ԵՐԵՎԱՆ, 27 հոկտեմբերի — Sputnik. 1999 թվականին Հայաստանի Ազգային ժողովում տեղի ունեցած ահաբեկչությունը երկիրը մի քանի տասնամյակով հետ գցեց։ Այսօր այս մասին լրագրողների հետ զրույցում ասաց Արմեն Սարգսյանը՝ հանգուցյալ վարչապետ Վազգեն Սարգսյանի եղբայրը։
Սարգսյանը կարծում է, որ լիարժեք հետաքննության, հնարավոր պատվիրատուներին բացահայտելու համար կամք է հարկավոր, ու նոր կառավարությունը` ի դեմս Նիկոլ Փաշինյանի, բոլոր չբացահայտված հանցագործությունները բացահայտելու ցանկություն ու կամք ունի՝ լինի դա 1999 թվականին հոկտեմբերի 27-ը, 2008 թվականի մարտի 1-ը, թե ցանկացած այլ չբացահայտված հանցագործություն։
«Նիկոլ Փաշինյանը մեծ ցանկություն ունի և կամք է դրսևորելու ապագայում, եթե ոչ իր օրոք, ապա չգիտեմ՝ երբ կարող ենք սպասել, որ այս գործը վերաբացվի, վերաքննվի։ Այլ հարց է, թե ինչքանով կհասնենք արդյունքի և ինչ արդյունքի կհասնենք: Բազմաթիվ չբացահայտված այլ սպանություններ, որոնք տարօրինակ կերպով չբացահայտվեցին, օրինակ՝ մարդը ո՞նց կարող է կրակել իր սրտին, հետո՝ գլխին։ Նման չբացահայտված գործեր կան, սպասենք՝ տեսնենք», — ասաց նա։
Սարգսյանը չի կարծում, որ ահաբեկչությունները զուտ իրականացնողների ձեռքի գործն է եղել։ Նրա կարծիքով, նույնիսկ եթե որպես այդպիսին պատվիրատուներ չեն եղել, ապա եղել են մարդիկ, որոնք ուղղորդել են ահաբեկիչներին։
«Հոկտեմբերի 27-ը կարող էին կանխել, բայց «ջայլամի» քաղաքականություն վարեցին՝ ձևացնելով, որ ոչինչ տեղի չի ունենում։ Վստահ եմ՝ կատարողներից բացի կան մարդիկ, որոնք պետք է պատիժ կրեն», — ասաց նա։
Նա նշեց, որ այս պահին անձամբ որևէ մեկին չի տեսնում որպես Հոկտեմբերի 27-ի ոճրագործության պատվիրատու։
«Եթե իմանամ` անձամբ որևէ մեկը կատարել է, էնքան նամուս ու թասիբ ունեմ, որ ես իմ հաշիվները կմաքրեմ իր հետ», — ասաց Սարգսյանը։
Նա ասաց, որ մինչ այս կա՛մ չեն ցանկացել, որ բացահայտվի ոճրագործությունը, կա՛մ կա շահերի բախում։
«Կամ կան պետությունների շահերի բախում, որոնք կարող են նաև թույլ չտալ կամ չցանկանալ, որ բացահայտվի»,- ասաց Սարգսյանը։
1999թ-ի հոկտեմբերի 27-ին ոճրագործների խումբը` Նաիրի Հունանյանի գլխավորությամբ, ներխուժեց Հայաստանի Ազգային ժողովի նիստերի դահլիճ և սպանեց ԱԺ խոսնակ Կարեն Դեմիրճյանին, վարչապետ Վազգեն Սարգսյանին, փոխխոսնակներ Յուրի Բախշյանին և Ռուբեն Միրոյանին, օպերատիվ հարցերով նախարար Լեոնարդ Պետրոսյանին, պատգամավոր Արմենակ Արմենակյանին, Հենրիխ Աբրահամյանին և Միքայել Քոթանյանին:
Ահաբեկիչների նկատմամբ դատական գործը սկսվեց 2001թ.-ի փետրվարին և տևեց մինչև 2003թ.-ի դեկտեմբերը։ Ցմահ բանտարկության դատապարտվեցին խմբի պարագլուխը` Նաիրի Հունանյանը, նրա եղբայրը` Կարեն Հունանյանը, նրանց քեռին` Վռամ Գալստյանը, ինչպես նաև` Դերենիկ Բեջանյանը, Էդիկ Գրիգորյանը և Աշոտ Կնյազյանը։ Համլետ Ստեփանյանը դատապարտվեց 14 տարվա ազատազրկման։ 2010թ.-ի մայիսին «Նուբարաշեն» ՔԿՀ-ում պատիժ կրող Ստեփանյանը հանկարծամահ եղավ։ Մեղադրյալները մեղավոր ճանաչվեցին հայրենիքի դավաճանության, ահաբեկչության, հատկապես վտանգավոր պետական հանցագործություններ կատարելու համար։
