս մեկնել: Այսօր, երբ Կարենն ակտիվորեն զբաղվում է իր կարիերայով, մի կարևոր բան է հասկացել` Բելառուսում նա ավելի հեշտությամբ է կարողանում ինքնահաստատվել:
«Երբ մեկնում էինք Հայաստանից, այնտեղ ոչինչ հնարավոր չէր անել առանց կապերի և ծանոթության: Բելառուսում ավելի շատ նայում են քո արդյունքներին, առանց ծանոթ-բարեկամների էլ կարող եմ ինքնադրսևորվել և հաջողության հասնել», — ասել է նա:
Այժմ երիտասարդը ոչ միայն դասավանդում է ԲՊՏՀ-ում, այլև աշխատում իր թեկնածուական թեզի վրա` ուսումնասիրում է փոքր տնտեսությունների դերը ինտեգրացիոն միավորումներում:
«Ուսումնասիրության առարկան հետաքրքիր է և՛ Բելառուսի, և՛ Հայաստանի համար, քանի որ երկու պետություններն էլ կախում ունեն այդ միավորումների կենտրոններից: Սակայն երկու երկրում էլ այսօր անչափ կարևորվում է մարդկային գործոնը, և դա ճիշտ է», — ասել է զրուցակիցը:
«Ի՞նչ վատ բան կա «շոկոլադկա» մականունի մեջ»
Բելառուսում Կարենն իր ազգության պատճառով գրեթե ոչ մի խնդրի չի բախվել: Նրա խոսքով` բելառուսները շատ բաց և հյուրասեր մարդիկ են, իսկ վերջին անգամ ազգանվան հետ կապված բացասական արձագանք լսել է միայն դպրոցում:
«Երբ վիճում էինք մանրուքների պատճառով, ինչ-որ մեկը կարող էր որևէ տհաճ բան ասել: Դպրոցում չորս մականուն ունեի, դրանցից մեկը` «շոկոլադկան» էր: Բայց ես դրա մեջ որևէ վատ բան չեմ տեսնում, հակառակը` քաղցր և մուգ, ամեն ինչ լավ է», — ծիծաղում է Կարենը:
Մուրադյանի խոսքով` բելառուսներն օգնել և աջակցել գիտեն: Որպես ասածի ապացույց՝ նա նշել է այն փաստը, որ համալսարանի միջազգային բաժինը կարողացել է համոզել Կրթության նախարարությանը, որ նրան ուսման վերցնեն առանց լեզվի կուրսեր անցնելու:
Երիտասարդը խնդիրներ չունի նաև հակառակ սեռի հետ շփման հարցում. աղջիկներն ուշադրություն չեն դարձնում նրա ազգությանը:
Բելառուսը կարող է Ֆրանսիա՞ դառնալ
Կարենն Արտագաղթի միջազգային կազմակերպության կազմակերպած «Ես փախստական եմ» նախագծի մասնակից է: Թեև իր կարգավիճակի պատճառով Բելառուսում ոչ մի խնդրի չի բախվել, այնուհանդերձ հարցին ավելի լայնորեն է մոտենում` կարծելով, որ միգրացիոն քաղաքականության պատճառով հանրապետությունը կարող է մի շարք խնդիրների բախվել ապագայում:
«Բելառուսը նույնիսկ չափից ավելի հյուրընկալ և բարյացակամ երկիր է: Մենք տեսնում ենք, թե ինչ է կատարվում աշխարհում, ինչպես են թափ հավաքում տարբեր կոնֆլիկտները: Երբեմն լուրերում կարդում եմ աֆղանների կամ այլ քաղաքացիների մասին, որոնք փորձում են Եվրոպա հասնել Բելառուսի տարածքով: Կարևոր է, որ բոլորն անխտիր չկարողանան մնալ այստեղ, որ երկրում հանգիստ մթնոլորտ տիրի», — կարծում է Կարենը:
Sputnik-ի զրուցակիցը համոզված է՝ միգրացիոն քաղաքականություն մշակելիս պետք չէ «դռները լայն բացել», այլ պետք է ստուգումներ ու ընտրություն կատարել:
«Երկրում պետք է թողնել օրինապահ ու ազնիվ մարդկանց, նրանց, ովքեր իսկապես արժանի են դրան: Եվ թույլ չտալ, որ այստեղ տեղափոխվեն նրանք, ովքեր կարող են հիվանդություններ կամ ահաբեկչություն բերել իրենց հետ, ինչպես դա եղավ Ֆրանսիայում», — ավելացրել է նա:
Կարենն ընդգծել է, որ պետք է սեփական վերաբերմունքն ունենալ արտագաղթի հաաարցում` հաշվի առնելով ժամանակակից մարտահրավերներն ու երբեմն մի փոքր խիստ լինել:
Նյութի ռուսերեն տարբերակը
