ԵՐԵՎԱՆ, 9 փետրվարի- Sputnik. Արդեն կես դարից ավելի Գագրայում աշխատում է Աբխազիայի ամենաավագ և ամենափորձառու ատամնաբույժ-վիրաբույժ Բորիս Յանոգյանը, հաղորդում է Sputnik Աբխազիան։
Յանոգյանների ընտանիքում նա միակ բժիշկը չէ։ Բորիսի ավագ քույրը, ով բնակվում է Ռոստովում, նույնպես ատամնաբույժ է։
Բորիս Յանոգյանը դպրոցական տարիքում չի մտածել բժշկական ֆակուլտետ ընդունվելու մասին։ Այն բանից հետո, երբ աքսորել են հորը, մայրը ստիպված է եղել միայնակ դաստիարակել և ոտքի կանգնեցնել ութ երեխաներին։
«Դպրոցում չէի մտածում բարձրագույն կրթության մասին` գիտակցելով մեր նյութական վիճակը։ Երբ ավագ քույրս ավարտեց դպրոցը, մեկնեց Խարկով և ընդունվեց ինստիտուտ, սկսեց համոզել ինձ»,- պատմում է Բորիս Յանոգյանը։
Քույրը կարողացել է համոզել, և երկու եղբայրներն էլ հետևել են նրան։ Այդ ժամանակ դպրոցական գիտելիքները բավարար էին բուհական ծրագիրը յուրացնելու համար, հիշում է Բորիս Նիկոլաևիչը։ Իսկ ահա բժշկության հանդեպ հետաքրքրությունը նրա մոտ միանգամից չի սկսվել։
«Խոստովանեմ, որ սկզբից, երբ ընդհանուր առարկաներ էին դասավանդում` քիմիա, ֆիզիկա, դեռ ոչինչ։ Բայց երբ անմիջապես բախվեցինք բժշկության` արյան, դիակների հետ, պահ եղավ, որ մտածեցի` կթողնեմ, չեմ դիմանա, չեմ կարող։ Իսկ հետո ընտելացա»,- ժպիտով հիշում է բժիշկը։
Հինգ տարի սովորելուց հետո երիտասարդ շրջանավարտն աշխատեց Ուկրաինայի Պոլտավայի մարզում։ Այնտեղ գյուղական ամբուլատորիայում ամեն ինչ պետք էր զրոյից սկսել, հետագայում վերադարձավ հայրենի Գագրա։
«Ես վերադարձա այստեղ` իմ Գագրա»,- ասում է նա։
Այն ժամանակ Գագրայի հիվանդանոցում երկու ատամնաբուժական սենյակ կար, և բժիշկներն աշխատում էին երկու հերթափոխով։ Երիտասարդ մասնագետ Բորիս Յանոգյանը սկզբից աշխատեց այդտեղ, իսկ երեք տարի անց նրան հրավիրեցին աշխատելու «Ուկրաինա» առողջարանում։ Չնայած երիտասարդ տարիքին ու համեմատաբար ոչ մեծ աշխատանքային փորձին` նա արժանացավ հաճախորդների և գործընկեր բժիշկների վստահությանը։
«Այնտեղ աշխատել եմ 30 տարի։ Կոլեկտիվը դարձել էր երկրորդ ընտանիքս»,- պատմում է բժիշկը։
Այնտեղ նա դարձավ Խորհրդային Միության առողջապահության գերազանցիկ և ստացավ աշխատանքի վետերանի կոչում։
Այսօր Բորիս Յանոգյանն աշխատում է միայն որպես վիրաբույժ։ Բայց նա դա սովորել է պատերազմի ժամանակ` ինքնուրույն։
«Երբ սկսվեց անիծյալ պատերազմը, առողջարանը փակվեց, ես անգործ մնացի։ Մինչ այդ վիրաբույժը վրացի էր։ Նա մեկնեց։ Գլխավոր բժիշկը` Վալենտինա Չաչբան խնդրեց, որ ես վիրաբույժ աշխատեմ։ Եվ ահա 1993թ.-ի մայիսից դարձա վիրաբույժ։ Տարբեր վնասվածքներով մարդկանց էին բերում, ամեն բան էլ պատահել է։ Եվ ես կամա-ակամա դարձա վիրաբույժ»,- պատմեց նա։
Ինչպես խոստովանում է Յանոգյանը, ինքն անձամբ վախենում է ատամնաբույժներից։
«Ես էլ եմ մարդ։ Բոլորս էլ վախենում ենք ցավից»։
