Այն պայմաններում, երբ սիրիական բանակի բոլոր ուժերն ուղղորդվել էին Հալեպի ազատագրմանը, քաղաքացիական բնակչությանը Պալմիրայից տարհանելն ավելի հեշտ էր, քան արժանի դիմադրություն ցուցաբերելը և քաղաքը պահելը:
Ջիհադականներին գայթակղեցին հեշտ հաղթանակով
Դեկտեմբերին Պալմիրայի վրա գրոհել էին ահաբեկիչների այն ջոկատները, որոնք փախել էին Իրաքի Մոսուլից (այնտեղ քաղաքն ազատագրելու գործողություն էր սկսվել): Նրանք շարժվել էին դեպի ԻՊ-ի մայրաքաղաք Ռաքքա, որտեղից միայն երկու ճանապարհ ունեին՝ կա՛մ անցնել Սիրիայի հյուսիսային շրջաններով, թուրքական սիրիական սահմանի երկայնքով՝ Մանբիջի և Էլ Բաբի տարածքով և փորձել հզոր դիմադրություն կազմակերպել Հալեպի հյուսիսային շրջաններում (ոչ թե քաղաքի, այլ շրջանի), կա՛մ հեռանալ հարավ, դուրս գալ Դեր Զորը Հոմսի հետ կապող ճանապարհ և այնտեղից գնալ Իդլիբ՝ հակաասադյան ընդդիմության գլխավոր ապաստան:
«Իսլամական պետության» ռազմական ղեկավարությունը երկար մտածել էր, թե ինչպես հնարավորինս արդյունավետ օգտագործի իր տնօրինության տակ եղած ռազմական հավելյալ սպառազինությունը, որը բերվել էր Մոսուլից՝ շուրջ հինգ հազար հրացան, 200 միավոր զրահատեխնիկա և այլն:
Ի վերջո, ընտրությունը կանգ էր առել երկրորդ տարբերակի վրա, ինչն էլ կործանարար եղավ ջիհադականների համար: Կարելի է չկասկածել, որ այդ քայլին նրանց դրդել էր հակահաբեկչական կոլացիայի ղեկավարությունը, որի մարտական գործողություններն իրականում ղեկավարում է Ռուսաստանի ռազմատիեզերական ուժերի գլխավոր շտաբը:
Այսպիսով, Թուրքիային սահմանակից հյուսիսային շրջանից բերվել էր հինգ հազար հրացան, որոնք չկարողացան պաշտպանել կրկնակի հարվածի տակ հայտնված Էլ Բաբը: Հյուսիսից այն փակել էին թուրքական զորքերը, որոնք իրականացնում են «Եփրատի վահան» գործողությունը, իսկ հարավից…
Թուրքիայի հետ պետք է զգոն լինել
Հարավային տարածքը «բոլորովին անսպասելի» հայտնվել է սիրիական բանակի հսկողության տակ: Այդ թվում՝ Մանբիջ և Ռաքքա տանող ճանապարհը: Ինչ վերաբերում է Թուրքիային, ապա այն, իհարկե, խաղացել է իր դերն այս գործողությունում: Ուրիշ հարց է, որ թուրքերի հետ պետք է միշտ զգոն լինեն:
Հիշենք, որ որոշ ժամանակ առաջ ռուսական ռազմատիեզերական ուժերը հրթիռային հարված են հասցրել թուրքական բանակի դիրքերին, որն այդ հատվածում չպետք է գտնվեր:
Երևում է՝ թուրքական ղեկավարությունը որոշել է իրարանցման մեջ առաջ անցնել և հատուցել է դրա համար: Չէ՞ որ պայմանավորվածություն կար՝ Էլ Բաբի հյուսիսային հատվածը պիտի վերահսկեր թուրքական բանակը, իսկ հարավայինը՝ պաշտոնական Դամասկոսը:
Նման դասավորությունը լիովին տրամաբանական է, հատկապես եթե հաշվի առնենք, որ Էլ Բաբից հյուսիս ընկած տարածքների մեծ մասը թուրքմենների հսկողության տակ են, որոնց հետ ընդհանուր լեզու կարող է գտնել միայն Անկարան:
Դամասկոսը ոչ մի դեպքում տարածքային կորուստների չի գնա
Ինչ էլ լինի, այսօր իրավիճակն այսպիսին է. «Իսլամական պետությունը», որը կորցրել է ոչ միայն Էլ Բաբը, այլ նաև Պալմիրան, բառացիորեն կործանման եզրին է: Էլ Բաբի և Պալմիրայի հետ ճանապարհ է բացվում դեպի Դեր Զոր:
Այն հարցը, թե որ ուղղությունն է ավելի նախընտրելի Դամասկոսի համար, լուծվում է փակ դռների հետևում: Հավանաբար Սիրիայի ռազմական ղեկավարությունը կընտրի սիրիական բանակը երկրի հարավային շրջաններով արևելք տանելու ուղին: Տրամաբանական է: Հյուսիսում Թուրքիան լավ, թե վատ հետևում է պայմանավորվածություններին:
Եթե այդ ընթացքում սիրիական բանակը դուրս գա Դեր Զոր, այսինքն հարավային մասում կգրավի Եփրատի ափը, ապա կարելի է համարել, որ Դամասկոսն ամրապնդել է իր դիրքերը: Այդ ժամանակ կարելի է մտածել արդեն Ռաքքայի մասին:
Եթե Դամասկոսը որոշի առաջ գնալ թուրք-սիրիական սահմանի արևելյան ուղղությամբ, ապա հիմնականում ստիպված կլինի պայքարել նույնիսկ ոչ թե ԻՊ գրոհայինների հետ, այլ թուրքմենների, քրդերի և այլն:
Այնպես որ, Պալմիրայի ազատագրումը հիմա վկայում է, որ սիրիական բանակի հիմնական հարվածները նախատեսվում են հետևյալ կարգով. Պալմիրայից հետո կլինի Դեր Զորը, և միայն դրանից հետո երկու կողմերից կհարվածեն Ռաքքային: Հարավից՝ Եփրատի ափից մինչև Դեր Զոր, հյուսիսից՝ Մանբիջի տարածքով: Ամենայն հավանականությամբ, թուրքերին հեռու կպահեն այս ամենից: Բավական է արդեն, որ նրանք դոփում են Էլ Բաբի շրջակայքում և կենտրոնում:
Ամեն դեպքում չպետք է մոռանալ՝ Բաշար ալ Ասադը բազմիցս հայտարարել է, որ սիրիական զորքերը կազատագրեն պետության ամբողջ տարածքը: Դամասկոսը ոչ մի դեպքում չի գնա տարածքային կորուստների:
