00:00
01:00
02:00
03:00
04:00
05:00
06:00
07:00
08:00
09:00
10:00
11:00
12:00
13:00
14:00
15:00
16:00
17:00
18:00
19:00
20:00
21:00
22:00
23:00
00:00
01:00
02:00
03:00
04:00
05:00
06:00
07:00
08:00
09:00
10:00
11:00
12:00
13:00
14:00
15:00
16:00
17:00
18:00
19:00
20:00
21:00
22:00
23:00
Ուղիղ եթեր
09:00
9 ր
Ուղիղ եթեր
09:33
12 ր
Ուղիղ եթեր
09:46
14 ր
Ուղիղ եթեր
10:00
8 ր
Ուղիղ եթեր
10:09
53 ր
Ուղիղ եթեր
13:00
8 ր
Ուղիղ եթեր
14:00
8 ր
Ուղիղ եթեր
17:00
9 ր
Հասմիկ Պապյան և Նարեկ Հախնազարյան
Վերախմբված «Արցախ» կամերային նվագախումբը Երևանում առաջին համերգը կունենա
17:10
5 ր
5 րոպե Դուլյանի հետ
On air
18:07
8 ր
Աբովյան time
On air
18:20
40 ր
Ուղիղ եթեր
09:00
4 ր
Երվանդ Բոզոյան
Միջազգային հայցերից հրաժարումը մերժելի է, եթե Հայաստանը պետք է հրաժարվի ղարաբաղցիների վերադարձից․ Երվանդ Բոզոյան
09:05
14 ր
Գրիգորի Սաղյան
Որևէ օրենքում չկա նույնիսկ կիբեռանվտանգության սահմանումը. Գրիգորի Սաղյան
09:20
9 ր
Ուղիղ եթեր
09:30
5 ր
Ամանորին ընդառաջ
Երևանցիները Նոր տարվան պատրաստվում են ըստ գրպանի պարունակության
10:14
3 ր
Ուղիղ եթեր
12:00
5 ր
Ուղիղ եթեր
13:00
5 ր
Ուղիղ եթեր
14:00
5 ր
Ուղիղ եթեր
17:00
6 ր
Ուղիղ եթեր
18:00
6 ր
Աբովյան time
On air
18:18
41 ր
Ուղիղ եթեր
19:00
6 ր
ԵրեկԱյսօր
Եթեր
ք. Երևան106.0
ք. Երևան106.0
ք. Գյումրի90.1

Վարչապետի ասուլիսը. մեկնաբանություններն ավելի ու ավելի հոռետեսական են դառնում

© Sputnik / Asatur YesayantsՆիկոլ Փաշինյանի ասուլիսը
Նիկոլ Փաշինյանի ասուլիսը - Sputnik Արմենիա, 1920, 23.05.2023
Նիկոլ Փաշինյանի ասուլիսը
Բաժանորդագրվել
Համաձայնե′ք, ողջ աշխարհում շատ դժվար է գտնել մի երկիր, որի ղեկավարի ասուլիսները այդքան բուռն արձագանք առաջացնեն, որքան Հայաստանում։
Բացառություն չէր նաև վարչապետի մայիսի 22-ի հանդիպումը լրագրողների հետ։ Հայաստանցիներից մեկը սոցիալական ցանցում նույնիսկ գրել է. «4 ժամ տևած ասուլիսն, ըստ էության, մեկ բանի մասին էր. «Կա′մ ես կլինեմ, կա′մ Հայաստանը»։ Մեկ այլ օգտատեր փաստում է. «Մարդիկ ուզում են հանգիստ ապրել իրենց երկրում` անվտանգ Հայաստանում: Այս իշխանությունները դա չեն կարողանում ապահովել... Ավելին, այս իշխանությունների օրոք յուրաքանչյուր հաջորդ օրը ավելի վտանգավոր է դառնում»։
Վարչապետի ասուլիսը. մեկնաբանություններն ավելի ու ավելի հոռետեսական են դառնում
Իհարկե, վարչապետն այս վերջին ասուլիսում էլ չկատարեց Իլհամ Ալիևի պահանջը և միանշանակ չարտասանեց «Ղարաբաղը Ադրբեջան է, և վե′րջ» բառերը, սակայն հայաստանցիների առնվազն մի մասը հաստատ համոզված է, որ նրա ասածները հենց դա են նշանակում։
Ահա «Ֆեյսբուքում» արտահայտված մի հատկանշական կարծիք. «Էսօր արդեն բառացի հայտարարեց, որ Արցախը ճանաչում է Ադրբեջանի կազմում և պատրաստվում է հանձնել Տիգրանաշենն ու Տավուշի 8 գյուղերը, ինչի արդյունքում դեպի Վայոց Ձոր և Սյունիք տանող, ինչպես նաև Իջևանից Նոյեմբերյան, այնուհետև Վրաստան գնացող միջպետական ճանապարհները անցնելու են ադրբեջանական վերահսկողության տակ»։
Իսկ օգտատերերից մեկը հեռանկարի ընդհանրապես շատ մտահոգիչ պատկեր է ներկայացնում։ Մեջբերեմ.
«Քանի շատերը վայ-վույ են անում, կարծես, իրենց համար շատ անսպասելի էր վարչապետի հերթական խոստովանությունը, ասեմ, թե հաջորդ քայլը որն է լինելու։ Այս ամենի մասին 2 տարուց ավելի է խոսվում է, այդ թվում՝ իմ կողմից։ Հաջորդ քայլը՝ ռուսներին Արցախից և Հայաստանից վռնդելն է, Արարատի ու Տավուշի մարզի գյուղերը հանձնելը։ Այսօր այդ ամենի ցրցամը տվեց։ Իսկ մյուս քայլով հայտարարելու է, որ բոլոր բռնի տեղահանվածները իրենց սերունդներով վերադառնալու են նախկին բնակության վայրեր։ Այսինքն, մոտ 500 հազար ադրբեջանցի պետք է վերադառնա Հայաստան»։ Այս առիթով մեկ այլ հայաստանցի հարց է տալիս. «Լա′վ, Հայաստանում մի քաղաքական ուժ կա՞, որը ցանկություն ունի ստանձնելու երկրի ղեկավարումը... Եթե այո, ինչու՞ չկա ռեալ, աննահանջ պայքար... Ինչի՞ն եք սպասում...»։
Մեր ձախողումների հիմքն ու Ադրբեջանի անպատժելիության պատճառը` երաշխիքների բացակայություն
Պայքար չկա, որովհետև այս իշխանությունները սպանել են մարդկանց հավատը, պատասխանում է մեկ այլ օգտատեր։ Մեջբերեմ. «Հավատացե′ք, որ Արցախի 75 տոկոսի կորստից, 5000 հրաշք մեր երեխաներին զոհելուց հետո ամենամեծ վնասը, որը հասցրել է այս իշխանությունը մեր ժողովրդին, հավատի կորուստն ու անտարբերությունն է: Անհնար է պատկերացնել, որ ենթադրենք, 10 տարի առաջ նման իրավիճակ լիներ, ու հասարակությունը այսքան պասիվություն դրսևորեր»։
Այս շաբաթը նաև սկսվեց զոհված զինվորի մոր կալանավորման շուրջ ծագած բուռն ու հուզական բանավեճով։ Կարելի է շատ երկար անդրադառնալ տարբեր, հաճախ միմյանց հակասող մեկնաբանություններին, սակայն թույլ տվեք ներկայացնել այն մարդու կարծիքը, որը հաշմանդամ է դարձել ռազմական գործողությունների ժամանակ, հետո էլ աշխատել Հայաստանի պաշտպանության նախարարությունում5
«Զոհվածների ծնողների հետ չափազանց զգույշ և հարգալից ա պետք լինել։ Այո′, նրանք կարող են երբեմն անադեկվատ լինել, բոլորը չի, որ շրջապատված են հոգատար ու բարի մարդկանցով։ Իսկ մեր պաշտպանության նախարարությունն էս մարդկանց հետ աշխատանք չի տանում։ Միայն տեղեկանք կամ թոշակ տալը բավարար չի, էս մարդկանց հետ սոցյալ֊-իրավական ֊հոգեբանական աշխատանքը հենց նախարարությունը պետք ա աներ, գոնե սոցվարչության շրջանակում, բայց էդ բաժինն էլ փակվեց դեռ 2017 թվին։ Ես և իմ նման երկու զինհաշմանդամներ էինք էդ աշխատանքները տանում , բայց որոշեցին, որ մենք անիմաստ 60 հազար ստացողներ ենք, որ ոչ մի աշխատանք չենք անում, և կրճատեցին երեքիս էլ»։
Երևան - Sputnik Արմենիա, 1920, 17.05.2023
Ինչո՞ւ ենք ամեն ինչ բարդում «հայի բախտի» վրա, կամ 3 հազար տարի բախտներս չի՞ բերում
Եվ վերջում՝ մի շատ խորհրդանշական դրվագ հայաստանյան իրականությունից, որը ներկայացրել է երևանցիներից մեկը.
«Սուպերմարկետի առջև խողովակից ուժեղ շիթով ջուր էր անկանոն ցայտում, ուղղակի անհնար էր կողքով անցնել: էս տեսարանին կանգնած նայում էին մի 100 տղամարդ՝ անցորդներ, խանութի աշխատողներ, ու զրուցում, թե ում զանգեն, որ գա օգնության: Հանկարծ մի աղջիկ (մոտ 30 տարեկան և հավանաբար նույն խանութում աշխատող) խանութից վազելով դուրս եկավ, ցանկապատի վրայով ցատկեց ներս, առանց անհանգստանալու, որ կթրջվի՝ մոտեցավ տվյալ հատվածին, որտեղից ջուրը ցայտում էր շատ բարձր շիթով, ձեռքով բզբզաց, գտավ փականը, ու ընդամենը պտտելով՝ փակեց։ Ես ֆեմինիստ չեմ, որևէ մեկի վրա ցեխ չեմ շպրտում, պարզապես տխուր տեսարանի ականատեսը եղա»:
Լրահոս
0