ԵՐԵՎԱՆ, 8 ապրիլի- Sputnik, Դավիթ Գալստյան. Իր կյանքի մեծ մասը Վասյա Խաչատրյանն անցկացրել է ԼՂՀ-ի Մարտակերտի շրջանի Թալիշ գյուղում։ Նա իր մաշկի վրա է զգացել, թե ինչ է պատերազմը։
Վասյա Խաչատրյանն ակտիվ մասնակցություն է ունեցել Ղարաբաղի սահմանների պաշտպանությանը դեռ 90-ականներին։ Ճակատագրի հեգնանքով նա 22 տարի անց կրկին ականատես է լինում հակամարտության թեժացմանը` 1994թ.-ի մայիսին կնքված զինդադարից հետո։
«Երբ ապրիլի 1-ի լույսի 2-ի գիշերը ժամը 3։40-ի շրջանում սկսվեցին ռմբակոծությունները, մենք թաքնվեցինք մեր տան նկուղում և մինչև առավոտյան 8-ը, մինչև չդադարեցին գնդակոծությունները, մնացինք այնտեղ։ Երբ ժամանակավոր դադար եղավ, մենք լքեցինք գյուղը», — Sputniki թղթակից հետ զրույցում պատմեց Վասյա պապիկը:
Ակտիվ մարտական գործողությունների ժամանակ պապի ընտանիքը թաքնվել է հարևան գյուղում։ Չնայած հրադադարի ռեժիմի խախտումներին` նա եկել է տեսնելու հայրենի գյուղը ռմբակոծություններից հետո։
Ապրիլի 1-ի լույս 2-ի գիշերը ղարաբաղյան հակամարտության գոտում իրավիճակը սրվել է։ Երևանը հաղորդել է ադրբեջանական կողմի նախահարձակ գործողությունների մասին, միաժամանակ Բաքուն հայտարարել է Հայաստանի ԶՈւ կողմից գնդակոծությունների մասին։ Պաշտոնական հայտարարությունների համաձայն` երկու հակամարտող կողմերը կորուստներ ունեն։
Ապրիլի 5-ին կողմերը պայմանավորվել են ռազմական գործողությունները դադարեցնելու մասին, բայց վերջնական հրադադար չի կնքվել։ Երկու կողմերը հայտարարում են փոխադարձ պայմանավորվածությունները խախտելու մասին, ադրբեջանական կողմը շարունակում է կրակել նաև Հայաստանի սահմանամերձ գյուղերի ուղղությամբ։
