Խոստովանեմ` ինձ համար այս փաստում որևէ զարմանալի, առավելևս արտառոց պահ չկա։ Հետո՞ ինչ։ Փորձում ես պաշտոնազրկել նախագահին, չի ստացվում, երկրորդ անգամ ես փորձում, էլի չի ստացվում, և սա կարող է կրկնվել մի տասն անգամ՝ մինչև բոլորը և առաջին հերթին հասարակ քաղաքացիները չասեն. «Լա′վ էլի, էս ի՞նչ եք անում, մենք կրկեսի վերածելու հայրենիք չունենք»։
Ու նաև փորձենք հայաստանյան տեսակետից նայել ամերիկյան զարգացումներին։ Այս օրերին ամերիկյան Սենատը վերածվել է դատարանի։ «Իսկ դատավորներն ովքե՞ր են»,– միանգամից կբացականչեր Գրիբոյեդովի «Խելքից պատուհասը» պիեսի գլխավոր հերոս Ալեքսանդր Չացկին։
Դատավորները 9 դեմոկրատ սենատորներն են, որոնք մեղադրանք են ներկայացնելու նախկին նախագահին։ Չէ, դուք երևի ուշադրություն չդարձրիք՝ հանրապետականին մեղադրանք են ներկայացնում դեմոկրատները։ Պատկերացրեք, թե ինչ աղմուկ էր բարձրանալու մեզ մոտ. ինչպե՞ս թե այն մարդիկ, որոնք շարունակաբար քննադատում էին նախկին նախագահին, հիմա պիտի նրան մեղադրանք ներկայացնեն։ Սա խայտառակություն է, պարզ չէ՞, որ խիստ կողմնակալ են լինելու։
Իսկ ամերիկացիներն ուրախ են՝ հենց այդպես էլ պիտի լինի, որպեսզի ոչ մի կասկած չմնա։ Եվ կարծես ապացուցելու համար, որ դեմոկրատներն անկողմնակալ են, նրանք բոլոր փաստաթղթերը միանգամից դեռ փետրվարի 2-ին տրամադրեցին Դոնալդ Թրամփի փաստաբաններին և ասացին. «Ուսումնասիրեք, որքան ուզում եք, որովհետև դատավարությունը, ինչպես երևում է, բավական երկար է տևելու»։
Ղարաբաղյան շարժում, 1-ին նախագահի կանխատեսում, Արցախի «առևտուր». հայերի բուռն փետրվարները
Իհարկե, Թրամփի պաշտպանները դատն ավելի շատ երկարացնելու հնարավորություն ունեին՝ հրավիրելով բազմաթիվ վկաների, որոնք մանրամասն կպատմեին, թե ինչ է կատարվել այս տարվա հունվարի 6-ին, երբ ամբոխը հարձակվեց Կապիտոլիումի վրա, ինչի հետևանքով զոհվեց 5 մարդ։ Բայց այս դեպքում էլ Թրամփի թիմը ազնվություն դրսևորեց` հիմնավորելով՝ մեր ինչի՞ն են պետք վկաների երկարաշունչ ու ձանձրալի բացատրությունները այն դեպքում, երբ այս դատավարությանը մասնակցող անխտիր բոլոր պատգամավորները եղել են շենքում և սեփական աչքերով են տեսել կատարվածը։ Ի դեպ, իմպիչմենտի գործընթացը սկսելուց մոտ մեկ շաբաթ առաջ Թրամփին պաշտպանող իրավաբանական խմբի բոլոր անդամները հեռացան։ Այնպես չէ, որ նրանք անկեղծացան՝ այս մարդուն երբեք չենք սիրել, նա քանդել է մեր երկիրը։ Ամեն ինչ տեղի ունեցավ փոխադարձ համաձայնության հիմքի վրա։
Ուղղակի Թրամփը համառորեն պնդում էր՝ գլխավոր շեշտը պետք է դնել ընտրությունների ժամանակ տեղի ունեցած խախտումների վրա, որոնց պատճառով էլ ես չվերընտրվեցի։ Իսկ իրավաբանները հակադարձում էին. «Ախր հիմա, երբ ընտրություններից երեք ամիս է անցել, խախտումներ բացահայտելը, այն էլ լուրջ խախտումներ, պարզապես անհնար է։ Մենք պետք է անձամբ ձեզ պաշտպանենք, ապացուցենք, որ դուք ոչ մի հակասահմանադրական բան չեք արել, իսկ դա լիովին իրական է, որովհետև, ճիշտ է, դիմելով ձեր ընտրողներին, դուք ասել եք` մի′ ընդունեք ընտրությունների արդյունքները և շարունակեք պայքարել, բայց ախր այդտեղ կրիմինալ չկա, դուք պարզապես օգտվել եք խոսքի ազատության ձեր իրավունքից, իսկ այդ իրավունքը Ամերիկայում պաշտպանված է Սահմանադրական առաջին փոփոխությամբ»։
Եվ վերջապես այս ամենի ամենազավեշտական մասը։ Անկեղծ ասեք էլի՝ դուք երբևէ տեսե՞լ եք, որ պաշտոնազրկեն մի մարդու, որն ընդհանրապես պաշտոն չունի և տվյալ պահին ընդամենը մասնավոր անձի կարգավիճակում է։ Օրինակ` դուք շատ լավ կոշկակար եք, որի արտադրանքը մեծ հեղինակություն է վայելում ոչ միայն Հայաստանում։ Ժպտում եք՝ մեր հանրապետությունից դուրս ապրող այդ ո՞ր մի արտասահմանցին Հայաստանում արտադրած կոշիկ կհագնի։
Ինչպես լեդին հայտնվեց մեկուսարանում, կամ ինչ է լինում, երբ չես պաշտպանում դեմոկրատիան
Իսկ ես շատ լավ հիշում եմ՝ որ մի ժամանակ, սովետի օրոք Հայաստանից դուրս բնակվող մեր հարազատները խնդրում էին, որ այստեղից՝ Երևանից, կոշիկ ուղարկենք։ Լավ, ինչ էի ուզում ասել։ Պատկերացրեք, որ դուք նստած կոշիկ եք կարում, և այդ պահին ձեզ մոտենում են ինչ-որ մարդիկ ու ասում՝ մենք ձեզ իմպիչ ենք արել։ Ու դուք, քահ-քահ ծիծաղելով նրանց երեսին` հակադարձում եք՝ այսինքն, վերջին ընտրություններում ինձ այսինչ կուսակցության ցուցակով կոշկակա՞ր են ընտրել, որ հիմա ուզում եք զրկել կոշկակարությունից։
Ճիշտ է, Դոնալդ Թրամփի դեպքում ուրիշ է՝ նա մի անգամ իրոք ընտրվել է, ու կարող են զրկել նախագահական թոշակից։ Ավելին, կարող են որոշել, որ նա այլևս երբեք չի կարող մասնակցել նախագահական ընտրությունների։ Համաձայնեք՝ իշխանատենչ մարդու համար դա 1000 անգամ ավելի ցավագին է, քան թոշակից զրկվելը։ Բայց եկեք դեպքերից առաջ չընկնենք։
Պրիգոժինի հայկական կոշիկները, կամ ինչպես հասկանալ, որ պետությունը ճիշտ են կառավարում
