Ընդհանրապես արժեր ցանկացած պաշտոնյայից պահանջել անգիր իմանալ Մատթեոսի յոթերորդ գլուխը։ Ոչ թե կրոնական նկատառումներից ելնելով, այլ որովհետև այնտեղ պետական այրերի պատվի վերաբերյալ գրեթե ամեն ինչ կա գրված։
Ահա, օրինակ, Երևանի քաղաքապետարանը որոշ թաղամասերում սկսել է նոր, գեղեցիկ աղբամաններ տեղադրել։ Հարցը նույնիսկ այն չէ, որ դրանք պլաստիկից են, և առաջին իսկ չմարած ծխախոտն այդ աղբամաններն այրված քիմիակույտի կվերածի։ Բանն այն է, որ նույնիսկ եթե ամբողջ քաղաքում նոր աղբամաններ տեղադրեն, հարցը դրանով չի լուծվի, քանի որ աղբահանության խնդիրը, ի գիտություն քաղաքապետարանի, լուծվում է աղբը տանելու միջոցով։
Այո, այո, իրոք այդպես է, կարող եք ինձ շնորհակալություն չհայտնել հուշման համար. շարունակեք ձեզ պարգևավճարներ դուրս գրել, մենք մեր հարկերը չենք խնայի դրա համար։
Կամ, օրինակ, քաղաքում տեղադրվելիք 500 նստարանըշատ լավ նախաձեռնություն է, հատկապես, որ նախորդ տարվա «թավշյա հեղափոխությունից» հետո հին նստարանների մեծ մասը կորել էր։
Հարցը նույնիսկ այն չէ, որ նստարանները պատվիրել են այն նույն ընկերությանը, որին նախորդներն էին նստարաններ պատվիրում։ Ավելին, հարցը նույնիսկ այն չէ, որ յուրաքանչյուր նստարանը 164 հազար դրամ արժե, որն անգամ 4 հազարով թանկ է, քան Տարոն Մարգարյանի օրոք։
Երևանի քաղաքապետարանը չի հասցնի իրականացնել տրանսպորտային բարեփոխումները. փորձագետ
Բավական է թերթել 2017 թվականի մայիսյան մամուլը, երբ Նիկոլ Փաշինյանը դեռ վարչապետ չէր, այլ ընդամենը Երևանի «Մարությանի» թեկնածու. այն ժամանակ նա վստահեցնում էր, որ գիտի ընկերություն, որը նստարանները կպատրաստի ոչ թե 160, այլ 65 հազար դրամով։ Հիմա էլ պարզվում է, որ նույն արտադրողի նստարանները նույնիսկ մի քիչ թանկացել են, իսկ 65 հազարով արտադրողներից ձեն–ձուն չկա։
Երևանի քաղաքապետարանին դատի են տվել. ինչու՞ չեն հրապարակում «Սանիթեքի» պայմանագիրը
«Իրենց պտուղներից կճանաչեք նրանց». նշվում է վերոհիշյալ յոթերորդ գլխում։ Ու իսկապես, միայն պտուղներով են դատում ցանկացած մարդու աշխատանքի արդյունավետությունը, լինի պետպաշտոնյա, անտառահատ, թե պարող։ Վատ պարողը գլոբալ առումով հասարակությանը չի խանգարում, իսկ ահա հանրությունը երբեմն չափազանց շատ է խանգարում պաշտոնյաներին։
Նկատե՞լ եք, որ վերջերս չեն խոսում մետրոյի նոր կայանների բացման, Երևանի քաղաքային տրանսպորտային համակարգի վերակենդանացման մասին։ Օպերայի հարակից տարածքի կանաչապատումից նույնպես նորություն չկա։
Չէ, այնպես չէ, որ ընդհանրապես բան չի արվել. օրինակ` հայտարարվել է, որ Դալմայի այգիների մոտ 270 մետրանոց երկնաքեր կկառուցվի։ Հարցը նույնիսկ այն չէ, որ սեյսմիկ գոտում այդ հսկայի ամեն մետրի կառուցումը մեկ միլիոն դոլար կարժենա. հետաքրքիր է` ինչ ակնկալիքներ ունի տեսական ներդրողն այդ լուրջ գումարը ներդնելուց։ Բայց կարող է կան բիզնես–նախագծեր, որոնց մասին մենք չգիտենք։
Հարցը նույնիսկ այն չէ, որ երկնաքերը, ամենայն հավանականությամբ, չի կառուցվի կամ էլ շուտով կհայտարարվի, որ այն հետաձգվում է մինչև 2050 թվականը. մարդ բռնի ու դիտմամբ մինչև 2050-ն ապրի։
Բանն այն է, որ մի կողմից մենք ունենաք օդից կախված հարցեր` կապված մետրոյի շինարարության, հանրային տրանսպորտի վերակենդանացման, աղբահանության ու երկնաքերի հետ... Բավական է, մնացածը մեզ նույն տեմպով են խոստացել։ Դրանք միայն խոստումներ են, իսկ որոշ խոստումների մասին արդեն չենք էլ հիշում։
Վարչապետն ուղիղ եթերում աշխատանքային հանդիպման է հրավիրել Երևանի քաղաքապետին. թեման աղբն է
Ինչ վերաբերում է հստակ արված ու ավարտի հասցրած գործերին, այսինքն` պտուղներին, որոնցով պետք է ճանաչենք «նրանց», դա միայն Կարապի լճի կղզու բացած դռնակն է։ Ինչ կա` կա, քաղաքապետարանին ասացին, քաղաքապետարանն էլ բացեց։
Հիմա կարելի է պարգևավճարներ դուրս գրել. մենք առատաձեռն ենք, մենք չենք ափսոսում մեր վճարած հարկերը։ Հատկապես, որ մի օր «իրենց պտուղներից կճանաչեք նրանց»։
