Դա հոգեբանական ազդեցություն էր Իրանի վրա, ու դրան ենթարկվեց ոչ միայն Հայաստանը․․․
Տնտեսական աճի հետ կապված Հայաստանի հույսերը Իրանի վրա են քանի որ հենց այդ երկիրն է մտադիր աշխատել ու առևտուր անել ԵԱՏՄ երկրների հետ անմիջապես Հայաստանի սաահմանի միջոցով։
Այդ առումով կարևորն են և Մեղրիի ազատ տնտեսական գոտին, և անմիջապես Իրանի հետ կապված լոգիստական նախագծերը։ Եվ մեր հարավային հարևանի ու Ռուսաստանի զարթոնք ապրող քաղաքական հարաբերությունները։
Հենց այդ պատճառներով էլ Երևանում առանձնահատուկ ուշադրությամբ էին հետևում՝ ինչ է կատարվում Թեհրանում, երկրի կենտրոնական ու արևելյան հատվածներում։ Իսկ այն ինչ կատարվում էր, առաջին հայացքից, իսկապես, վտանգավոր ու անկանխատեսելի էր թվում։
Համենայնդեպս՝ արևմտյան լրատվամիջոցները ամեն ինչ այնպես էին ներկայացում, որ Իրանում բանը հասնում է գրեթե գործող իշխանության տապալմանը, հեղափոխությանը։ Հրապարակվում էին վախեցնող լուսանկարներ ու տեսանյութեր, թե ինչպես են հանրահավաք անող անկարգ ամբոխները գրավում ու այրում վարչական շենքերը։
Միլիոնավոր իրանցիների թվիթներ ու նամակներ էին տարածվում, իբր նրանք պատրաստ են մինչև վերջ գնալ՝ ձգտելով դեպի ազատության, ժողովրդավարության, ազատ, լիբերալ հասարակության։ Այդ ամենն իսկապես կարող էր տպավորիչ լինել, եթե չլիներ մեկ «բայց»։ Երբ հայտնի դարձավ, որ գրեթե բոլոր առցանց գրառումները կասկածելի տեղեկատվական գործակալություններ ու հեղինակավոր արևմտամետ պարբերականների կայքերն էին գրում ․․․ Սաուդյան Արամբիայից, Իսրայելից, Բրիտանիայից, Ամերիկայից ու Ուկրաինայից, ամրապնդվեց կասկածը ստացված տեղեկության օբյեկտիվության մեջ։
Իսկ երբ պարզվեց, որ Իրանում գործող իշխանություններին աջակցող հանրահավաքներին մի քանի անգամ ավել շատ մարդ է մասնակցում, քան «ռեժիմը փոխել» պահանջողների հավաքներին, ակնհայտ դարձավ, որ համաշխարհային հասարակությունը հերթական անգամ գործ ունի «գունավոր հեղափոխությունների» մշակված տեխնոլոգիաների հերթական դեպքի հետ։
Իրանի շատ ծայրամասերում բողոքների մասին նույնիսկ չեն լսել
.
Իրականում, հոգեբանական տեղեկատվական հարձակումն իսկապես լուրջ էր։ Ինչ-որ մի պահի համաշխարհային հասարակությունը հավատաց։ Սակայն բավական էր ուշադիր հետևել, Իրանի թեմայով զբաղվող մասնագետներից, փորձագետներից, վերլուծաբաններից հետաքրքրվել՝ ամեն ինչ իր տեղն էր ընկնում։
Ահա թե ինչ է ասել իրանագետ Ահարոն Վարդանյանը Sputnik Արմենիա ռադիոյի եթերում․ «Սկզբում թվաց, որ Իրանում իսկապես անհասկանալի, ոչ տրամաբանական բան է կատարվում։ Սակայն Իրանում բնակվող իմ գործընկերների, ընկերների հետ խոսելուց հետո պարզեցի, որ իրավիճակն ամենևին էլ այդքան լարված չէ, որքան արևմտյան լրատվամիջոցներն էին ներկայացնում։
Հակսկանալի է, որ սա ողբերգություն է, մահացածներ ու վիրավորներ կան (մոտ քսան մարդ է զոհվել)։ Իհարկե, անհանգստացնող է այն փաստը, որ բազում ձերբակալվածներ կան (նրանց քանակը տատանվում է 450-ից մինչև հազար մարդ)։ Սակայն բողոքի ծավալները չպետք է տպավորեն, քանի որ պետք է միշտ հիշել, որ Իրանը 80 միլիոն բնակչություն ունեցող երկիր է։ Ու եթե որոշ քաղաքներում իսկապես բազմահազարանոց բողոքի հավաքներ են եղել, ապա կային նաև քաղաքներ, որտեղ «իշխանության կողմ» հանրահավաքներին մի քանի անգամ ավելի շատ մարդ էր մասնակցում։ Կան նաև բազում գավառներ, որտեղ նույնիսկ չեն էլ լսել բողոքների, հանրահավաքների ու բախումների մասին»։
Մասնագետի խոսքերին, հավանաբար, պետք է միայն մեկ բան հավելել՝ բողոքի շարժմանը, ընհանուր առմամբ, մոտ 15 հազար մարդ է մասնակցել։ Համաձայնեք՝ իսկապես 80 միլիոնանոց Իրանի դեպքում դա այնքան էլ շատ չէ, որքան փորձում էին ներկայացնել արևմտյան լրատվամիջոցները։
Ամեն դեպքում չի կարելի ասել, որ Իրանում գրացվել է իսկապես զանգվածային բողոք գործող իշխանության դեմ։
Այլ հարց է, որ արևմտյան երկրները՝ հենց նույն ԱՄՆ-ն, Ամանորի նախօրեին տեղի ունեցածն օգտագործելու է միջազգային քաղաքական ասպարեզում Իրանին հերթական ոտնահարված տալու համար։ Հենց նույն ՄԱԿ-ում։
Վարդանյանը կարծում է, որ վերջին տարիներին ինչպես մարտի դաշտում (Սիրիայում, Իրաքում), այնպես էլ միջազգային ասպարեզում հաղթանակներ տարած Իրանը, արևմտյան երկրների կարծիքով չափազանց ամրացրել է իր դիրքերը Մերձավոր Արևելքի տարածաշրջանում, ազդեցության անթույլատրելի մակարդակի է հասել։ Ու Արևմուտքը ամեն միջոց կիրառելու է դրա դեմ պայքարելու համար։
