Կարեն Վերանյանի դիտարկմամբ`ի սկզբանե թուրքերի աջակցությունը ստացած ադրբեջանցիները հարվածի տակ էին առել Արցախի հյուսիսային և հարավային հատվածները, քանի որ նրանց համար չափազանց դժվար կլիներ ճեղքում իրականացնել կենտրոնով, նրանք կկանգնեին բավականին լուրջ խնդիրների առջև, ուստի ցանկացան հայկական զինված ուժերին մղել դեպի հյուսիս և հարավ` ենթադրաբար թուլացնելով կենտրոնը հետագա առաջխաղացման համար։
«Մյուս կողմից պետք է նկատել, որ Ալիևը վերջին շրջանում անընդհատ ուզում էր ստեղծել հաղթական քարոզչության իմիտացիա` հայտարարելով, թե իրենք իբր գրավել են Ջեբրաիլը, Հադրութը, շրջակա մի շարք գյուղեր։ Պարզապես անհրաժեշտ էր դա ապացուցել, սակայն արցախյան կողմի տեղեկատվության և ռուս լրագրողների ներկայացրած տեսանյութերի միջոցով ներկայացվեց ճշմարտությունը, այն է` ադրբեջանցիներին այդ ուղղությամբ ոչինչ չէր հաջողվել զավթել»,– նշում է ռազմական փորձագետը։
Կարեն Վերանյանի կարծիքով` Իլհամ Ալիևն այժմ երեսը պահելու խնդիր ունի։ Ըստ նրա` Թուրքիան նույնպես ուղղակի կամ անուղղակի կերպով ներգրավված էր այդ գործողություններում, որպեսզի Ադրբեջանի նախագահի համար ինչ–որ իմիջ ստեղծեն, ինչ–որ իմիտացիա, թե հասել են հաջողության, այլպես այդ ուղղությամբ այդքան սպառազինություն, զինտեխնիկա չէին կենտրոնացնի։
Անդրադառնալով հատկապես Հադրութի ռազմավարական նշանակությանը`Կարեն Վերանյանն ընդգծում է, որ հարավային ուղղությունն ադրբեջանցիների համար ունի առանձնակի կարևորություն, նրանք մտադրվել էին առանձին դիրքեր, այնուհետև բնակավայրեր զավթելով շարժվել առաջ ու իրականացնել Էրդողանի ծրագրերը, այն է` ագրեսիայի ենթարկել արդեն Հայաստանի հարավային հատվածը` Սյունիքը։
«Թուրքիան ամեն կերպ ցանկանում է Նախիջևանը ցամաքային ճանապարհով միացնել Ադրբեջանին`ապահովելով անմիաջական կապ, ուստի պատահական չէր Կապանի ու հարակից բնակավայրերի թիրախավորումը ԱԹՍ–ների միջոցով, ինչը մեսիջ էր ուղղված ոչ միայն հայկական կողմին, այլև տարածաշրջանային խաղացողներին` Ռուսաստանին ու Իրանին, թե ինչպիսի հավակնություններ ունի Էրդողանը»,– նշում է ռազմական փորձագետը։
Հաշվի առնելով ասվածը` Կարեն Վերանյանը շեշտում է, որ արցախյան ճակատի հարավային ուղղությամբ ճեղքումը ադրբեջանցիների ու Ալիևի համար ունեցել է օրհասական նշանակություն, սակայն նրանք չեն կարողացել իրենց առջև դրված խնդիրները լուծել թե՛ ճակատի հյուսիսում, թե՛ հարավում` անգամ ունենալով գերժամանակակից զինտեխնիկա, արդյունքում թիրախավորում են գյուղերի ու քաղաքների խաղաղ բնակչությանը։
