Արմենուհի Մխոյան, Sputnik
Շիրակի մարզի Կրաշեն համայնքում այլևս ոչ ոք չի զարմանում, երբ տրակտորի ղեկի դիմաց կնոջ է տեսնում. Հռիփսիմեն մինչև տրակտորին հասնելը համագյուղացիներին զարմացրել է ՈւԱԶ վարելով:
«Միշտ հայրիկիս կողքին եմ եղել, նա քաղում էր խոտը, ես բեռնում էի ՈւԱԶ-ի վրա: Գյուղում ամենից շատ այդ ժամանակ էին զարմանում, երբ ես ՈւԱԶ էի վարում»,- պատմում է Հռիփսիմեն:
Մանկուց գյուղական ամեն տեսակի աշխատանքներում ակտիվ աղջիկը վաղուց է շատերին զարմացրել իր նպատակասլացությամբ՝ տարբեր դասընթացների է մասնակցել, սովորել է տորթ թխել, հրուշակեղեն պատրաստել, իսկ Գյումրու մանկավարժական ինստիտուտ ընդունվել է 24 տարեկանում, ապա մասնակցել է ԿԱԶԱ շվեյցարական մարդասիրական կազմակերպության «Երիտասարդները հանուն զարգացման» դասընթացներին և սովորել է ծրագիր կազմել։ Նա համագյուղացիներից պարզել է համայնքի առաջնային խնդիրը, գրել մի ծրագիր, որը հավանության է արժանացել, ու գյուղը տրակտոր է ստացել, որը վարում է ինքը` Հռիփսիմեն:
«Մինչ այդ գյուղացիներն ամեն ինչ անում էին ձեռքով, չկար նման բազմաֆունկցիոնալ տրակտոր, և այդ էր պատճառը, որ բնության մեջ ապրելով` նույնիսկ չէին հասցնում վայելել բնությունը։ Հենց այդ տեսնելով` որոշեցի դիմել տրակտորի ծրագրով»,- պատմում է Հռիփսիմեն:
Կրաշենցիներն այսօր իրենց հողը վարելու խնդիր չունեն. Հռիփսիմեն իրենց կողքին է։ Այնինչ միշտ չէ, որ այդպես է եղել:
«Երբ 24 տարեկանում որոշեցի բուհ ընդունվել, համագյուղացիներս ասացին` քո տարիքում բոլորն ամուսնանում, երեխաներ են ունենում, իսկ դու դեռ սովորում ես: Սկզբում զարմանում էին, իսկ հիմա արդեն սովորել են»,- ասում է Հռիփսիմեն՝ ավելացնելով, որ սրանով ինքն իր անելիքն ավարտված չի համարում. գյուղում շատ խնդիրներ կան, որոնք լուծում են պահանջում:
Մասնագիտությամբ մանկավարժ Հռիփսիմեին չի զայրացնում, երբ իրեն տրակտորիստ են անվանում:
«Չեմ նեղվում ու չեմ զայրանում, երբ մի բանը գիտակցաբար ես անում ու գիտես, որ մարդկանց օգնում ես»,- ասում է նա:
Ի դեպ, միայն գյուղտեխնիկայի հարցը չէ, որ Հռիփսիմեն իր ուսերին կրելով` պատվով լուծել է. նրա նախաձեռնությամբ Կրաշենն այսօր ունի միջհամայնքային գեղեցիկ ու տարբերվող կանգառ, նաև խաղահրապարակ, որին կնախանձեն շատ համայնքներ:
«Մեր համայնքը երբեք խաղահրապարակ չի ունեցել, իսկ հիմա ունի մի այնպիսի խաղահրապարակ, որի ստեղծմանը մասնակցել են բոլորը` մեծից փոքր, հաշվի է առնվել նաև երեխաների կարծիքը: Այդ առումով այս խաղահրապարակն ինձ համար շատ թանկ է»,-պատմում է Հռիփսիմեն` ավելացնելով, որ հաջորդ խնդիրն իր համար համայնքի ճանապարհների բարեկարգման հարցն է ու ջերմոցի ստեղծումը, որը նաև աշխատատեղեր կապահովվի:
Ինքնատիպ ու կրեատիվ գաղափարներ ունեցող, համայնքի խնդիրներն իրենը համարող աղջիկն ուրախանում է, երբ տեսնում է, որ իր արարքը վարակիչ է դարձել նաև հարևան համայնքի համար, և նրանք էլ նույնատիպ կանգառ են կառուցել իրենց գյուղում: Հռիփսիմեն պատրաստվում է ամեն ջանք գործադրել համայնքի բնակիչների կյանքն ավելի բարեկեցիկ դարձնելու համար, իսկ իր հասակակիցներին խորհուրդ է տալիս լինել նպատակասլաց. չհուսահատվել ու խնդիրները չդնել միայն համայնքի ղեկավարի ուսերին:
