00:00
01:00
02:00
03:00
04:00
05:00
06:00
07:00
08:00
09:00
10:00
11:00
12:00
13:00
14:00
15:00
16:00
17:00
18:00
19:00
20:00
21:00
22:00
23:00
00:00
01:00
02:00
03:00
04:00
05:00
06:00
07:00
08:00
09:00
10:00
11:00
12:00
13:00
14:00
15:00
16:00
17:00
18:00
19:00
20:00
21:00
22:00
23:00
Ուղիղ եթեր
09:00
5 ր
Ուղիղ եթեր
09:27
6 ր
Ուղիղ եթեր
09:34
26 ր
Ուղիղ եթեր
10:00
7 ր
Ուղիղ եթեր
10:07
35 ր
Ուղիղ եթեր
11:00
6 ր
Ուղիղ եթեր
13:01
6 ր
Ուղիղ եթեր
14:00
6 ր
Ուղիղ եթեր
17:00
5 ր
Ուղիղ եթեր
18:00
13 ր
5 րոպե Դուլյանի հետ
18:06
8 ր
Ուղիղ եթեր
19:00
7 ր
Ուղիղ եթեր
Լուրեր
09:21
46 ր
Ուղիղ եթեր
Մամուլի տեսություն
10:42
17 ր
Ուղիղ եթեր
Լուրեր
12:00
46 ր
Ուղիղ եթեր
Լուրեր
13:00
46 ր
Ուղիղ եթեր
Լուրեր
14:00
46 ր
Исторический ликбез
Человеческое, слишком человеческое
15:33
25 ր
Ուղիղ եթեր
Լուրեր
17:00
46 ր
Ուղիղ եթեր
Լուրեր
18:00
46 ր
Ուղիղ եթեր
Լուրեր
19:00
46 ր
ԵրեկԱյսօր
Եթեր
ք. Երևան106.0
ք. Երևան106.0
ք. Գյումրի90.1

Արյունով ձեռք բերված «Կարմիր աստղը» ամենաթանկն է 68 մեդալների ու շքանշանների մեջ

© Личный архив П.ПетросянаВетеран ВОВ Петрос Петросян и президент Армении Серж Саргсян
Ветеран ВОВ Петрос Петросян и президент Армении Серж Саргсян - Sputnik Արմենիա
Բաժանորդագրվել
Պետրոս Պետրոսյանը խոստովանեց, որ հետախույզ լինելը հեշտ չէ, բայց ինքն այդ կոչումը կրել է հպարտությամբ ու կյանքը վտանգել հանուն Հայրենիքի ու իր ընտանիքի

ԵՐԵՎԱՆ, 9 մայիսի — Sputnik. Հետախույզ Պետրոս Պետրոսյանի զինվորական համազգեստը զարդարող շուրջ 7 տասնյակ մեդալներից ու շքանշաններից յուրաքանչյուրը Հայրենիքին մատուցած ծառայությունների մասին պատմող հիշողություն է, որոնցից մի քանիսի մասին Մեծ հայրենականի վետերանը պատմեց Sputnik Արմենիային:

Պետրոս Պետրոսյանի նախնիները 1915-ին գաղթել են Ղարսից, հաստատվել Ալեքսանդրապոլում, որտեղ էլ 1923թ-ին ծնվել է ինքը:

«Երբ պատերազմը սկսվեց, ես դեռ դպրոցական էի, բայց գնացի զինկոմիսարիատ, խնդրեցի, որ ինձ ռազմաճակատ ուղարկեն: Զինկոմն ասաց` երբ 18 տարիդ լրանա, կգաս: Այդպես էլ արեցի»,- պատմեց Պետրոս Պետրոսյանը:

© Личный архив П.ПетросянаՊետրոս Պետրոսյան
Ветеран ВОВ Петрос Петросян  - Sputnik Արմենիա
Պետրոս Պետրոսյան

«Մերձմոսկովյան Պրոխորովկա գյուղի համար մղվող մարտերն ամենաթեժն էին»,- հիշեց մեր զրուցակիցն ու հավելեց, որ ինքն այդ ժամանակ արդեն հետախույզ էր ու պետք է հետախուզեր թշնամու դիրքերը:

Նրան այդ հանձնարարությունը տված սպան հայտնել էր, որ գյուղն արդն ազատագրված է ու նշել էր այն տարածքը, որը պետք է հետախուզվեր: Հետախույզների խումբը` այն ժամանակ դեռ լեյտենենտ Պետրոս Պետրոսյանի գլխավորությամբ, գնաց հանձնարարությունը կատարելու, բայց դեռ տեղ չհասած` զինվորներից մեկը զեկուցեց, որ իրենք շրջապատված են: Պարզվեց, որ հանձնարարությունը տված սպան` Պոպովը, սխալ տեղեկություններ էր հայտնել. գյուղն իրականում դեռ ազատագրված չէր:

© Sputnik / Личный архив П.ПетросянаՊետրոս Պետրոսյան
Ветеран ВОВ Петрос Петросян - Sputnik Արմենիա
Պետրոս Պետրոսյան

«Ես խորհրդակցեցի մեր հրամանատարների հետ, և որոշեցինք կռվել մինչև վերջ: Իսկ վերջում պետք է պայթեցնեինք մեր հրանոթները, որպեսզի զենքը թշնամու ձեռքը չընկներ»,- պատեց Պետրոս Պետրոսյանը` նշելով, որ այդ կռվում ինքը վիրավորվեց: Բայց մինչ այդ իրենց ջոկատին օգնության էին հասել խորհրդային բանակի այլ ուժեր, ինչի շնորհիվ իրենք կարողացել էին դուրս գալ շրջափակումից:

Գեներալը, առանց ուշադրություն դարձնելու իր վիրավոր լինելուն, պահանջեց, որ պատմի, թե ինչպես են հայտնվել թշնամու օղակում: Նույն Պոպովը, որի մեղքով դա տեղի էր ունեցել, հայացքով խնդրեց հայ զինվորին` չմատնել իրեն: Պետրոս Պետրոսյանը մեղքը վերցրել է իր վրա` հույսով, որ հաղթողին չեն դատի:

«Նա զայրացավ, ու ասաց, որ սխալվելու համար ինձ նկատողություն է հայտարարում, ապա ավելացրեց. «Իսկ այն բանի համար, որ դուք կռվեցիք մինչև վերջ, պարգևատրվում եք Կարմիր աստղի շքանշանով»,- պատմեց վետերանն ու հպարտորեն ցույց տվեց շքանշանը` հավելելով, որ այն իր համար ամենաթանկն է, քանի որ արյունով է ձեռք բերվել:

Նա հիշեց այլ դեպքեր ևս։ 1943թ-ին` Դնեպրի ափին, հետախույզների փոքրիկ ջոկատը պետք է անցներ գետը: «Սպասեցինք մինչև մութն ընկավ, որ թշնամին մեզ չտեսնի։ Ծառերի ճյուղերից լաստեր պատրաստեցինք, որ մեզ հետ նաև ձիերն անցկացնեինք մյուս ափ: Այն ժամանակ ձիերով էինք տեղից տեղ գնում, այդքան ավտոմեքենա չկար: Ձիերին բարձեցինք լաստերի վրա, մենք էլ նստեցինք ու սկսեցինք դանդաղ թիավարել»,- պատմում է վետերանը:

Բայց գետը հեշտությամբ անցնել չհաջողվեց, լաստերն ափ չհասած` շրջվեցին: Բարեբախտաբար կարողացան փրկվել: «Այսպես ես երկրորդ անգամ մահից պրծա»,- ասաց հետախույզը:

Երրորդ անգամ Պետրոս Պետրոսյանի կյանքը վտանգել է սեփական մարտական ընկերներից մեկը, ով ռումինական գրավված գյուղում գինու պահեստ գտնելով` հարբել ու յուրայիններին թշնամի կարծելով` սկսել է ավտոմատից կրակել նրանց վրա: Այստեղ հայ հետախույզը կարողացել է շուտ կողմնորոշվել ու ողջ մնալ:

Պետրոս Պետրոսյանը խոստովանեց, որ հետախույզ լինելը հեշտ չէ, բայց ինքն այդ կոչումը կրել է հպարտությամբ ու կյանքը վտանգել հանուն Հայրենիքի ու իր ընտանիքի:

«Մենք` վետերաններս, միշտ ցանկացել ենք, որ մեր սերունդներն էլ մեզ պես հայրենասեր լինեն: Բայց նրանք մեզ անցան: Փառք ու պատիվ մեր այն 18 տարեկան զինվորներին, որոնք փառքով պահեցին Արցախը թե´ 90-ականներին և թե´ հիմա»,- ասաց պատերազմը սեփական մաշկի վրա զգացած վետերանը:

© Личный архив П.ПетросянаՊետրոս Պետրոսյան
Ветеран ВОВ Петрос Петросян - Sputnik Արմենիա
Պետրոս Պետրոսյան

Հայրենականի ավարտից հետո էլ Պետրոս Պետրոսյանը հավատարիմ մնաց հետախույզի կոչմանը: Նա իր գործունեությունը շարունակեց արտասահմանյան երկրներում` Անդրեյ անվան տակ, բայց հոգով մնաց հայ ու ամերիկյան հետախուզության կողմից բացահայտվելուց և ԱՄՆ-ից փախուստից հետո վերադարձավ Հայաստան:

 

 

 

Լրահոս
0