Հայ արձակագիր, դրամատուրգ, հրապարակախոս, հասարակական գործիչ Վարդգես Պետրոսյանի կինը՝ Սոնա Տիգրանյանը, Sputnik Արմենիայի հետ զրույցում խոսել է ամուսնու ստեղծագործությունների, բնավորության գծերի ու նրա հիշատակը վառ պահելու՝ իր ծրագրերի մասին։
Սոնա Տիգրանյանը պատմում է, որ ամուսնու մահից հետո, չուզենալով նրա մահվան օրը հիշել, գնում է եկեղեցի, տանում ծաղիկներ և օգոստոսի 9-ին նշում են ուրախ ծննդյան օր։
«Բոլոր ծննդյան օրերը գեղեցիկ են, հատկապես՝ Վարդգեսինը: Նա միշտ կյանքով լեցուն, բայց աչքերի մեջ տխրությամբ անձնավորություն էր»,-վերհիշում է Տիգրանյանը։
Գրողի կինն ասում է, որ եթե չլինեին այն շրջանի իշխանությունների հետ կապված տխուր իրադարձությունները, Վարդգես Պետրոսյանի աճյունն ամփոփված կլիներ պանթեոնում։
«Թեպետ Վարդգեսը պանթեոնում չէ, բայց պետք է լիներ»,- ասում է Սոնան՝ չցանկանալով մանրամասն անդրադառնալ այդ հարցին։
Վարդգես Պետրոսյանի արխիվը քրքրել են, նույնիսկ տեսաերիզները, նրա ձայնը, շնչառությունը, երգերը տարել են, և պահպանվել է միայն թղթապանակը, որտեղ «Կրակե շապիկի» մասին՝ պարզ մարդկանց նամակներ են։
«Ես այդ նամակները պետք է հրատարակեմ, հետո գիրքը, և թող մարդիկ նորից վերապրեն բոլորը»,-ասում է Սոնա Տիգրանյանը, հավելելով ամուսնու տողերը, որ մենք մեր հարևան պետությունների հետ պետք է բանակցենք, բայց դա չի նշանակում, որ բանակցությունների սեղանի շուրջ նստած միայն երկուսն են՝ հայը և թուրքը, կա երրորդը՝ պատմությունը, որը պետք չէ մոռանալ։
Ողջույն Սերո Խանզադյանից, կամ ինչը բարկացրեց հայտնի հայ գրողին
