Գոհար Սարգսյան, Sputnik
Քաղաքաշինության նախարարի համոզմամբ` նախախորհրդային ժամանակաշրջանի շենքերը հին են, ունեն 100-150 տարվա պատմություն, և դրանց վերականգնումը հնարավոր չէ։ Նա անդրադարձավ նաև Ավետիք Իսահակյանի անվան գրադարանի նախկին` Ամիրյան 2 հասցեում գտնվող շենքի մասնակի ապամոնտաժմանն ու դա լիովին տրամաբանական համարեց` հիշելով եվրոպական փորձը։
«Փարիզի կենտրոնում, որտեղ շենքերը համարվում են պատմական հուշարձաններ, կյանքը կանգ էր առել. արգելվում էր դրանց ձեռք տալ: Հետագայում որոշում է կայացվել քանդել պատմական շենքերի առաջին, երկրորդ հարկերը՝ դրանք օգտագործելով որպես կոմերցիոն շինություններ»,-ասաց Նարեկ Սարգսյանը։
«Ինձ մի քանդեք», «Հիշողությունները չեն տեղափոխվում». Ամիրյան 2 հասցեում գտնվող շենքի պաստառներին նման գրառումներ են թողել շինության քանդմանը դեմ ակտիվիստները։ Շինարարները նշում են, որ քանդում են շենքի այն հատվածը, որն ուշ է կառուցվել և վտանգ է ներկայացնում։ Խոսքը 1896 թվականի կառույց արական գիմնազիայի երկհարկանի հուշարձան-շենքին կից 1980-ականներին կառուցված երկհարկանի կցակառույցի մասին է։ Դա հուշարձան-շենքի մաս չէ ու նախանշվել է որպես ապամոնտաժման ենթակա հատված:
«Ամիրյան 2 հասցեում գտնվող Ավետիք Իսահակյանի անվան գրադարանի նախկին շենքի ֆասադի ձախակողմյան հատվածը, այնուամենայնիվ, կքանդվի»,- այս մասին ասել էր Երևանի գլխավոր ճարտարապետ Տիգրան Բարսեղյանը։
Թեմայի վերաբերյալ Ճարտարապետների միության նախագահ Մկրտիչ Մինասյանը նկատեց, որ պետությունը, չկարողանալով պահել ու պահպանել հուշարձան-շենքերը, ստիպված է լինում հաշտվել մասնավորի քմահաճույքների հետ։
«Մենք այդպես էլ չընդունեցինք, որ հուշարձաններ կան, որոնք պետք է պահել` որպես մեր քաղաքի էջերից մեկը։ Եվրոպայում 500 տարվա շենք կա, որն այսօր օգտագործում են»,-ասաց Մկրտիչ Մինասյանը։
Նրան խիստ մտահոգում են նաև այն նոր շենքերը, որոնք գալիս են փոխարինելու հնին ու «աղտոտում քաղաքաշինական միջավայրը»։ Խոսքը մասնավորապես վերաբերում է փոքր կենտրոնին։
«Հանրապետության հրապարակը շրջապատված է բարձրահարկ շենքերով, որոնք նսեմացնում են հրապարակի նշանակությունը։ Չպետք է այդքան բարձր շենքեր լինեին, մեզ մոտ օկուպացիան գնաց քաղաքի կենտրոնի վրա»,-ասաց Մկրտիչ Մինասյանը։
Նա հավաստիացրեց, որ պարբերաբար նամակներ է հղում պատկան մարմիններ` մտահոգություն հայտնելով քաղաքի տեսքի վերաբերյալ, բայց արձագանք, որպես կանոն, չկա։ Նա ինքն էլ է հասկանում, որ հին շենքերի վերականգնումը «թանկ հաճույք» է, բայց չի էլ թաքցնում, որ համապատասխան քաղաքականության բացակայության արդյունքում են այդ շենքերը հասել նման վիճակի։
