Ժաննա Պողոսյան, Sputnik Արմենիա.
«Մարդիկ սեքսի մասին իմացել են 1963 թվականին»,- գրել է անգլիացի բանաստեղծ Ֆիլիպ Լարկինը` նկարագրելով «Բիթլզի» առաջին համերգներն ու աղմկահարույց դատական գործընթացը, որից հետո արգելքը վերացավ, և նոր շունչ ստացավ Դևիդ Լոուրենսի «Լեդի Չաթըրլիի սիրեկանը» էրոտիկ վեպը։ Այն ժամանակ Լարկինը, ըստ էության, Արևմուտքի սեռական հեղափոխության ժամանակագրությունն էր կազմել։
Սեռական ազատությունը նաև մի շարք խնդիրների հանգեցրեց. հենց 60-ականներին աշխարհն իմացավ վեներական հիվանդությունների և Chemsex կոչվող երևույթի մասին (սեքս` թմրանյութերի ազդեցության տակ)։ Եվ եթե 60-ականների սերնդի համար սեքսը, ռոքնռոլն ու թմրամիջոցները մեկ ամբողջության անբաժանելի մասն էին կազմում, ապա այսօր այսպես կոչված «քիմիական սեքսը» վտանգավոր է ճանաչվել։
Ամբողջ աշխարհի սեքսոլոգները, նարկոլոգներն ու հոգեբույժները փորձում են հասկանալ` ինչ կարելի է անել, որպեսզի հիվանդը հաղթահարի այդ կախվածությունը։
Թվում է` փոքր Հայաստանում, որտեղ պաշտոնապես 70 տարի սեքս չի եղել, դրան գումարած` ազգային մտածելակերպը, նման խնդիր չէր կարող լինել։ Սակայն վիճակագրությունն այլ բան է պնդում` այսօր ամսվա ընթացքում սեքսոլոգին են դիմում նման կախվածություն ունեցող մոտ 5 տղամարդ։ Բայց չի բացառվում, որ կան նաև մարդիկ, որոնք բժշկի չեն էլ դիմում։
Սեքսոլոգ Անդրանիկ Ղարիբյանը պատմում է, որ խնդիրն ավելի լուրջ է, քան մենք պատկերացնում ենք։ Սեքսոլոգի գործառույթը պարզ է` ախտորոշում է հիվանդությունը, հետո իրեն դիմած անձին ուղարկում է հոգեբույժի, այնուհետև նարկոլոգի մոտ։
Այնուհետև դեղորայքային բուժում է նշանակվում։ Կուրսն ավարտելուց հետո հիվանդը ցանկության դեպքում կարող է դիմել նաև հոգեթերապևտին։
«Հայաստանում ամենաբարդ խնդիրը գաղտնիությունը պահելն է։ Հաճախ հիվանդներն ամաչում են անալիզներ հանձնել իրենց անվան տակ։ Այդ ժամանակ ես նրանց առաջարկում եմ օգտվել իմ անունից, կարևորը, որ հանձնեն։ Դուք պատկերացնել անգամ չեք կարող, թե ամեն օր քանի «Անդրանիկ Ղարիբյան» է անալիզ հանձնում», — ժպտում է սեքսոլոգը։
Թմրանյութերն օգնում են ուժեղացնել սեռական ֆունկցիան և սրում զգայունակությունը սեռական ակտի ժամանակ։ Սակայն քիմիական սեքսի օգուտը ժամանակավոր է։ Շուտով օրգանիզմը սկսում է հյուծվել, և խնդիրները միայն սրվում են։ Այսօր բժշկությունն ամեն ինչ բուժում է, նույնիսկ` իմպոտենցիան։ Սեքսոլոգների դուրս գրած հաբերը երաշխավորում են արդյունքը, և դրանք նույնիսկ ավելի էժան են, քան թմրանյութերից շատերը։
«Հայաստանում քչերն են թանկարժեք թմրանյութեր օգտագործում, ինչն էլ ավելի է բարդացնում իրավիճակը։ Օրինակ` կոկաին օգտագործողները կարող են 30 տարի ապրել, բայց նրանք, ովքեր բենզին են «սրսկվում», առավելագույնը 3 տարվա կյանք կունենան։ Երևանում ամենատարածված թմրանյութը «սփայսն» է», — նշում է Ղարիբյանը։
Սեքսոլոգին «քիմիական սեքսի» խնդրով առավել հաճախ դիմում են 20-30 տարեկան երիտասարդները, որոնք որոշակի պահի կամ Ռուսաստան են մեկնել գումար աշխատելու, կամ Եվրոպայում են սովորել։
Թեև հազվադեպ, բայց դիմողների մեջ լինում են նաև աղջիկներ, որոնք առանց թմրանյութերի օգտագործման չեն կարողանում զուգընկերոջ հետ հաճույք ստանալ։ Իսկ եթե սեռական ակտի ժամանակ երկուսն էլ «կայֆի տակ» են լինում, այդ դեպքում բուժում պետք է անցնեն երկուսն էլ։
Նշենք, որ քիմիական սեքսի տարածման երկրորդ ալիքը բարձրացավ 2000-ականներին, երբ ինտերնետ կայքերն ու ծանոթություններ առաջարկող հավելվածները սկսեցին ինտենսիվորեն զարգանալ։ Օգտատերերն իրենց անկետաներում նշում էին, որ միայն քիմիական սեքսով են զբաղվում, և դա օգնում էր նրանց համապատասխան զուգընկեր գտնել։ Բրիտանիայում հաշվարկել են` ամբողջ աշխարհում տղամարդկանց ավելի քան 20 տոկոսը կյանքում գոնե մեկ անգամ փորձել են թմրանյութերի ազդեցության տակ սեքսով զբաղվել։
