ԵՐԵՎԱՆ, 13 հուլիսի — Sputnik, Խաչիկ Չախոյան. Չեմպիոնների լիգայի որակավորման երկրորդ փուլի առաջին խաղում ֆուտբոլի Հայաստանի չեմպիոն «Ալաշկերտը» մրցակցի հարկի տակ ոչ-ոքի՝ 1:1 ավարտեց հանդիպումը բելառուսական ԲԱՏԷ-ի հետ: Մեր թիմին հաջողվեց, նախ և առաջ չպարտվել, բացի այդ`գնդակ խփել մրցակցի հարկի տակ:
Խաղից առաջ բուքմեյքերները մեծ առավելություն էին տալիս Բելառուսի ներկայացուցչին: Այս գործոնը պայմանավորված էր մի շարք հանգամանքներով: Բելառուսի առաջնությունն ընթացքի մեջ է և ԲԱՏԷ-ն բնականաբար խաղային պրակտիկայի պակաս չուներ, իսկ «Ալաշկերտը» մայիսին ավարտված մեր առաջնությունից հետո պաշտոնական երրորդ հանդիպումն էր անցկացնում:
Նման իրավիճակներում թիմի ֆիզիկական պատրաստականության խնդիր է առաջանում, քանի որ «Ալաշկերտը» դեռ չի էլ հասցրել ինչպես հարկն է պատրաստվել գալիք մրցաշրջանին: Ու, կարծում եմ, ֆիզիկական պատրաստականության գործոնով մեր չեմպիոնը չզիջեց մրցակցին, ու դրա վառ ապացույցը երկրորդ խաղակեսն էր, որի ընթացքում ԲԱՏԷ-ն արդեն այնքան էլ ուժեղ չէր, ինչպես երևում էր առաջին կեսում:
Հաշվի առնելով մրցակցի հարկի տակ հանդես գալը` Աբրահամ Խաշմանյանը երեք կենտրոնական պաշտպաններով խաղաց: Սա «Ալաշկերտի» խաղային ձեռագրի մեջ նորամուծություն չէ, քանի որ եզրային պաշտպաններն անընդհատ փորձում են միանալ հարձակմանը, իսկ պաշտպանվելիս արդեն տարբերակ կա մրցակցի նկատմամբ թվային առավելություն ստանալու: Բայց առաջին կեսում մերոնք այնքան էլ լավ չէին կարողանում չեզոքացնել մրցակցի գրոհները:
Եղան մեր պաշտպանության ճեղքումներ և եզրերով, ու ԲԱՏԷ-ն մի քանի գրոհ էլ կարողացավ եզրափակել կենտրոնով: Մինչև ընդմիջում մրցակիցն «Ալաշկերտին» գերազանցում էր նախ և առաջ արագությամբ: Այ սա հենց խաղային պրակտիկայի առավելությունն էր ԲԱՏԷ-ի համար: Այն տպավորությունն էր ստեղծվել, որ մրցակիցը վաղ թե ուշ հասնելու է հաջողության: Ճնշումը մեր դարպասին բավականին մեծ էր: «Ալաշկերտը» հիմնականում պաշտպանվում էր ու փորձում հասնել հաջողության հակագրոհների միջոցով: Բայց արդարության համար նշենք, որ այդ հակագրոհները այնքան էլ վտանգավոր չէին առաջին կեսում:
Համենայնդեպս, մեր չեմպիոնը հիմնականում խաղացողների նվիրվածության շնորհիվ իր դարպասը կարողացավ անառիկ պահել երկար ժամանակ: Ու, ցավոք, գնդակ բաց թողեց ընդմիջման գնալուց երեք րոպե առաջ:
Իսկ երկրորդ խաղակեսում խաղի պատկերը փոխվեց: Խաղից հետո բելառուսները նշում էին, որ վատ խաղացին երկրորդ կեսում, իսկ մենք նշում ենք, որ լավ խաղակես անցկացրինք: Բայց չմոռանանք, որ խաղում ես այնքան, ինչքան թույլ է տալիս մրցակիցը: Ու «Ալաշկերտը» երկրորդ կեսում արդեն հոգնածության ֆոնի վրա գործող ԲԱՏԷ-ին շանսեր համարյա չտվեց: Նշանակում է, որ մեր չեմպիոնը խաղին պատրաստ էր նաև ֆիզիկապես: Իսկ մրցակցի ինքնագոլը, գուցե և, բախտի գործոն ուներ, որովհետև չկա ոչ մի բարձր արդյունք առանց բախտի գործոնի: Արտակ Դաշյանի փոխանցումը շատ լավ էր ու ծառայեց իր նպատակին: Դարպասապահ Դենիս Շչերբիցկին կարողացավ կասեցնել փոխանցումը, բայց գնդակը դիպավ Ալեքսեյ Ռիոսին ու հայտնվեց դաշտի տերերի ցանցում: Իսկ եթե դարպասապահը չհասներ գնդակին, ապա Զավեն Բադոյանը, որ տուգանային հրապարակում միայնակ էր, հաստատ կեզրափակեր գրոհը: Կարճ ասած գրոհը հասավ իր նպատակին:
Իհարկե 1:1 հաշիվը մրցակցի հարկի տակ շատ ձեռնտու արդյունք է: Բայց «Ալաշկերտի» ֆուտբոլիստները հիմա արդեն էլ ավելի մեծ պատասխանատվությամբ պետք է մոտենան պատասխան հանդիպմանը: ԲԱՏԷ-ն միանշանակ ձգտելու է պատասխան խաղում առնվազն կրկնել մեր թիմի հաջողությունը՝ գնդակ խփել մրցակցի հարկի տակ:
Ու արդեն մրցակցի իրական հնարավորությունների մասին «Ալաշկերտի» մարզչական կազմը շատ լավ գիտի: Բայց չպետք է խաղալ հաշվի վրա: Չեմ կարծում, որ պետք է անընդհատ գրոհել: Միանշանակ ոչ: Պետք է երկու հավասարապես հստակ խաղակեսեր անցկացնել:
Առաջին անգամ մենք շատ լավ հնարավորություն ունենք Չեմպիոնների լիգայի երրորդ փուլ անցնելու համար: Սա կլինի ուղղակի պատմական արդյունք մեր ակումբային ֆուտբոլում: «Ալաշկերտը» պետք է ամբողջ խաղի ընթացքում խաղա այնպես, ինչպես դա արեց առաջին խաղի երկրորդ կեսում: Մեր թիմը կարող է հասնել նպատակին: Սեփական պատերն էլ, հուսով ենք, կօգնեն «Ալաշկերտին»:
