Կրթական հարցերով փորձագետ Ատոմ Մխիթարյանի դիտարկմամբ՝ առանձին առարկաների համար նախատեսված նոր չափորոշիչների մասին դեռ անցյալ տարի եղան խոսակցություններ ու քննադատություններ, նախագծին ընդդիմացան տարբեր երիտասարդական կառույցներ, մտավորականներ, իսկ հիմա նույնը կրկնվում է ուղղակի հայեցակարգի ու չափորոշիչների մակարդակով:
«Նորից պատկան մարմինը հաշվի չի առնում հիմնական շահառուների, կրթության ոլորտի փորձագետների և ընդհանրապես մտավորականության կարծիքները: Այսինքն՝ ներկայացվում է մի փաստաթուղթ-նախագիծ, որի մշակմանը որևէ մեկը որևէ մասնակցություն չի ունենում, և ստացվում է այնպես, որ մենք դրան պետք է ուշացած արձագանքենք»,- Sputnik Արմենիայի հետ զրույցում ասաց նա:
Անդրադառնալով «Հայ եկեղեցու պատմություն» առարկայի դասավանդման խնդրին՝ փորձագետը հորդորում է դրսևորել լայնախոհություն, որովհետև հարցը ոչ թե վերաբերում է առարկայի դպրոցական ծրագրում մնալ-չմնալուն, այլ ազգային հիմքի վրա ապագա քաղաքացի դաստիարակելուն: Ըստ նրա՝ կրթական համակարգի միջոցով փոխանցվում են ոչ միայն գիտելիքներ, որ մարդը դառնա մասնագետ ու աշխատաշուկայում գտնի իր տեղը, այլև առաջին հերթին այդ համակարգի միջոցով դաստիարակվում է ՀՀ քաղաքացին, ապագա մտավորականը, որը պետք է կտրված չլինի ազգային հիմքից, կրի ազգային արժեքներ, ու դրանք փոխանցի հետագա սերունդներին:
Պարտադիր առարկաները կնվազեն, աշակերտներին չեն համեմատի իրար հետ. նոր փոփոխություններ
«Եթե այս գաղափարը հանում ենք կրթության հայեցակարգի հիմքից, ստանալու ենք ապազգային քաղաքացի, և եթե նման քաղաքացիների հանրույթը դառնա տիրապետող, իսկ նրանց մտածելակերպը գերակա մեր պետության մեջ, ապա մենք կկորցնենք նաև ազգային պետությունը»,- նշեց փորձագետը:
Խոսելով հայոց լեզվի դասաժամերի կրճատման մասին՝ Մխիթարյանն ընդգծեց, որ հիմնավորումը, թե մյուս առարկաները, միևնույն է, դասավանդվում են հայերենով, շատ ծիծաղելի է ու զավեշտալի: Ըստ նրա՝ այստեղ առկա է նաև լեզվամտածողության հանգամանքը, քանի որ ազգային քաղաքացի ու մտավորական դաստիարակելու համար պետք է նաև, որ լեզվամտածողությունը լինի հայեցի, հետևաբար հայոց լեզվի դասաժամերի կրճատմամբ վնաս ենք հասցնելու նաև հայեցի լեզվամտածողությանը:
Հիշեցնենք՝ ըստ ԿԳՄՍ նախագծի՝ նախատեսվում է կրճատել դպրոցներում հայոց լեզվի դասաժամերը՝ վերաբաշխելով դրանք բնագիտական առարկաների միջև: Զուգահեռաբար խոսվում է մայրենիի և օտար լեզուների ժամերի համադրության մասին, «Հայոց եկեղեցու պատմություն» առարկան այլևս առանձին չի դասավանդվելու, փոխարենն առաջարկվում է այդ առարկայի տարբեր բաժինները զետեղել ավագ դպրոցի պատմական և հասարակագիտական այլ առարկաների ուսումնական ծրագրերում:
