ԵՐԵՎԱՆ, 3 նոյեմբերի — Sputnik, Արմենուհի Մխոյան. Գյումրիում բացվեց ապրիլյան պատերազմում զոհված զինծառայող, 19-ամյա Վիկտոր Յուզիխովիչի հիշատակը հավերժացնող խաչքար: Այն տեղադրվել է դպրոցի բակում, որտեղ սովորել է Վիկտորը:
Վիկտորը բռնցքամարտիկ էր, Հայաստանի պատանիների կրկնակի չեմպիոն, Եվրոպայի փոխչեմպիոն: Ավարտել էր Գյումրու «Օլիմպիական հերթափոխի» մարզական քոլեջը, բռնցքամարտի «Սպարտակ» ակումբի անդամ էր: Ուզում էր ժամկետային ծառայությունից հետո մնալ և ծառայել որպես հետախույզ:
Վիկտորի պապը ուկրաինացի է, տատը՝ հայ: Հայրը ծնվել է Մոլդովայում, բայց 1978 թվականից նրա ընտանիքը տեղափոխվեց Գյումրի: Ընտանիքի երկրորդ զավակն էր, ուներ իրենից մեծ քույր և կրտսեր եղբայր:
«Այս երկիրն ու հողը Վիտյան շատ էր սիրում, կարող էր հատուկ գումարտակում ծառայել, բայց չարեց, երազում էր հետախույզ դառնալ: Սա իր ընտրությունն էր: Այսօր էլ` ամիսներ անց, այս վիշտն ինձ հետ է, ու միշտ էլ մեր հետ է մնալու, վերքն ինչպես թարմ մնացել է, այդպես էլ կմնա, բայց, ամեն դեպքում, եթե կրտսեր որդիս էլ որոշի գնալ բանակ ու ծառայել հայրենիքին, ես նրա կամքին դեմ չեմ լինի»,- նշեց հայրը՝ Ալեքսանդր Յուզիխովիչը:
Վիկտորի եղբայրը՝ 13 ամյա Էդգարը, եղբորը շատ է նման և՛ արտաքնապես, և՛ բնավորությամբ: Թեև շատ համոզեցի խոսել եղբոր մասին՝ չխոսեց: Վիկտորի տատիկն ու քույրը նույնպես մասնակցում էին խաչքարի բացմանը:
«Գիտե՞ք, շատ է կարոտում եղբորը, իրեն մենակ է զգում»,- նշեց տատը՝ Նոյեմ Պետրոսյանը՝ հավելելով, որ Վիկտորը հերոս էր, ու հավանաբար այդ հերոսությունը նրան արյունով է փոխանցվել. Նոյեմ տատի հայրը Մեծ հայրենականում է զոհվել, իսկ ինքն ու իր 2 քույրերը մեծացել են Կրասնոդարի երկրամասում` Ստալինի անվան մանկատանը, որտեղ ապրում էին պատերազմում զոհվածների երեխաները: Հայաստան տեղափոխվել են ավելի ուշ:
«Ավելի քան 30 տարի Հայաստանում ենք ապրում: Վիկտորի պապը ուկրաինացի է, Վիկտորն այստեղ է ծնվել, ու մենք միշտ սովորեցրել ենք տղային հայրենիքը սիրել ու մեծերին հարգել: Սիրում էր կռվել, բայց միայն ռինգում: Վիկտորն ասում էր՝ պետք է կռվել միայն ռինգում և հակառակորդի դեմ, իսկ միմյանց խոսքով էլ կհասկանանք: Երբեք չէր դժգոհում»,- նշեց Նոյեմ տատը:
Վիկտորը զոհվեց շատ երիտասարդ` դեռ 19-րդ գարունը չբոլորած՝ բոլորին թողնելով իր վերջին պատգամը. «Հիշեք մեզ այնպիսին, ինչպիսին եղել ենք կյանքում»: Ուկրաինացի պապի ու հայ տատի թոռը հպարտությամբ գնաց Հայաստանի սահմանը պաշտպանելու ու զոհվեց հանուն հայրենիքի:
Այն դպրոցում, որի բակում տեղադրվեց խաչքարը, կա քաջ հերոսի անունը կրող դասասենյակ, այսուհետ դպրոցի նորաստեղծ խաղահրապարակը ևս կկրի Վիկտոր Յուզիխովիչի անունը, իսկ խաղահրապարակում պարբերաբար կանցկացվի բակային ֆուտբոլի «Վիկտորի անվան մրցաշար»:
