Դիանա Հարությունյան, Sputnik.
Լարսին այլընտրանք չկա. Հայաստանի միջազգային փոխադրողների ասոցիացիայի նախագահ Հերբերտ Համբարձումյանը հենց միանգամից է կանխում բոլոր հարցերը: Քննարկվող այլընտրանքներից որն էլ ընտրես, և՛ ճանապարհն է երկարելու, և՛ ծախսերն են ավելանալու: Բարեբախտաբար այս օգոստոսին սողանքը միայն մի քանի ժամով փակեց Լարսը, նախորդ տարվա իրադրությունը չկրկնվեց: Մեքենաներն, իհարկե, կուտակվեցին, բայց կուտակումներն էլ մի քանի ժամից ավարտվեցին:
«Լարսը միակ ամենակարճ, ամենաքիչ ժամանակ պահանջող ուղիղ ճանապարհն է ՀՀ-ի և ՌԴ-ի միջև, իսկ ՀՀ-ի բեռնափոխադրումների 85-90 տոկոսը դեպի ՌԴ է ուղղվում»,- ասում է Հարությունյանը:
Ստացվում է՝ Լարսին այլընտրանք պետք է միայն ֆորսմաժորային իրավիճակներում: Տարբերկաները՝ օդային, լաստանավային ու նաև ցամաքային: Ամենահարմարը Հարավային Օսեթիայով Լարսը շրջանցող ճանապարհն է, որը միայն 80 կիլոմետրով է երկարացնում այն: Այստեղ, սակայն, խնդիրն արդեն այլ՝ քաղաքական հարթություն է տեղափոխվում: Թողնել հայկական բեռները, թե ոչ՝ պետք է որոշեն Ռուսաստանի Դաշնությունում ու Վրաստանում: Հայաստանը ամենաբարձր մակարդակով հանդիպումներում սրա մասին խոսել է՝ ստանալով խոստումներ, որ ֆորսմաժորի դեպքում մի բան կմտածեն:
«Օրինակ՝ ասում են Աբխազիայի ճանապարհը կարող է այլընտրանք լինել, բայց ռուսական ոչ մի իշխանություն թույլ չի տա, որ Սոչիի կողքով ֆուռերը գնան-գան, աբխազական ճանապարհը Լարսին այլընտրանք չի կարող լինել: Օդային փոխադրումները ցամաքայինին երբեք այլընտրանք չեն կարող լինել, փոխադրողներն ասում են՝ ուզում եք պոմիդորն անանասի գնով վաճառե՞լ:Այլընտրանք են առաջարկում Դաղստանի արևելքով նոր ճանապարհ կառուցել կես մլրդ դոլարով, ո՞վ է այդ փողը տալու: Առաջարկում են Կազբեկի տակ թունել կառուցել, մասնագետների կոպիտ հաշվարկներով այն 4 մլրդ դոլար կարժենա: Որտեղի՞ց այդքան փող»,- հարցնում է Համբարձումյանը:
Լարսին այլընտրանք կա. դեռ այս տարվա սկզբին այսպիսի հայտարարություն արեց ՀՀ տրանսպորտի, կապի և տեղեկատվական տեխնոլոգիաների նախարար Վահան Մարտիրոսյանը: Առայժմ նախարարությունը հստակ պատասխաններ չունի՝ ո՞րն է այդ այլընտրանքը, կա՞ն զարգացումներ հայտարարություններից բացի:
Իսկ Լարսում սողանքների վտանգը չի վերանում:
