https://arm.sputniknews.ru/20251028/ezrapakich-pul-te-chvorrvord-pvordz-hajastany-tshampabazhanin-95139560.html
Եզրափակիչ փո՞ւլ, թե՞ չորրորդ փորձ. Հայաստանը` ճամփաբաժանին
Եզրափակիչ փո՞ւլ, թե՞ չորրորդ փորձ. Հայաստանը` ճամփաբաժանին
Sputnik Արմենիա
Հայաստանի իշխանությունների բոլոր խոսակցությունները խաղաղության, առաջընթացի և նորացման մասին ընդամենը քաղաքական շղարշ են, որի հետևում թաքնված է հրաժարում... 28.10.2025, Sputnik Արմենիա
2025-10-28T21:35+0400
2025-10-28T21:35+0400
2025-10-28T21:37+0400
հեղինակներ
հայաստան
ադրբեջան
հայ-ադրբեջանական
թուրքիա
նիկոլ փաշինյան
ընտրություններ
ազգային ժողովի ընտրություններ
ծրագիր
https://cdn.am.sputniknews.ru/img/07e9/09/14/93672289_0:84:1600:984_1920x0_80_0_0_c805b6a1bf530cd73f7d666b7a8f6092.jpg
Դե ինչ, ինչպես հայտնի է, ներկայիս ՀՀ իշխանությունը որոշել է որպես նախընտրական հիմնական «հնարք» օգտագործել ՀՀ-ի իրավական կազմաքանդումն իր ներկայիս տեսքով և «Չորրորդ հանրապետություն» անվան տակ ինչ-որ քաղաքական կառույց ստեղծելը։Այսպես կոչված «Չորրորդ Հանրապետության» հայեցակարգը, որը խթանում են գործող իշխանությունները, ներկայացվում է որպես պետականության նոր դարաշրջան, որում Հայաստանը, ենթադրաբար, մտնում է «հետկոնֆլիկտային» փուլ, որտեղ (կրկին, ենթադրաբար) կգերակշռի խաղաղության և առաջընթացի փիլիսոփայությունը։Փաշինյանը պարզաբանեց՝ ինչ նկատի ունի 4-րդ հանրապետություն ասելովԳեղեցիկ է, իհարկե, բայց Փաշինյանի իշխանության այս նախընտրական մտահղացման «նյութական մասի» նույնիսկ մակերեսային ուսումնասիրությունը հայկական պետականությունը արդիականացման քողի ներքո վերջնականապես կազմաքանդելու քողարկված փորձ է ներկայացնում։Պետականաշինության ոլորտի բազմաթիվ հեղինակավոր մասնագետների կարծիքով` «Չորրորդ Հանրապետության» նախագծի իրական էությունը ոչ թե «նոր Հայաստանի» ձևավորումն է, այլ երկիրը արտաքինից վերահսկվող տարածքի վերածելը։ Տարածք, որը զուրկ է ազգային գաղափարախոսությունից, ռազմավարական նպատակներից և ինքնիշխանությունից։Այսինքն՝ ինչ-որ սոցիալական կողմնորոշում ունեցող ամորֆ քաղաքական կեղծ միավորի, որտեղ գլխավոր սկզբունքը պետք է լինի ֆիզիոլոգիական կարիքների բավարարումը և տվյալ տարածքի բնակիչների հարկեր վճարելու պարտավորությունը։Խաղաղության, համագործակցության և զարգացման մասին գեղեցիկ, բայց դատարկ խոսքերի հետևում թաքնված է հետևյալ տրամաբանությունը. «Չորրորդ Հանրապետությունը» պետք է կատարի միայն հիմնական գործառույթներ՝ ապահովել բնակչության ֆիզիկական գոյությունը, որոշակի մակարդակի սոցիալական կայունություն՝ արտաքին քաղաքական կենտրոնների կողմից անվտանգության հովանու ներքո։Հայաստանի 4–րդ հանրապետությունը կունենա ուրիշ վարչապետ, ու նա կլինի վերջինը. ՂևոնդյանԱզգային արժանապատվության, պատմական հիշողության, մարտունակ բանակի, դիմադրության և պաշտպանության իրավունքի հետ կապված ամեն բան կմաքրվի հանրության գիտակցությունից՝ որպես «հակամարտության մնացուկ»։Արդյունքում հայ հասարակության մեջ պետք է ձևավորվի նոր ինքնություն՝ առանց ազգային արմատների, առանց հիշողության, առանց ինքնուրույն գոյության կամքի։Պետք է նաև ընդգծել, որ իշխանությունը գիտակցաբար մանիպուլացնում է՝ պնդելով, որ Երրորդ Հանրապետությունն իբր հիմնադրվել է հակամարտության փիլիսոփայության վրա, մինչդեռ Չորրորդը կկառուցվի խաղաղության փիլիսոփայության վրա: Սա հիմնարար կերպով սխալ պնդում է: Երրորդ Հանրապետությունը ծագել է ոչ թե պատերազմի ցանկությունից, այլ գոյատևելու անհրաժեշտությունից:Այն հիմնադրվել է հայ ժողովրդի ֆիզիկական բնաջնջմանը դիմադրելու իրավունքի և ինքն իրեն պաշտպանելու ունակ իսկապես անկախ պետություն ստեղծելու գաղափարի վրա։ Կարճ ասած՝ դիմադրության, ինքնակազմակերպման և ազգային ինքնագիտակցության սկզբունքի վրա։4–րդ հանրապետությունը դե ֆակտո կարող է դառնալ «Արևմտյան Ադրբեջան». ՀՀ նախկին վարչապետՉորրորդ Հանրապետության հայեցակարգը, ի տարբերություն դրա, հիմնված է մանկուրտացման փիլիսոփայության վրա՝ սուբյեկտայնությունից, ազգային շահերից, պատմական առաքելությունից և նույնիսկ ինքնապաշտպանության «սուրբ իրավունքից» հրաժարվելու վրա։Նման գաղափարախոսական կառուցվածքը կատարելապես համապատասխանում է արտաքին խաղացողների, առաջին հերթին՝ Թուրքիայի և Ադրբեջանի շահերին, որոնք տարիներ շարունակ ձգտում են նրան, որ Հայաստանը դադարի պետություն լինելուց և դառնա քաղաքական իմաստ չունեցող աշխարհագրական տարածք։Չորրորդ Հանրապետության հայեցակարգը լիովին բավարարում է այս ծրագիրը՝ երկիրը վերածելով Արևմտյան Ադրբեջանի տեսակ ՝ արտաքին վերահսկողության տակ գտնվող տարածքի, որտեղ հայկական պետականությունը պահպանվում է միայն ձևականորեն։Նման վերափոխման հիմնական նպատակը հայ ժողովրդի վերջնական զինաթափումն է, նրան դիմադրողական ունակությունից զրկելը և պետության վերածումը արտաքին աշխարհաքաղաքական շահերի իրականացման համար հարմար գործիքի: Այս առումով Չորրորդ Հանրապետությունը հայոց պատմության նոր գլուխ չէ, այլ դրա ավարտը: Այն անցումային փուլ է դեպի Հայաստանի՝ որպես ազգային և քաղաքական միավորի վերջնական կազմաքանդում։Ինչպես 2021-ին ՀՀ-ն Ադրբեջանին զիջեց իր տարածքը. Փաշինյանի հայտարարությունների հետքերովԱյսպիսով, խաղաղության, առաջընթացի և նորացման մասին բոլոր խոսակցությունները զուտ քաղաքական շղարշ են, որի հետևում թաքնված է ինքնիշխանությունից հրաժարումը։Չորրորդ Հանրապետությունը ճանապարհ է ոչ թե դեպի խաղաղություն, այլ դեպի հպատակեցում: Սա զարգացում չէ, այլ ինքնաոչնչացում, որը օրինականացված է գաղափարական ձևով: Եվ եթե Երրորդ Հանրապետությունում Հայաստանը պայքարում էր «լինելու» իրավունքի համար, ապա Չորրորդ Հանրապետությունում նրան առաջարկում են կամավոր համաձայնել «չլինելու» իրավունքին:
ադրբեջան
թուրքիա
Sputnik Արմենիա
media@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rossiya Segodnya“
2025
Արման Աբովյան
https://cdn.am.sputniknews.ru/img/07e7/0b/1d/69370563_390:0:2438:2048_100x100_80_0_0_08942ecbcf5f0d7c232fbc30b0241b61.jpg
Արման Աբովյան
https://cdn.am.sputniknews.ru/img/07e7/0b/1d/69370563_390:0:2438:2048_100x100_80_0_0_08942ecbcf5f0d7c232fbc30b0241b61.jpg
Լուրեր
am_HY
Sputnik Արմենիա
media@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rossiya Segodnya“
Sputnik Արմենիա
media@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rossiya Segodnya“
Արման Աբովյան
https://cdn.am.sputniknews.ru/img/07e7/0b/1d/69370563_390:0:2438:2048_100x100_80_0_0_08942ecbcf5f0d7c232fbc30b0241b61.jpg
հեղինակներ, հայաստան, ադրբեջան, հայ-ադրբեջանական, թուրքիա, նիկոլ փաշինյան, ընտրություններ, ազգային ժողովի ընտրություններ, ծրագիր
հեղինակներ, հայաստան, ադրբեջան, հայ-ադրբեջանական, թուրքիա, նիկոլ փաշինյան, ընտրություններ, ազգային ժողովի ընտրություններ, ծրագիր
Եզրափակիչ փո՞ւլ, թե՞ չորրորդ փորձ. Հայաստանը` ճամփաբաժանին
21:35 28.10.2025 (Թարմացված է: 21:37 28.10.2025) Հայաստանի իշխանությունների բոլոր խոսակցությունները խաղաղության, առաջընթացի և նորացման մասին ընդամենը քաղաքական շղարշ են, որի հետևում թաքնված է հրաժարում ինքնիշխանությունից։ Այս կարծիքին է Sputnik Արմենիայի սյունակագիր Արման Աբովյանը։
Դե ինչ, ինչպես հայտնի է, ներկայիս ՀՀ իշխանությունը որոշել է որպես նախընտրական հիմնական «հնարք» օգտագործել ՀՀ-ի իրավական կազմաքանդումն իր ներկայիս տեսքով և «Չորրորդ հանրապետություն» անվան տակ ինչ-որ քաղաքական կառույց ստեղծելը։
Այսպես կոչված «Չորրորդ Հանրապետության» հայեցակարգը, որը խթանում են գործող իշխանությունները, ներկայացվում է որպես պետականության նոր դարաշրջան, որում Հայաստանը, ենթադրաբար, մտնում է «հետկոնֆլիկտային» փուլ, որտեղ (կրկին, ենթադրաբար) կգերակշռի խաղաղության և առաջընթացի փիլիսոփայությունը։
Գեղեցիկ է, իհարկե, բայց Փաշինյանի իշխանության այս նախընտրական մտահղացման «նյութական մասի» նույնիսկ մակերեսային ուսումնասիրությունը հայկական պետականությունը արդիականացման քողի ներքո վերջնականապես կազմաքանդելու քողարկված փորձ է ներկայացնում։
Պետականաշինության ոլորտի բազմաթիվ հեղինակավոր մասնագետների կարծիքով` «Չորրորդ Հանրապետության» նախագծի իրական էությունը ոչ թե «նոր Հայաստանի» ձևավորումն է, այլ երկիրը արտաքինից վերահսկվող տարածքի վերածելը։ Տարածք, որը զուրկ է ազգային գաղափարախոսությունից, ռազմավարական նպատակներից և ինքնիշխանությունից։
Այսինքն՝ ինչ-որ սոցիալական կողմնորոշում ունեցող ամորֆ քաղաքական կեղծ միավորի, որտեղ գլխավոր սկզբունքը պետք է լինի ֆիզիոլոգիական կարիքների բավարարումը և տվյալ տարածքի բնակիչների հարկեր վճարելու պարտավորությունը։
Խաղաղության, համագործակցության և զարգացման մասին գեղեցիկ, բայց դատարկ խոսքերի հետևում թաքնված է հետևյալ տրամաբանությունը. «Չորրորդ Հանրապետությունը» պետք է կատարի միայն հիմնական գործառույթներ՝ ապահովել բնակչության ֆիզիկական գոյությունը, որոշակի մակարդակի սոցիալական կայունություն՝ արտաքին քաղաքական կենտրոնների կողմից անվտանգության հովանու ներքո։
Ազգային արժանապատվության, պատմական հիշողության, մարտունակ բանակի, դիմադրության և պաշտպանության իրավունքի հետ կապված ամեն բան կմաքրվի հանրության գիտակցությունից՝ որպես «հակամարտության մնացուկ»։
Արդյունքում հայ հասարակության մեջ պետք է ձևավորվի նոր ինքնություն՝ առանց ազգային արմատների, առանց հիշողության, առանց ինքնուրույն գոյության կամքի։
Պետք է նաև ընդգծել, որ իշխանությունը գիտակցաբար մանիպուլացնում է՝ պնդելով, որ Երրորդ Հանրապետությունն իբր հիմնադրվել է հակամարտության փիլիսոփայության վրա, մինչդեռ Չորրորդը կկառուցվի խաղաղության փիլիսոփայության վրա: Սա հիմնարար կերպով սխալ պնդում է: Երրորդ Հանրապետությունը ծագել է ոչ թե պատերազմի ցանկությունից, այլ գոյատևելու անհրաժեշտությունից:
Այն հիմնադրվել է հայ ժողովրդի ֆիզիկական բնաջնջմանը դիմադրելու իրավունքի և ինքն իրեն պաշտպանելու ունակ իսկապես անկախ պետություն ստեղծելու գաղափարի վրա։ Կարճ ասած՝ դիմադրության, ինքնակազմակերպման և ազգային ինքնագիտակցության սկզբունքի վրա։
Չորրորդ Հանրապետության հայեցակարգը, ի տարբերություն դրա, հիմնված է մանկուրտացման փիլիսոփայության վրա՝ սուբյեկտայնությունից, ազգային շահերից, պատմական առաքելությունից և նույնիսկ ինքնապաշտպանության «սուրբ իրավունքից» հրաժարվելու վրա։
Նման գաղափարախոսական կառուցվածքը կատարելապես համապատասխանում է արտաքին խաղացողների, առաջին հերթին՝ Թուրքիայի և Ադրբեջանի շահերին, որոնք տարիներ շարունակ ձգտում են նրան, որ Հայաստանը դադարի պետություն լինելուց և դառնա քաղաքական իմաստ չունեցող աշխարհագրական տարածք։
Չորրորդ Հանրապետության հայեցակարգը լիովին բավարարում է այս ծրագիրը՝ երկիրը վերածելով Արևմտյան Ադրբեջանի տեսակ ՝ արտաքին վերահսկողության տակ գտնվող տարածքի, որտեղ հայկական պետականությունը պահպանվում է միայն ձևականորեն։
Նման վերափոխման հիմնական նպատակը հայ ժողովրդի վերջնական զինաթափումն է, նրան դիմադրողական ունակությունից զրկելը և պետության վերածումը արտաքին աշխարհաքաղաքական շահերի իրականացման համար հարմար գործիքի: Այս առումով Չորրորդ Հանրապետությունը հայոց պատմության նոր գլուխ չէ, այլ դրա ավարտը: Այն անցումային փուլ է դեպի Հայաստանի՝ որպես ազգային և քաղաքական միավորի վերջնական կազմաքանդում։
Այսպիսով, խաղաղության, առաջընթացի և նորացման մասին բոլոր խոսակցությունները զուտ քաղաքական շղարշ են, որի հետևում թաքնված է ինքնիշխանությունից հրաժարումը։
Չորրորդ Հանրապետությունը ճանապարհ է ոչ թե դեպի խաղաղություն, այլ դեպի հպատակեցում: Սա զարգացում չէ, այլ ինքնաոչնչացում, որը օրինականացված է գաղափարական ձևով: Եվ եթե Երրորդ Հանրապետությունում Հայաստանը պայքարում էր «լինելու» իրավունքի համար, ապա Չորրորդ Հանրապետությունում նրան առաջարկում են կամավոր համաձայնել «չլինելու» իրավունքին:
