Պարգևներ՝ «Կարմիր դրոշի» երկու շքանշան, «Կարմիր աստղի» երկու շքանշան, հինգ մեդալ։
Նվաճումներ՝ ողջ «Աֆղանի» ընթացքում Հետախուզության գլխավոր վարչության մայոր Կարեն Թարիվերդիևը միայն մեկ մարտիկ է կորցրել, մյուս բոլորին վերադաձրել է իրենց մայրերին, կանանց ու երեխաեներին։
Նկարում պատկերված մարդը նման չէ հետախուզության հատուկ նշանակության առանձին ջոկատի հրամանատարի, բայց նա զարմանալիորեն նման է հորը՝ Միքայել Լևոնի Թարիվերդիևին։ Նա փիլիսոփայի է հիշեցնում՝ խելացի աչքեր, խորաթափանց հայացք, որը փորձում է թափանցել խորքերն ու տեսնել ամեն ինչի էությունը։ Ուշադիր նայելու դեպքում աչքերում կարելի է բարություն ու հումորի զգացում տեսնել։ Այդ ամենով հանդերձ, որքան էլ նա նման է մի մարդուն, որի հատուկ նշանակությունը գոյության իմացությունն է, այնուհանդերձ երևի թե գերակշռում է աշխարհի հանդեպ ունեցած նրա վերաբերմունքը:
Նմանությունը պատահական չի թվում, երբ իմանում ես, որ Ռյազանի բարձրագույն օդադեսանտային հրամանատարական ուսումնարան ընդունվելուց առաջ Թարիվերդիևը սովորել է Մոսկվայի պետական համալսարանի փիլիսոփայության ֆակուլտետում, երկրորդ կուրսից հետո թողել է ուսումը և գնացել բանակ։ Բանակից չի խուսափել՝ հայտնի հոր անունը օգտագործելով։
Տարիների մեջ ակնթարթներ են սեղմված. երկուսուկես տարի Աֆղանստանում, 63 հետախուզական հանձնարարություն, հետո՝ հատուկ նշանակության զորքերի ղրիմյան բրիգադ, դրանից հետո՝ հատուկ նշանակության բրիգադ Գերմանիայում, հետո՝ Չուչկովյան բրիգադ։ 2001 թվականից՝ Ռուսաստանի ԱԻՆ-ի պայթեցման հատուկ աշխատանքների բաժի պետ։ Գրում է, հաճախ տպագրվում։ Հատված տպագրված աշխատանքներից։
«․․․ՄԱԿ-ի միջազգայի ուժերի կազմում Պարսիц ծոց եկավ Մեծ հակասուզանավային «Ադմիրալ Տրիբուց» նավը։ Նավակողի հատուկ նշանակության զորքերի ծովախմբի հրամանատարн ընկերս էր։ Աշխատում էինք հերթափոխով։ Մի շաբաթ՝ մենք, մի շաբաթ՝ ՆԱՏՕ-ն։ Հանգստի ժամին մեզ չէին անհանգստացնում․․․և ահա ֆրանսիացիները կանչում եմ ընկերոջս ու ասում․
— Պետք է դուրս գաք։
— Ինչի՞ ։ Ամերիկացիների հերթն է, չէ՞։
— Բանն այն է, որ ծովում երեք բալանոց ալեկոծություն է, — պատասխանում եմ նրան։
— Ու ի՞նչ։
— Ոչինչ, բայց դուք պետք է դուրս գաք։
Ընկերս այլևս հարցեր չտվեց, իր նավաստիների հետ դուրս եկավ «Տրիբուցից» և գնաց կատարելու այն, ինչ իրեն ասել էին։ Հետո պարզվեց, որ ամերիկացիները պարզապես չեն կարողանում նավակողից դուրս գալ երեք և ավելի բալանոց ալեկոծության դեպքում։ Վնասվածքներ կարող էին ստանալ․․․ Ամերիկյան «Կոմանդոսը» և ԱՄՆ ծովային հետևազորի անձնակազմը կազմված է պայմանագրային ծառայողներից, որոնց շատ երկար ու համառորեն սովորեցնում են զինվորական գործի հմտությունները։ ՌԴ ծովային հատուկ նշանակության ջոկատներում, որի հրամանատարն ընկերս էր, բանակ զորացրված սովորական տղաներ էին:
Ինչո՞վ է պայմանավորված ռուս և ամերիկացի զինվորների տարբերությունը։ Կարող են բազմաթիվ բացատրություններ ու առարկություններ լինել, բայց ընդհանրապես «պետք է պարզապես հիշես պարտքիդ մասին՝ առաջին ակնթարթից մինչև վերջինը»։
․․․Թարիվերդիևին մի անգամ հարցրին՝ խաղաղ կյանքում սխրանքներ լինո՞ւմ են։ Նա պատասխանեց․ «Ազնիվ լինելն այսօր արդեն սխրանք է։ Ազնիվ մարդը իշխանության գլխին՝ կրկնակի սխրանք»։
Վերջին ակնթարթ․ Կարեն Թարիվերդիևը մահացավ 2014 թվականին։ Թաղվեց Մոսկվայում։ Երևանում այդ մասին չիմացան․․․
