ԵՐԵՎԱՆ, 21 օգոստոսի — Sputnik, Նելլի Դանիելյան. Գեղարքունիքի մարզի Լիճք գյուղի բնակչուհի Կարինեն կես տարի ամուսնուն չի հանդիպել։ Երբեմն խոսում են հեռախոսով, 4 երեխաներն էլ տարվա մեծ մասը հորը տեսնում են տեսակապի միջոցով։
Գյուղում արտագնա աշխատանքը ընտանիք պահելու հիմնական միջոցն է։ Տղամարդկանց մեծ մասը տարվա 8-9 ամիսները Ռուսաստանում են անցկացնում, մնացած մի քանի ամիսը` ընտանիքի հետ։
Բայց այս ապրելակերպի պատճառով, ի տարբերություն Հայաստանի այլ գյուղերի, Լիճքը չի դատարկվել։
«Վերջին 10 տարվա ընթացքում գյուղի բնակչությունը նվազել է ընդամենը 300-ով։ Այսօր գյուղը 5300 բնակիչ ունի»,– Sputnik Արմենիային հայտնեց գյուղապետ Գնել Գրիգորյանը։
1968թ-ին Լիճքում հանքային ջրերի գործարան, 1970-ին էլ ձկնաբուծարան էր կառուցվել, որոնք էլ կոլտնտեսության հետ միասին գյուղացիների հիմնական աշխատատեղն ու եկամտի աղբյուրն էին:
Այսօր, գյուղապետի խոսքով, լիճքեցին ապրում է դրսում վաստակած գումարով։
«Մեզ մոտ հիմնականում ցանում են կարտոֆիլ, հացահատիկ, զբաղվում են անասնապահությամբ, բայց դա իրեն չի արդարացնում, ձեռնտու չէ գյուղացուն»,-ասում է գյուղապետն ու հավելում, որ ապրուստի միակ միջոցը մնում է արտագնա աշխատանքը։
Արտագնա աշխատանքով լիճքեցին ոչ միայն ընտանիք է պահում ու, ինչպես ասում են`«օրվա հացի գումար» վաստակում, այլև տուն կառուցում։ Վերջին մի քանի տարում գյուղում շուրջ 100 նորակառույց տուն է ավելացել։ Երիտասարդ ընտանիքներն իրենց համար նոր թաղամաս են կառուցել և կեսլուրջ-կեսկատակ այն «Պուտինկա» կոչել, բայց ոչ թե ի պատիվ հայտնի ոգելից խմիչքի, այլ ի հիշեցումն, թե որ երկրից բերված գումարով է այն կառուցվել։
«Արտագնա աշխատանքով այդ գումարները Ռուսաստանից բերում, կառուցում են։ Անունն էլ ոչ պաշտոնապես Պուտինի անվան հետ են կապում»,- բացատրում է գյուղապետը` հավելելով, որ այլ` պաշտոնական անվանում թաղամասը չունի։
Լիճքի «Պուտինկա» թաղամասում, գյուղապետի տվյալներով, 70 տուն կա։ Քիչ չեն նաև կիսակառույց ու անավարտ տները, որոնք սպասում են իրենց տերերի վերադարձին ու շինարարությունը շարունակելու համար անհրաժեշտ գումարներին։
