ԵՐԵՎԱՆ, 20 մարտի — Sputnik. Փարիզյան գրքի սալոնի շրջանակում ՌԻԱ Նովոստիի թղթակիցը հանդիպել է հայտնի գրող Նարինե Աբգարյանի հետ։ Հարցազրույցի ընթացքում նա խոսել է ռազմական բախումների, մասնավորապես` արցախյան հակամարտության մասին։
«Կարծում եմ` պատերազմի վախն անհաղթահարելի է։ Ամբողջ կյանքիս ընթացքում այդ վախը սրտումս է։ Ավելին` կարծում եմ, որ պատերազմից պետք է վախենալ։ Որքան ավելի շատ ես վախենում, այնքան ավելի շատ բան կանես պատերազմից խուսափելու համար։ Ցավոք, շատ անհանգիստ ժամանակաշրջանում ենք ապրում, և ոչ ոք երաշխավորված չէ Սիրիայում կամ մեկ այլ երկրում կատարվող իրադարձություններից։ Հայաստանում ահռելի քանակությամբ փախստականներ տեսա. Սիրիայում հայկական մեծ համայնք կար։ Չափազանց ցավալի է։ Հոգիս ցավում է, սիրտս նույնպես։ Բայց չես կարող օգնել այդ մարդկանց, քանի որ գիտես` երեկ նրանք ունեին ամեն ինչ, իսկ այսօր` ոչինչ, ու նրանք ստիպված են շարունակել ապրել դրանով», — ասել է նա։
Պատասխանելով հարցին` արդյո՞ք հույս կա, որ Հայաստանի ու Ադրբեջանի հակամարտությունը կավարտվի, գրողն ասել է, որ ցանկացած վիճաբանություն հնարավոր է լուծել։
«Այդ տարածաշրջանը շատ անհանգիստ է, այնտեղ կան բազում խաղացողներ, բազում շահեր։ Հուսով եմ, որ ամեն ինչ լավ կավարտվի, բայց, ցավոք, կարծում եմ` այս հակամարտությունը դեռ երկար է ծուխ արձակելու», — ասել է նա։
Վերջին գրքի` «Շարունակել ապրել» պատմվածքների հավաքածուի վերաբերյալ Աբգարյանը նշել է, որ ցանկացել է պատերազմի միջով անցած մարդկանց մասին պատմություն գրել։
«Բերդում (Նարինե Աբգարյանի հարազատ քաղաքում) տեսա ողջ մնացած մարդկանց, ըստ էության, նրանք կոտրված մարդիկ են։ Ուզում էի հենց նրանց մասին գրել։ Գրքում 30 պատմվածք կա, յուրաքանչյուրը` մեկ մարդու մասին։ Չէի ուզում այդ գրքով ցավ պատճառել ընթերցողին, բայց այն իսկապես ծանր է։ Այդ գրքով ուզում էի հիշեցնել, որ պատերազմը հաշտության պայմանագրի ստորագրման օրը չի ավարտվում։ Այն դեռ 20-30 տարի սարսափելի մշուշով շրջում է այն երկրի վրա, որտեղ տեղի է ունեցել։ Հիշեցնում է ծանրագույն հիվանդություններով, հոգեբանական խանգարումներով։ Դա երկար գործընթաց է», — ասել է նա։
Աբգարյանը կարծում է, որ մարդիկ պատմությունից դասեր չեն քաղում ու սխալների վրա չեն սովորում, հակառակ դեպքում, ըստ նրա, այսօր կյանքն ուրիշ կլիներ։
«Երբեմն ինձ նույնիսկ թվում է, որ մի փոքր հակագլոբալիստ եմ։ Կուզեի, որ բոլոր երկրները որոշ ժամանակով փակեին իրենց սահմաններն ու նստեին, մտածեին իրենց պահվածքի մասին։ Եթե մենք կարողանայինք մեր սխալներից եզրակացություններ անել, մենք հիմա երևի կապրեինք արժանապատիվ, այլ ոչ թե հարուստ կյանքով, համենայն դեպս երջանկության համար անհրաժեշտ նվազագույն բաները կունենայինք։ Տանիք, աշխատանք ու հանգստություն մտերիմների համար։ Մեզ երջանկության համար քիչ բան է պետք», — նշել է նա։
Գրողն ընդգծել է, որ իր համար երջանկությունը հենց մտերիմների առողջությունն է։
Նա նաև ավելացել է, որ նոր գրքի մասին է մտածում։ Աբգարյանի խոսքով` պատերազմի մասին գրքից հետո ուզում է սփոփիչ ու զվարճալի մի բան գրել։
