ԵՐԵՎԱՆ, 11 մարտի — Sputnik. Հայաստանի արտաքին քաղաքականությունը պետք է ինչ-որ առումով պահպանողական լինի և պետք է հիմնվի մի շարք պահպանողական արժեքների վրա: Այդ մասին ասաց քաղաքագետ Ռուբեն Սաֆրաստյանը «Վալդայ» ակումբի միջազգային բանավիճային ակումբի «Փոփոխությունների ժամանակը. աշխարհը գլոբալ անկանխատեսելիության դարաշրջանում» արտագնա նիստում: Նրա խոսքով՝ պետք է հետևել այն համաձայնագրերին, որոնք Հայաստանն արդեն ստորագրել է:
«Այդ առումով, ես սխալ եմ համարում Հայաստանի արտաքին քաղաքականության մասին խոսելը՝ կոմպլեմենտարիզմի տեսանկյունից: Մյուս կողմից, մենք արդեն ստանձնել ենք պարտավորություններ, ստորագրել ենք համաձայնագրերի մի ամբողջ համակարգ, որոնք վերաբերում են տնտեսական, ռազմաքաղաքական հարաբերություններին: Այդ պայմանագրերին հավատարիմ մնալն արտաքին քաղաքականության կարևոր հիմքն է: Մյուս կողմից, ես չեմ կարծում, որ մեր արտաքին քաղաքականությունը պետք է հրաժարվի այն ավանդական խնդիրներից, որոնց հետ մենք բախվել ենք. դա Հայոց ցեղասպանության ճանաչումն է, փոխհատուցում ստանալը», — ասաց քաղաքագետը:
Սաֆրաստյանը կարծում է, որ եթե այդ հարցերը ճիշտ ներկայացնել, ներկայացնել այն լեզվով, որն ընդունելի է ժամանակակից աշխարհում, ապա դրանք կօգնեն լուծել ազգային անվտանգության խնդիրները:
«Հայերը ցեղասպանություն ապրած ժողովուրդ են և ունեն երկու հարևաններ, որոնք փորձում են ճնշում գործադրել: Իսկ Թուրքիան չի ճանաչում Հայոց ցեղասպանությունը: Դա անվտանգության հարց է: Մեզ համար դա կարևորագույն խնդիր է: Մեր ազգային արտաքին քաղաքականությունը հիմնված է ավանդական արժեքների վրա, և դա կնպաստի մեր անվտանգության ուժեղացմանը», — ասաց արևելագետը:
Սաֆրաստյանի կարծիքով՝ հենց այդ համատեքստում պետք է դիտարկել Արցախի խնդիրները:
«Թեև ես դիվանագետ չեմ և չեմ տիրապետում իրավիճակի բոլոր նրբություններին ու մանրամասներին, սակայն իմ կարծիքով՝ պետք է փոխել ղարաբաղյան խնդրի լուծման փիլիսոփայությունը: Ներկայում գործող փիլիսոփայությունը ձևավորվել է 90-ականների սկզբին: Հիմքում ընկած է այն մոտեցումը, որ հակամարտությունը կարելի է կարգավորել, եթե երկրները գտնեն ընդհանուր լեզու և շահեր», — ասաց նա:
Սաֆրաստյանը նշեց, որ ստեղծված իրավիճակը ոչ մի կերպ թույլ չի տալիս կողմերին ընդհանուր լեզու գտնել, քանի որ կողմերից մեկը փորձում է անընդհատ ճնշում գործադրել, ուժ կիրառել: Այս պայմաններում բանակցություններն անհնար են:
