Հայաստանի կառավարությունը շարունակում է զարմացնել հանրությանը ոչ ստանդարտ կադրային լուծումներով։ Մարդիկ, որոնք տարիներով սպասարկում էին նախորդ իշխանությունների շահերը ու որոնք «թավշյա հեղափոխության» պատճառով մեկ վայրկյանում անգործ էին մնացել, հիմա նորից անցնում են կառավարման։ Սրա վառ օրինակը նախկին փոխոստիկանապետ Հունան Պողոսյանն է։
Այսօր վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանի որոշմամբ նա նշանակվեց Սյունիքի մարզպետ։ Մինչ իշխանափոխությունը նա Սերժ Սարգսյանի հավատարիմ կողմնակիցներից մեկի` Վլադիմիր Գասպարյանի տեղակալն էր։ Նա հրաժարական էր տվել մայիսին, Նիկոլ Փաշինյանի վարչապետ ընտրվելուց հետո։ Հիմա Պողոսյանը վերադարձավ մի մարդու թիմ, որի կողմնակիցներին նրա ենթակաները դեռ մի քանի ամիս առաջ ցրում էին մահակներով ու լուսաձայնային նռնակներով։
Առանձնահատուկ ուշադրության է արժանի Պողոսյանի ընտանիքի եկամուտների մասին հայտարարագիրը։ Դրանից մենք տեղեկանում են, որ Պողոսյանի որդին 104 միլիոն դրամ (210 հազար դոլար) արժողությամբ նվեր է ստացել։ Թե ինչ նվեր է ու ինչի համար, թող ընթերցողը դատի։
Եվս մեկ կադրային լուծում, որը ցնցեց հասարակությանը` գյուղատնտեսության նախարարի պաշտոնում 31–ամյա իրավաբան Գեղամ Գևորգյանի նշանակումը։ Նոր նախարարը նախկին վարչապետ Կարեն Կարապետյանի սանիկն է։ Հայտնի է այն բանով, որ նախկինում գլխավորում էր Գյուղատնտեսության զարգացման հիմնադրամն ու Հայաստանի չափանիշներով աստղաբաշխական` 1,5 միլիոն դրամ աշխատավարձ էր ստանում։ Սակայն Գևորգյանն այդ պաշտոնում աշխատանքի արդյունավետությամբ առանձնապես չէր առանձնացել։ ՀՀ վերահսկիչ պալատը 2017 թվականին այդ հիմնադրամի բազում թերություններ էր բացահայտել, որոնց թվում նաև միջոցների անարդյունավետ օգտագործման դեպք։ Այդ «անարդյունավետ» մենեջերը հիմա ավելի բարձր պաշտոն է ստանում։
Վարչապետը պարզաբանում է նախորդ «գվարդիայից» մարդկանց հավաքելն այն բանով, որ պետք է օգտագործել այդ մարդկանց պրոֆեսիոնալիզմը։ Հոկտեմբերի 16–ին կայացած նիստում նա հայտնեց, որ դեմ է քաղաքական «ռասիզմին»։ Ու մարդկանց չպետք է հետապնդել միայն այն բանի պատճառով, որ նրանք նախորդ իշխանության օրոք պաշտոն են զբաղեցրել։
Սակայն հայտարարելով պրոֆեսիոնալիզմը ` որպես իր կադրային քաղաքականության հիմնական սզբունք, Փաշինյանն ինքն իրեն ծուղակը գցեց։ Դե արի ու բացատրի, թե ինչպես է կարելի պայքարել «հին ու ամուր» համակարգի դեմ` կադրերի շարքում ունենալով այդ «հին ու ամուր» համակարգի ներկայացուցիչներին։
Զուգահեռաբար Փաշինյանը խոսում է առանձին պաշտոնյաների սաբոտաժ անելու փորձերի մասին։ Իրականում ոչ մի սաբոտաժ չկա, կա միայն իրավիճակ, որը հնարավորինս լավ նկարագրել են «Ոսկե հորթի» հեղինակները։ Ինչպես հիշում ենք, «իրավիճակի բարդությունն այն էր, որ համր կինոն արդեն չէր գործում, քանի որ ձայնային կինոյի դարաշրջան էր եկել, իսկ ձայնային կինոն դեռ չէր աշխատում համր կինոյի դարաշրջանի վերացման հետ կապված կազմակերպչական խափանումների պատճառով»։
Իշխանության կուլիսների հետևում քաոս է տիրում, ինչն իր հետքն է թողնում կադրային նշանակումների վրա։ Հայտարարելով հին համակարգի քայքայման մասին, նոր իշխանությունները դեռ չեն կարողանում նոր համակարգի այլընտրանքային մոդել առաջարկել, արդյունքում մենք ստացել են մի տարօրինակ խառնուրդ, որում միաձուլվում են «հեղափոխականներն» ու «սաբոտաժնիկները», «սպիտակներն» ու «սևերը»։
Փաշինյանի ու նրա կողմնակիցները գործողությունները, երբեմն, իմպուլսիվ են, դրանք չեն ենթարկվում նպատակահարմարության սկզբունքներին, ավելի շատ պոպուլիզմի են նման ու նպատակաուղղված են կարճաժամկետ գովազդային էֆեկտին։ Ի՞նչ արժեր այն տեսարանը, երբ Փաշինյանը Գիտությունների ազգային ակադեմիայի շենքի մոտ ամբիոնից ստորագրում է ԲՀԿ–ի ու ՀՅԴ–ի նախարարների հեռացման մասին հրամանները։
Մի քանի օր անց Փաշինյանն ու «Բարգավաճ Հայաստանի» առաջնորդը դեկտեմբերին արտահերթ ընտրությունների անցկացման մասին հուշագիր կնքեցին։
Հարց` ինչու՞ էր պետք հանել նախարարներին, եթե արդյունքում խաղի կանոնների շուրջ պետք է պայմանավորվածություն ձեռք բերեին։
Նման իրավիճակը լավ չի անդրադառնում իշխանությունների հասարակական վարկանիշի վրա ու ցուցադրում է հասկանալի կադրային ու կառավարական ռազմավարության բացակայությունը։
