ԵՐԵՎԱՆ, 15 ապրիլի — Sputnik, Նելլի Դանիելյան. Տեր Շահե քահանա Հայրապետյանը ներկայացրեց եկեղեցական տոնի հետ կապված ավանդույթները՝ նշելով, որ Զատկի տոնական սեղանի մոտ հավատացյալներ ընտանիքները պետք է հավաքվեն շաբաթ օրը, երեկոյան ժամերգությունից հետո:
«Պահքը վերջանում է շաբաթ օրը երեկոյան, և, իհարկե, հավատացյալներին սպասում է առաջին հերթին զատկական սեղանը՝ ձուկը, փլավը, կաթը, այսինքն՝ այն նուրբ կերակուրները, որոնք պահքից և ծոմից հետո նրանք պետք է վայելեն»,- ասաց Տեր Շահեն:
Նրա խոսքով՝ հոգևոր առումով այդ տրտմության, պահեցողության, ինքնազննության շրջանին հաջորդում է ուրախության և ցնծության շրջանը:
Զատկին հաջորդող այդ 40-օրյա շրջանի յուրաքանչյուր օրը եկեղեցական օրացույցում ընկալվում է որպես տոն, որպես կիրակի, մինչև Համբարձման տոնն ու դրան հաջորդող ևս 10 տոնական օրերը:
Ինչ վերաբերում է Զատկի սեղանի պարտադիր բաղադրիչ հանդիսացող կարմիր ներկված ձվին, այն, Տեր Շահեի խոսքով, խորհրդանշում է Քրիստոսի խաչելությունը,և ևս պետք է շաբաթ երեկոյան դրված լինի տոնական սեղանին։
«Ձուն ներկում են, երբ Քրիստոսի արյունը թափվում է, այսինքն՝ Խաչելության արարողությունից հետո արդեն կարելի է ձուն ներկել: Ուրբաթ օրը, առավոտյան ժամը 11-ին տեղի է ունենում Խաչելության կարգը, և դրանից հետո արդեն կարելի է ձուն ներկել»,- ասաց հոգևորականը:
Հայաստանյան հասարակության մեջ սովորություն կա նաև, որ Զատկին նախորդող տարվա ընթացքում հանգուցյալ ունեցող ընտանիքները ձու չեն ներկում, սեղանին դնում են չներկած ձու: Այս սովորույթը, Տեր Շահեի խոսքով, ձևավորվել է խորհրդային տարիներին, երբ եկեղեցական ծիսակարգերի նշանակությունն աղավաղվում էր:
«Սա սխալ սովորություն է, քանի որ Քրիստոսի արյունը թափվեց թե՛ ապրողների, թե՛ ննջեցյալների համար, ամբողջ տիեզերքի փրկության համար: Ներկած ձուն տոնածառի խաղալիք չէ, այլ՝ կոնկրետ խորհուրդ»,- ասաց Տեր Շահեն:
Հայ Առաքելական եկեղեցին Քրիստոսի հրաշափառ Հարության տոնն այս տարի նշում է ապրիլի 16-ին:
