ԵՐԵՎԱՆ, 25 սեպտեմբերի — Sputnik. Երևանում գինու մշակույթը շատ ակտիվ է զարգանում. այստեղ կարելի է հինգ տարբեր գինետուն մտնել ու համոզվել, որ յուրաքանչյուրն ունի ուրույն դեմք և հայկական գինու մեծ տեսականի, գրում է «Մեժդու ստրոկ» լրատվական գործակալությունը:
«ԽՍՀՄ-ի տարիներին վերևներում մեկը որոշում կայացրեց այն մասին, որ գինեգործական և խաղաղագործական արդյունաբերություն ունեցող հանրապետությունների ֆունկցիոնալ ծանրաբեռնվածությունը պետք է կիսել: Որոշեցին՝ Վրաստանը գինի կարտադրի, Հայաստանը` կոնյակ: Շատերի համար ընդունելի դարձավ այդ պոստուլատը: Չմտածեցին այն մասին, որ Հայաստանում գոյություն ունեն միայն այստեղ աճող բացառիկ տեսակներ, որոնք ի զորու են փոխանցել տարածաշրջանի գեղեցկությունն ու արևային կլիմայի հզորությունը», — նշում է «Армения, винная и невинная» հոդվածի հեղինակ Տատյանա Պոպովան:
Նա հիշեցնում է, որ 2007 թվականին հենց Հայաստանում տեղի ունեցավ ամբողջ գինեգործական աշխարհի համար կարևոր մի իրադարձություն` համաշխարհային գինեգործության բնօրրանի հայտնագործումը: Երկրի հարավում ծվարած Արենի գյուղի մոտակայքում գտնվող քարանձավային համալիրի պեղումների ժամանակ մշակութային մի քանի շերտեր հայտնաբերվեցին, որոնցից ամենահինը թվագրվում է մ.թ.ա. IV-V դարով: Պեղումների ժամանակ գտել էին խաղողի կորիզով և խաղողի վազի մնացորդներով սափորներ, ինչը վկայում է, որ այստեղ գինու արտադրության արդյունաբարական հնագույն համալիր է եղել, և այն ավելի քան 6.1 հազար տարեկան է:
«Ուսումնասիրությունները ցույց տվեցին, որ խաղողի կորիզները պատկանում են Արենի տեսակին, որն աճում է միայն Հայաստանում, — գրում է հեղինակը:- Հայաստանի որոշ գինեգործներ կիրառում են մեծ կավե կարասներում (վրացական քվևրիներին նման) խաղողի հյութի խմորման հին տեխնոլոգիան: Սակայն եթե Վրաստանում դուք կարող եք քվևրի տեսնել ամեն քայլափոխի, Հայաստանում կարասներն այդքան էլ հաճախ չեն օգտագործվում»:
Հոդվածում նշվում է, որ հարևան երկրների հետ առկա տնտեսական և քաղաքական խնդիրները և Ռուսաստանի հետ ընդհանուր սահման չունենալը դժվարացնում են Հայաստանից գինու արտահանելու գործընթացը:
«Որպես վերջաբան նշեմ, որ Հայաստանն այն վայրն է, որտեղ ուզում ես կրկին գալ: Զարմանահրաշ լեռներ, ժայռերով շրջապատված լճեր, ապշեցնող բնապատկերներ, հին եկեղեցիներ, քարից կերտած խաչքարեր, և ամենակարևորը` շատ բարեհամբույր և հյուրասեր մարդիկ, ինչը Հայաստանի ամենամեծ արժեքն է», — նշում է հեղինակը:
