Ու ամենակարևորը՝ այս պատմական բանաձևը ո՛չ Սենատի, ո՛չ էլ նախագահի կողմից հաստատվելու կարիքը չունի։ Եվ ինչ՝ փոխանակ ուրախանանք, տրտնջում ենք՝ «հետո ինչ, որ ևս մի երկիր ճանաչեց Հայոց ցեղասպանությունը, Թուրքիան հո՞ չի ճանաչել, և ընդհանրապես, սա ոչ թե պատմական իրողության ճանաչում է, այլ Թուրքիայի դեմ ուղղված պատժամիջոց, Էրդողանի վրա ազգելու գործիք»։
«Հիմա ճիշտ ժամանակն է ճանաչելու հայերի ցեղասպանությունը»։
Այսինքն՝ որևէ մեկը չի ժխտում, որ այս բանաձևը Թուրքիայի նկատմամբ պատժամիջոցի նման մի բան է, հետո ինչ։
Իսկ ով է ասել, որ մենք, հայերս, միշտ պետք է միայն մեր բախտից բողոքենք, երբ մյուս ազգերը հնուց լավ էլ օգտվել են իրենց համար բարենպաստ պահերից։ Համաձայնեք, շատ ճիշտ է Ամերիկայի հայկական համագումարի ղեկավար Միհրան Թումաջյանը, երբ ասում է.
«Այո, մենք ապրում ենք անբարոյական աշխարհում, որտեղ ամեն ինչ հիմնված է արագ փոփոխվող շահերի վրա»։
Ի վերջո այս բանաձևը վերջ դրեց այն անհասկանալի վիճակին, որը տիրում էր Ամերիկայում Հայոց ցեղասպանության ճանաչման հետ կապված։ Բոլոր նահանգները բացի մեկից այս կամ այն կերպ ճանաչել էին ցեղասպանությունը, բայց դաշնային մակարդակով դա չէր արվում ու չէր արվում։ Ավելին այնպիսի տպավորություն էր ստեղծվել, որ Ամերիկան մեկ ճանաչում, մեկ չի ճանաչում Հայոց ցեղասպանությունը։
Եվ այդ պաշտոնական փաստաթղթում այսպիսի նախադասություն կա. «Թուրքիան ավանդաբար ժխտում է մեղադրանքները՝ կապված հայերի ցեղասպանության հետ և ծայրահեղ ցավագին է արձագանքում այդ հարցին»։ Կարելի է հիշել նաև, որ 1981 թվականին այն ժամանակվա նախագահ Ռոնալդ Ռեյգանը ընդունել է, որ հայերը ցեղասպանության են ենթարկվել։ Ճիշտ է՝ դա արել է հրեաների Հոլոքոստի օրվա կապակցությամբ, բայց հո ասել է։
Վերջապես այն պնդման մասին, որ «մի մեծ բան չի եղել, ընդամենը ևս մի երկիր ճանաչել է Հայոց ցեղասպանությունը, այնինչ մենք՝ հայերս, մեզ բավարարված կզգանք միայն մի դեպքում՝ եթե Թուրքիայի իշխանությունները պաշտոնապես ընդունեն, որ 1915 թվականին կատարվածը ոչ այլ ինչ էր, եթե ոչ ցեղասպանություն»։ Թույլ տվեք այս առնչությամբ մեջբերել Հայաստանում Ամերիկայի նախկին դեսպան Ջոն Էվանսին։ Երևի հիշում եք՝ նրան զրկեցին պաշտոնից հենց այն պատճառով, որ ճանաչել էր ցեղասպանությունը։ Այս բանաձևի ընդունման նախօրեին Էվանսն այսպիսի կարծիք էր հայտնել.
«Թուրքիան առանց արտաքին ճնշման չի ճանաչի ցեղասպանությունը։ Հավանաբար, եկել է ժամանակը, երբ ԱՄՆ-ը կարող է գործադրել այդ արտաքին ճնշումը»։
Համաձայնեք, ճիշտ է ասում դիվանագետը՝ այս բանաձևը նաև ճնշում է Թուրքիայի վրա։