Արամ Գարեգինյան, Sputnik Արմենիա
Բելգիայում բնակվող Նիկիտա Սաֆարյանը մարզիկի ռեժիմով է ապրում։ Նախատեսված ժամին արթնանալն ու սպորտային սննդակարգը նրա համար բարդություններ չեն։ Իր բռնած ճանապարհով նա շարժվում է ավելի հաստատուն քայլերով, քան մեզնից շատերը։
2012 թվականին 17 տարեկան Նիկիտան նյարդային համակարգի լուրջ վնասվածք էր ստացել և գրեթե կորցրել շարժվելու ունակությունը, բայց նա որոշեց` հաշմանդամային սայլակից այն կողմ եղած աշխարհը նույնպես իրենն է։ Շարունակեց մարզվել և սովորել, լսել «Ռոլինգ Սթոունզ» և ֆոլկ, խաղալ սիրելի շան` Լիլիի հետ և, իհարկե, ուտել հավի միս, որը շատ է սիրում։
Այժմ բժիշկներն ուրախանում են` տեսնելով համառ տղայի ձեռքբերումները. նա ավելի արագաշարժ և դիմացկուն է դարձել։ Մկաններն արդեն նորմալ աշխատում են։ Փոփոխություններն ահռելի են, ասում է հորաքույրը` Նատաշա Սաֆարյանը։ Կողմնակի մարդիկ շատ բան չեն նկատի, բայց նրա համար զարմիկի ցանկացած շարժումը, գլխի յուրաքանչյուր պտույտը հաղթանակ է։
Նիկիտան իր առաջ նոր նպատակ է դրել. Հայաստանի կազմում հանդես գալ Տոկիոյում կայանալիք 2020 թվականի Պարալիմպիկ խաղերին։ Կես ճանապարհն արդեն հաղթահարել է։ Նիկիտան անցել է որակավորման փուլը և ելույթ կունենա ազատ ոճի լող մարզաձևում։ Նա ընտրել է 50 մետր հեռավորությունը, բայց գուցե ավելացնի նաև 100 մետրանոցը։
Սաֆարյաններն արդեն եղել են Հայաստանում և զարմացել Ազգային Պարալիմպիկ կոմիտեի աշխատանքից։
«Նրանք մեզ տարան սպորտբազաներ, այդ ժամանակ հենց լողի առաջնություն էր ընթանում։ Շատ լավ, մեծ լողավազաններ էին և մարզադահլիճներ։ Զարմանալի է, թե ինչպես է հաջողվում այդքան բան անել սահմանափակ միջոցներով։ Ուզում ենք աշխատել նրանց հետ` Հայաստանի պարալիմպիկ շարժմանն օգնելու համար», — ասում է Նիկիտայի հորաքույրը։
Այստեղ նրանք կվերադառնան հաջորդ հունիսին և կմնան մոտ մեկ ամիս։ Նիկիտան ուզում է ավելի երկար մնալ, որպեսզի մարզվի հայ մարզիչների և թիմակիցների հետ։
Նիկիտայի սոցցանցային էջերում հնարավոր չէ նրան տխուր կամ մտահոգ տեսնել։ Զինաթափող ժպիտը մշտապես ուղեկցում է տղային, ինչպես նաև` հարազատները, ընկերներն ու բարեկամները։
«Նիկիտան միշտ է այդպիսին եղել։ Նա սիրում է մարդկանց հետ շփվել։ Նույնքան բաց և դրական է մնացել։ Երբեք չի ընկճվել։ Իր այդ տրամադրվածությամբ վարակում է բոլոր նրանց, ովքեր հայտնվում են շուրջը», — ասում է Նատաշան։
Նիկիտան նույն հետաքրքրվածությամբ նաև սովորում է։ Նյարդային համակարգի, նևրոպաթոլոգիայի և հոգեբանության մասին մի շարք գրքեր է կարդացել։ Այժմ ցանկանում է զբաղվել նյարդակենսաբանությամբ։ Արդեն համալսարանական առցանց դասընթացներ է ընտրել։
Նիկիտան կրթությամբ ավելի լուրջ կսկսի զբաղվել Տոկիոյից հետո, բայց հայերենի ուսումնասիրությունը կսկսի հնարավորինս շուտ։ Նախնիների հայրենիքը ճանաչելը նրա ուղու կարևորագույն մասն է։ Արդեն բացահայտել է ինչպես ժամանակակից, այնպես էլ պատմական Հայաստանը։
Նրա հոր պապն Արևմտյան Հայաստանից է եղել։ 1915 թվականին փախել է Իրանից` կորցնելով հարազատներին։ Նոր հայրենիքում երկար տարիներ անցկացնելուց հետո մեկնել է Բելգիա, որտեղ դեռ շահի օրոք Իրանի հյուպատոս է դարձել։ Այդտեղ էլ մնացել է ու ընտանիք ստեղծել։ Բելգիայում Նիկիտայի հայրը` Գրիշան, ձեռնարկություն է հիմնել և այժմ զբաղվում է շոկոլադի արտադրությամբ։
Այնպես որ Նիկիտան գործը զրոյից սկսելու շատ լավ օրինակ ունի։ Կամ էլ հոր պապն է անտեսանելի ձեռք մեկնում նրան, որ համառ մարզիկի ոտքը քարին չդիպչի։
