ԵՐԵՎԱՆ, 8 ապրիլի – Sputnik, Խաչիկ Չախոյան. 2016-17 թվականների մրցաշրջանի նախօրեին լուծարվեցին երկու թիմեր՝ «Ուլիսն» ու «Միկան», և բարձրագույն խմբի մասնակիցների թիվը կրճատվեց` հասնելով վեցի։ Դա, մեղմ ասած, ազդեց առաջնության որակի ու թիմերի խաղի վրա: Ֆուտբոլի ֆեդերացիան արդեն երկու մրցաշրջան է` ստիպված է վեց թիմերի միջև վեց շրջանով առաջնություն անցկացնել:
Բարձրագույն խմբի մասնակիցների շարքը համալրելու են «Արցախը», «Լոռին», «Արարատ-Մոսկվան» (Երևան) և «Կոտայքը»: Ի՞նչ կտա այս համալրումը մեր առաջնությանը: Նախ և առաջ` ավելի շատ թիմերի առկայության պարագայում մրցակցությունը կբարձրանա, իսկ մրցակցությունը վարպետություն է կերտում: Բացի այդ, նորեկ չորս թիմերից երկուսը ներկայացնելու են Հայաստանի մարզերը: «Լոռին» և «Կոտայքն», իհարկե, ֆուտբոլն ավելի կհանրայնացնեն մարզերում: Բացի այդ, ավելի շատ հայ ֆուտբոլիստներ կկարողանան խաղալ առավել բարձր մակարդակում:
Իհարկե, նաև շատ կարևոր է, որ ֆուտբոլում իրենց ներդրումն են ունենալու հայ ճանաչված գործարարները: Գագիկ Ծառուկյանը հովանավորելու է «Կոտայքը», իսկ «Արարատ-Մոսկվան» մեզ հասած տեղեկությունների համաձայն` Սամվել Կարապետյանը: Մյուս երկու թիմերի՝ «Արցախի» ու «Լոռիի» ֆինանսական հնարավորությունները ավելի համեստ են, բայց այս ակումբների հովանավորներն էլ արդեն բավականին լուրջ ներդրումներ են արել ու առաջին խմբում թիմերի ելույթները ասվածի ապացույցն են:
Անկասկած ֆուտբոլում ֆինանսական ներդրումները կարևոր նշանակություն ունեն: Բայց ճիշտ ու նպատակաուղղված աշխատանքի դեպում կարելի է նաև ֆինանսական օգուտ ունենալ ֆուտբոլիստներին ուղարկելով այլ երկրներ: Դրա համար հարկավոր է ստեղծել համապատասխան ենթակառուցվածքներ, մանկապատանեկան դպրոցներ: Այս ամենն իրականացնելու համար մեծ գումարներ են հարկավոր: Ու քանի որ նորեկ ակումբներից առնվազն երկուսը ֆինանսապես ապահովված են լինելու (համենայնդեպս այդպես է ենթադրվում), ապա կարելի է լավատեսորեն վերաբերվել գալիք մրցաշրջանին:
Խաղերի թիվը կավելանա, տասը մասնակիցները միմյանց հետ այլևս վեց անգամ չեն մրցի, ինչը նաև հոգնեցնող է: Այսօրվա դրությամբ Հայաստանի բարձրագույն խմբի մասնակից թիմերում բավականին շատ լեգեոներներ կան: Այդ բազմաթիվ լեգեոներներից մի քանիսին կարելի է առանձնացնել իրենց խաղով:
Մանկապատանեկան մեծ դպրոց ու հիանալի մարզադաշտեր ունեցող «Բանանցի» մեկնարկային կազմում խաղից —խաղ ընդգրկվում են 6-8 ֆուտբոլիստներ: Զարմանալի է, որ «Բանանցում» ֆուտբոլիստներ աճեցնում են, բայց բարձրագույն խմբում տեղ չունեն նրանց համար: Ներկայումս մի շարք թիմերում խաղում են այս ակումբի տասնյակից ավելի նախկին ֆուտբոլիստներ: Եվ բացի այդ, լեգեոներների նման թվով «Բանանցը» լուրջ արդյունքի չի հասնում: Այսինքն` այնպես չէ, որ դրսի խաղացողները բարձր խաղամակարդակ ունեն:
Լեգեոներներով հարուստ է նաև «Ալաշկերտը»: Գործող չեմպիոնի կազմում խաղում են Հայաստանի ամենափորձառու ֆուտբոլիստներից շատերը: Բայց «Ալաշկերտը» չունի այն մարզաբազան ու մանկապատանեկան մարզադպրոցն` իր հարմարություններով, ինչ «Բանանցը»: Նույնը վերաբերում է նաև «Գանձասար-Կապանին»: Հայկական մյուս թիմերում էլ, իհարկե, կան արտասահմանցի ֆուտբոլիստներ: Ակումբները ամեն դեպքում ունեն իրենց նպատակը` չեմպիոն չդառնալու դեպքում վաստակել Եվրոպայի լիգայի մրցաշարի ուղեգիր, ինչը նույնպես ֆինանսական բոնուսներ է ենթադրում ՈւԵՖԱ-յի կողմից:
Թե ինչ կազմ կունենան նորեկ ակումբները, պարզ կդառնա մոտ ապագայում: Բայց հայ ֆուտբոլիստների թիվը բարձրագույն խմբում կավելանա միանշանակ: Փորձի ու վարպեության ձեռքբերումը մեկ օրում կամ մեկ մրցաշրջանում չի լինում: Դա ժամանակ է պահանջում: Եթե ակումբները միշտ նշում են, որ մտածում են հավաքական թիմերի մասին, ապա պետք է գործով դա ապացուցեն և առավելագույն հնարավորություն տան երիտասարդ ֆուտբոլիստներին: Մատների վրա կարելի է հաշվել այն թիմերին, որոնց ֆուտբոլիստները հրավիրվում են ազգային հավաքական: Նշանակում է` հավաքականի մասին շատերը չեն էլ մտածում:
