Վահագն Խաչատրյանի դիտարկմամբ` թեև ոչ ոք առայժմ հաշվարկ չի ներկայացրել և բոլոր խոսակցություններն ընդամենը կանխատեսումների, ենթադրությունների հիման վրա են, բայց եթե կա հնարավորություն հարևանների հետ կամ նրանց միջոցով առևտուր անելու, տնտեսական գործունեություն ծավալելու, ապա պետք է դա արվի։
«Եթե վերադառնանք 1988 թվականը, ապա այն ժամանակ գործող և հետագայում չաշխատող կոմունիկացիաների վերաբացումը Հայաստանին պոտենցիալ հնարավորություն կտա տնտեսական կյանքում ակտիվություն մտցնել։ Այստեղ ես ունեմ երկու նկատառում. մեկն այն է, որ այլընտրանքային ճանապարհներ կլինեն, քանզի տնտեսության մեջ միշտ այլընտրանքն անհրաժեշտ է, իսկ եթե դա չկա, լինում են մոնոպոլիաներ, բարձր գներ, ինչպես մեր օրերում։ Երկրորդ նկատառումն այն է, որ մենք տարիների ընթացքում կորցրել ենք տարանցիկ տրանսպորտային հանգույց լինելու հնարավորությունը։ Եթե սա շարունակվի, ապա ընդհանրապես կհայտնվենք փակուղում, թեկուզ աշխարհագրորեն գտնվում ենք լավագույն դիրքում»,– նշեց տնտեսագետը։
Խաչատրյանի կարծիքով` անհրաժեշտ է հասկանել, թե մենք ինչ ունենք տեղափոխելու, որ կարող ենք տեղափոխել կոմունիկացիաների ապաշրջափակման դեպքում` օգտագործելով նոր հնարավորությունները, և տալ այդ ամենի գնահատականը։ Ըստ նրա` սովորաբար մեր պարագայում միշտ գրավիչ է եղել Լարսի տարբերակը, որը դեպի Ռուսաստան գնացող մեր միակ ցամաքային ճանապարհն է, բայց այն պարբերաբար փակվում է եղանակային պայմանների պատճառով։ Եվ եթե գնահատում ենք մեր տնտեսական ներուժը, ապա ակնհայտ է դառնում, որ առանձնապես արտահանվող մեծաքանակ արտադրանք էլ չունենք, ինչի դեպքում տրանսպորտային նոր հնարավորությունները կավելացնեն ապրանքաշրջանառությունը։
Հայաստանը կարող է դառնալ տարածաշրջանի դուռը. Դանիելյանը`ապաշրջափակման մասին
Տնտեսագետի գնահատմամբ` ելնելով այն մոտեցումից, որ անհրաժեշտ է ունենալ այլընտրանքային տրանսպորտային ուղիներ և փորձել դրանք օգտագործել, այդ առումով Հայաստանի առջև բացվում են նոր հնարավորություններ, որպեսզի վերագործարկվեն մինչ օրս չաշխատող հանգույցները։
