ԵՐԵՎԱՆ, 1 հոկտեմբերի — Sputnik. Ռուսաստանի ժողովրդական արտիստ Լևոն Օգանեզովը «Суббота» լատվիական պարբերականին տված հարցազրույցում նշել է, որ ինքը զտարյուն հայ է, ինչպես նաև պատմել հայտնի արտիստների հետ աշխատանքի ժամանակ տեղի ունեցած ուրախ դեպքերի մասին:
«Ես զտարյուն հայ եմ, պարզապես` վրացահայ: Հայերը տարբեր են լինում: Ժամանակին նախկին Հայաստանի, իսկ այժմ Հյուսիսային Թուրքիայի տարածքից, հայերի մի մասը փախել է Վրաստան: Այնտեղից էլ սերում է մեր` Օգանեզովների տոհմը: Ընդհանրապես, Օգանեզովը ռուսերեն Իվանովն է: Օգանեզը Իվան անվան հայ-հունական տառադարձությունն է: Վրացերեն վատ չեմ խոսում, նույնիսկ ավելի լավ, քան հայերեն», — պատմել է Օգանեզովը:
Ընդ որում, նա ասել է, որ Մոսկվան իր համար հարազատ քաղաք է:
«Այնտեղ ես ծնվել եմ, սովորել, ամուսնացել, բեմ դուրս եկել…», — հիշում է Օգանեզովը:
Մի անգամ, երբ աշխատում էր Լինկոլն կենտրոնից քիչ հեռու գտնվող Hermitage ռեստորանում, այնտեղ Ադրիանո Չելենտանոյի գլխավորությամբ իտալացիների մի խումբ եկավ:
«Ես անմիջապես սկսեցի իր ամենահայտնի կատարումներից պոպուրի նվագել: Նա մոտեցավ և անգլերենով ասաց. «Քեզնից բացի, այս (անհարգալից բառ օգտագործեց) քաղաքում ոչ ոք իմ երաժշտության հետ ծանոթ չէ»: Պարզվեց, որ դա նրան շատ էր վիրավորում», — պատմեց Օգանեզովը:
Իսկ Խուլիո Իգլեսիասի հետ կապված պատմությունը մի մասնավոր երեկույթի ժամանակ էր տեղի ունեցել: Ոմն ռուս մագնատ Իգլեսիասին երգելու էր հրավիրել:
«Հյուրերն առաջին երգը հաճույքով էին լսում, երկրորդի ժամանակ սկսեցին ցածրաձայն զրուցել, այնուհետև սկսեցին վեր կենալ, մոտենալ բարին, ծխել… Խուլիոյի հրաշալի կատարումը միայն ես էի լսում: Նա, հավանաբար, մտածեց, թե ես պատվիրատուն եմ և ելույթից հետո ինձ հետ սկսեց ջերմ գրկախառնվել», — հիշում է երաժիշտը:
Եվս մեկ դեպք էլ կապված է Վինոկուրի և Պետրոսյանի հետ:
«Մենք Ղազախստանում էինք ելույթ ունենում: Հյուրանոցի մոտ կանգնած սպասում էինք` երբ է մեր հետևից ավտոբուս գալու: Հանկարծ մեր կողքով ղազախ պապիկ անցավ` արևելյան խալաթով, գլխարկով, իսկ ձեռքին` մտրակ: Անսպասելիորեն նա հարց տվեց Վինոկուրին: Վերջինս էլ առանց երկմտելու երկար շարան կազմած պատասխանեց, բայց առոգանությունն ու հնչողությունը պապիկի առոգանությանն էր նման: Պապիկը գլխով արեց և հեռացավ», — պատմում է Օգանեզովը:
Նրա խոսքով` Պետրոսյանը ապշահար էր եղել. «Վոլոդյա, դու ղազախերե՞ն գիտես»: Վինոկուրը նայեց նրան. «Գրողը տանի, երկիր ես եկել, գոնե մի երկու բառ պիտի իմանաս, թե՞ ոչ»:
Երաժշտի խոսքով` կարևոր է կատակի մեջ լուրջ լինելը:
Նա համոզված է, որ Պետրոսյանը, մինչ օրս մտածում է, որ Վինոկուրը ղազախերեն գիտեր…
