ԵՐԵՎԱՆ, 31 օգոստոսի — Sputnik. Արմենուհի Մխոյան. Անկողինները խառնված, հատակին ու մահճակալներին՝ արյան հետքեր, պատերին՝ կրակոցի տեղեր, իսկ տան խոնավությունն ու սառնությունն ասես խոսում են այստեղ կատարված սարսափելի սպանությունների մասին:
Դեպքից ամիսներ հետո փակ դռները բացեցին Ավետիսյանների աղջիկները՝ Լուսինե Ավետիսյանն ու Անահիտ Կոշտոյանը:
Այս ամբողջ ընթացքում միշտ զուսպ աղջիկներն այսօր, առաջին անգամ չթաքցնելով իրենց դժգոհությունը նախքննական մարմնի գործունեությունից և դատական գործընթացից, վստահեցրին՝ կբողոքարկեն դատավճիռը, նաև կդիմեն Եվրոդատարան։
Անհրաժեշտության դեպքում, որքան էլ դժվար լինի, նրանք պատրաստ են նույնիսկ արտաշիրիմում կատարել՝ գործը լիարժեք բացահայտելու համար:
«Մենք մեր հարցերի պատասխանները, սպանության դրդապատճառը այդպես էլ չիմացանք»,-նշեցին հարազատները:
Բողոք հայտնելով նախաքննությաննը, նաև դատական ողջ գործընթացի նկատմամբ, Ավետիսյանների դուստրերը՝ Լուսինե Ավետիսյանը, Անահիտ Կոշտոյանը ու նրանց ամուսինները՝ Եգոր Ադամյանն ու
Արթուր Կոշտոյանը, չհերքեցին փաստը, որ Պերմյակովը եղել է այդ տանը, բայց այն, որ նա մենակ չի եղել՝ վստահ են:
Նրանք տարօրինակ են համարում այն, որ իրավապահ մարմիններին այդպես էլ չհաջողվեց Հայաստան բերել Պերմյակովի անմիջական հրամանատարին, որը Չիտայից վերջինիս բերել էր Գյումրի և 102-րդ ռազմաբազայում եղել է նրա անմիջական հրամանատարը:
«Ի սկզբանե ամեն ինչ պարզ էր. դատարանն ամբողջ գործընթացի ժամանակ մեր ու մեր փաստաբանների կողմից ներկայացրած ոչ մի միջնորդություն չբավարարեց: Դատավճիռը ներկայացվեց առանց մեր ներկայության»,-նշեց Եգոր Ադամյանը:
«Մեր բոլոր հարցերը մնացել են անպատասխան, բայց, թեկուզ տարիներ հետո բացահայտվի այս հարցը, մենք չենք լռելու»,-նշեց Լուսինե Ավետիսյանը՝ փաստելով, որ այս պահին իրենք տեղեկություն չունեն, թե որտեղ է Պերմյակովը:
Խոսելով ՌԴ ներկայացված քաղհայցի մասին, Լուսինե Ավետիսյանը նշեց, որ իրենց գումարը չի հետաքրքրում, այլ պատիժը:
«Առաջին իսկ պահից մեզ օգնություն են առաջարկել, բայց մենք հրաժարվել ենք, որովհետև չենք վաճառում մեր արյունը: Մենք այդպես ենք վարվել, որպեսզի այդ պետությունն իմանա, թե ում է ուղարկում Հայաստան: Մեզ, ընդհանրապես, այս քաղհայցը չի հետաքրքրում, մենք դա արել ենք նրանց պատժելու համար»,-նշեց Լուսինե Ավետիսյանը:
Վերջում, խոսելով Ավետիսյանների տան մասին, հարազատները նշեցին, որ կցանկանան դա սրբատեղի կամ մատուռ դառնա՝ ի հիշատակ իրենց սիրելիների:
Լրագրողները հանդիպումից հետո հեռացան, Ավետիսյանների տանը թողնելով աղջիկներին՝ լուռ արտասվելով…
