ԵՐԵՎԱՆ, 25 հոկտեմբերի — Sputnik, Մարիա Ավագյան. Երևանում մեծ հաջողություն ունեցավ Ջակոմո Պուչինիի «Տոսկա» օպերայի նոր բեմադրությունը` տաղանդավոր, երիտասարդ ռեժիսոր, Թատերական արվեստի ռուսական ինստիտուտի (ԳԻՏԻՍ) շրջանավարտ Նաիրե Ստեփանյանի բեմադրությամբ։
Պրեմիերան նվիրված էր Հայաստանի և Լիտվայի ժողովրդական արտիստ Գեղամ Գրիգորյանի հիշատակին։
Ինչպես հայտնի է, դասական օպերային արվեստը գործունեության արդյունավետ դաշտ է, սակայն ցանկացած նոր բեմադրություն որոշակի դժվարություններ ունի. արվեստի այնպիսի սինթետիկ տեսակում, ինչպես օպերան է, կարևոր է ցանկացած դետալ, յուրաքանչյուր կատարող և մասնակից։
«Բոլորին հայտնի է, թե որքան կարևոր է ցանկացած օպերային թատրոնի համար նման հանճարեղ դասական ստեղծագործության բեմադրումը։ Հատկանշական է, որ հենց Երևանում տեղի ունեցավ «Տոսկա» օպերայի բեմադրությունը, դասական մի ստեղծագործություն` գրված դարերի համար, որն անհրաժեշտ է և պահանջված բոլոր ժամանակներում և ցանկացած սերնդի համար», — ասաց Թատերական արվեստի ռուսական ինստիտուտի ռեժիսուրայի ամբիոնի վարիչ, երիտասարդ ռեժիսորի ուսուցիչ Մաքսիմիլիան Նեմչինսկին։
Ռուսաստանի արվեստի վաստակավոր գործիչ, արվեստագիտության դոկտոր, պրոֆեսոր, Հումանիտար գիտությունների ակադեմիայի ակադեմիկոս, «Ժողովուրդների բարեկամություն» շքանշանի ասպետ Նեմչինսկին ջերմությամբ խոսեց երևանյան կատարողների մասին։
Նա ընդգծեց, որ հետևելով Ստանիսլավսկու և Նեմիրովիչ-Դանչենկոյի պատգամներին` կարող ենք ասել, որ պրեմիերային ներկայացումները չեն բնութագրում վարպետության այն աստիճանը, որն ի սկզբանե դրված էր բեմադրության մեջ, միայն տասներորդ ներկայացումով կարելի է գնահատել այն։
Ակադեմիկոսն ասաց, որ «սեր և հավատ» հրաշալի միասնությունն արվեստը տանում է դեպի բարձրակետ, այն քրիստոնեության էությունն է։
«Քրիստոնեությունն առաջինն ընդունած երկրում նմանատիպ արվեստը ոչ միայն համահունչ է, այլև պարզապես անհրաժեշտ», — ասաց նա։
Մեծ դասականի խոսքերն այլ կերպ շարադրելով` կարելի է ասել, որ օպերային բոլոր ազգերն են հնազանդ, ինչը հրաշալի ապացուցել է Նաիրե Ստեփանյանը։
