ԵՐԵՎԱՆ, 21 օգոստոսի — Sputnik, Արմեն Հակոբյան. Բանակի կենտրոնական մարզական ակումբ ձևավորելով, թվում է, վերջապես լուծվեց պատանի խոստումնալից ֆուտբոլիստների հարցը: Այն առումով, որ առավել օժտված, 18-20 տարեկան հեռանկարային ֆուտբոլիստները հնարավորություն են ստանում չկտրվել մարզաձևից, միաժամանակ, ընդգրկվելով ԲԿՄԱ-ում (Բանակային Կենտրոնական Մարզական Ակումբ), լինել զինծառայության մեջ:
Sputnik Արմենիայի հետ զրույցում Ռազմիկ Գրիգորյանը նախ ընդգծեց. «ԲԿՄԱ-ն 18 տարեկանների ֆուտբոլի հավաքականի հենքի (բազայի) վրա է ձևավորված: Դա շատ լավ գաղափար էր: Իմ ամենամեծ ցանկություններից մեկն այդ է եղել, որ հավաքականի հավանական թեկնածուները, պատանիները, երիտասարդները շարունակեն խաղալ, ֆուտբոլից չկտրվեն: Փառք Աստծու, ստեղծվեց ԲԿՄԱ-ն, և այդ տղաները խաղում են»:
Բայց...
Խնդիրն այն է, որ ֆուտբոլային մեկ լիարժեք թիմ ունենալու համար, միջինը 25 խաղացողը բավարար է, մինչդեռ շնորհալի տղաների թիվը կարող է ավելի շատ լինել: Այստեղ էլ առաջանում է եղած թեկնածուներից ընտրություն կատարելու հարցը, որի պատասխանատվությունն, ինչպես ներկայացրեց մեր զրուցակիցը, դրված է Իսպանիայից ՀՖՖ հրավիրված մարզչական խմբի վրա: Իսկ, ահա, իսպանական մասնագետների մեթոդաբանությունը, չափանիշները, որով նրանք ընտրություն են կատարում թեկնածուների միջև, այնքան էլ ընկալելի չեն հայ մասնագետին:
Ռազմիկ Գրիգորյանի որդին, կարելի է ասել, «գնում է հոր ճանապարհով», պարզ ասած՝ ֆուտբոլիստ է, դարպասապահ: Նա եղել է հավաքականում ընդգրկվող թեկնածուների շարքում, բայց, հանրագումարում չի ընտրվել:
«Ճիշտ հասկանանք իրար: Այստեղ արդեն իմ տղայի հարցը չէ, նա արդեն ծառայում է՝ իր հազարավոր հասակակիցների նման ու իրենց հետ,-ընդգծեց Ռազմիկ Գրիգորյանը:- Ավելին, երբ ես հարցը ֆեդերացիայի առաջ բարձրացրել եմ, նա արդեն բանակում է եղել: Բայց ինքը թեկնածուների ցուցակի մեջ եղել է, սակայն չի ընդգրկվել: Եթե հարցնեք ֆուտբոլային աշխարհի մարդկանց, շատ-շատերը չեն էլ իմացել, որ իմ որդին է, որովհետև ես չեմ ուզեցել, որ իմանան: Ես ասել եմ՝ ինչպես բոլորը, եթե պետք է՝ պետք է գնա բանակ: Խաղում է, թող խաղա: Ինձ անհանգստացնում են խաղացողների ընտրության չափանիշները, իսպանացի մարզիչների մոտեցումները»:
Ռազմիկ Գրիգորյանը զրուցել է նաև ֆեդերացիայի փոխնախագահների հետ, հետաքրքրվել է, թե առհասարակ, ի՞նչ չափանիշներով է ընտրություն կատարվել: Նրան բացատրել են, որ ընդհանուր ցուցակում, օրինակ, 6 դարպասապահ է եղել, նրանցից երեքը դուրս են մնացել, բայց վերջում նրանցից երկուսն են ընդգրկվել ԲԿՄԱ-ի կազմ: Հարց է ծագում. որքանո՞վ է արդարացված ակումբում երկու դարպասապահ ունենալը: Սովորաբար կամ որպես կանոն՝ թիմում երեք դարպասապահ է լինում: Դա արդեն ԲԿՄԱ-ի գլխավոր մարզչի գլխացավանքն է:
Իսկ Ռազմիկ Գրիգորյանը, երբ հանդիպել է արդեն զինծառայության անցած որդուն, նկատել է, որ նույն զորամասում նաև այլ տղաներ կան, որ ֆուտբոլով են զբաղվել, բայց նրանք ծառայությունից հետո, իրեն ապագան ոչ ֆուտբոլային են տեսնում: Այլ բառերով դա կոչվում է հիասթափություն:
Եվ հիմա Ռազմիկ Գրիգորյանը որոշել է բավականին ծանր առաքելություն ստանձնել. օգնել այն ծնողներին ու երիտասարդ ֆուտբոլիստներին, ովքեր նման իրավիճակում են հայտնվել: «Կրկնում եմ՝ այստեղ իմ տղայի հարցը չէ, նա ծառայում է բանակում, կատարում է իր սահմանադրական ու քաղաքացիական պարտքը: Բայց այստեղ ֆուտբոլային սերնդի, օժտվածներին չկորցնելու և հիմնավոր ընտրության հարցն է,-նշեց Ռազմիկ Գրիգորյանը, շեշտելով` ոչ մեկի մտքով թող չանցնի, որ կարող է մի երեխայի մարզական կարիերայի, ճակատագրի հետ խաղալ:
Լեգենդար իսպանացին «մեր դարդին դարման չէ». ի՞նչն է սխալ հայկական ֆուտբոլում
Sputnik Արմենիայի հետ զրույցում Ռազմիկ Գրիգորյանը այլ կարևոր ֆուտբոլային հիմնախնդիրների ևս անդրադարձավ: Խոսքը թե՛ ոչ վաղ անցյալի մեր ֆուտբոլիստների, այժմ մարզչական աշխատանքի անցած ու արտասահմանյան երկրներում հաջողություններ գրանցած մասնագետների ներուժը հայկական ֆուտբոլի զարգացմանն ուղղելու մասին է, թե՛ «լեգեոնացավի»: Մեկ առանցքային դիտարկում ինքնին ձևակերպում է երևույթը, որը պետք է իրոք մտահոգի, եթե իսկապես ցանկանում ենք մեր երկրում զարգացնել սիրված ու ամենատարածված մարզաձևը: Ի՞նչ լեգեոներ է դրսից հրավիրված ֆուտբոլիստը, այսինքն՝ ի՞նչ որակի ու խաղամակարդակի, որ հանդես է գալիս Հայաստանի առաջին խմբի առաջնությունում: Եվ՝ իրո՛ք:
Ինչ վերաբերում է ԲԿՄԱ-ին ու զորակոչային տարիքի հասած շնորհալի ֆուտբոլիստներին, ապա կարծում ենք, հարցը կարող է և այլ լուծում ունենալ: Եթե հեռանկարային ֆուտբոլիստներն ավելի շատ են, քան անհրաժեշտ է մեկ լիարժեք ակումբ ձևավորելու համար, ապա ինչո՞ւ չձևավորել երկու ակումբ: Նկատի ունենք այն, որ թե՛ ԱԱԾ-ն, թե՛ ոստիկանությունը ուժային կառույցներ են, բնականաբար, և՛ ոստիկանության (ներքին) զորքերում, և՛ սահմանապահ զորքերում ծառայությունը զինծառայություն է: Իսկ ի՞նչն է խանգարում, որ ԱԱԾ-ն ու ոստիկանությունն էլ, օրինակ` «Դինամո» կամ մեկ այլ անվանմամբ թիմ ունենան: Վերջին հաշվով նպատակը մեկն է՝ հեռանկարային ֆուտբոլիստներին չկորցնելը, հենց հայկական ֆուտբոլի հետագա զարգացման հիմքը ամուր պահելը:
Այլապես փոքր-ինչ տարօրինակ պատկեր է ձևավորվում. 10-12 տարեկանից ռեսուրսներ են դրվում՝ ֆուտբոլիստներ պատրաստելու, աճեցնելու համար: Հետո 18 տարեկանում զորակոչում ենք զինծառայության, հետո՝ կամ մոռանում նրանց մասին, կամ արդեն ընթացքում հենց այդ տղաների մարզական հետաքրքրությունն է մարում, խաղամակարդակն էլ՝ խամրում: Առավել համառները փորձում են վերականգնել մարզավիճակը, ջանքեր գործադրելով, որ ըստ էության, զրոյից վերադառնան ֆուտբոլ: Բայց դա անհատական դրսևորման պահ է, չկա համակարգային դրվածք: Ստացվում է, որ պատանիները հույսեր են ներշնչում, հետո էլի հույսեր են ներշնչում, ու ընդամենը: Հետո էլ ասում ենք, բավարար չափով լավ, պատրաստված ֆուտբոլիստներ չունենք, գնանք օտար երկրներից բերենք:
Նախագահ Սարգսյանը «Մանչեսթեր Սիթի» հետ քննարկել է հայկական ֆուտբոլի հարցերը
ԲԿՄԱ ակումբ ստեղծելու նախաձեռնությունը հուշում է, որ ՀՖՖ-ում ևս մտածել են դրա ու «հետո»-ի մասին: Բայց կարծում ենք կարելի է ավելի ամբողջացնել նախաձեռնությունը, իսկ մոտեցումը դարձնել համակարգային:
