Երևանի թաղամասերից մեկում գտնվող կոշկակարի արհեստանոցից սոսնձի հոտ է գալիս, ամենուրեք կոշկակարի գործիքներ են, հարազատների լուսանկարներ:
Գայանե Ղամբարյանը կոտրում է այն կարծրատիպը, թե կոշկակարությունը զուտ տղամարդու արհեստ է:
Ամեն ինչ սկսվեց 1997 թվականին, երբ ամուսնու գործը թեթևացնելու նպատակով Հայաստանի համար ծանր ու դժվարին տարիներին, Գայանեն որոշեց սովորել այս արհեստը: Շուտով ամուսինը մահացավ, ու Գայանեն ստիպված եղավ միայնակ գոյության պայքար մղել:
1/9
© Sputnik / Asatur Yesayants
Կոշկակար Գայանե Ղամբարյանը կոշիկի վերանորոգման արհեստանոցում
2/9
© Sputnik / Asatur Yesayants
Կոշիկի վերանորոգման համար նախատեսված գործիքներ ու նյութեր
3/9
© Sputnik / Asatur Yesayants
Գայանե Ղամբարյանը կոտրում է այն կարծրատիպը, թե կոշկակարությունը զուտ տղամարդու արհեստ է
4/9
© Sputnik / Asatur Yesayants
Կոշիկի վերանորոգման արհեստանոց
5/9
© Sputnik / Asatur Yesayants
Գայանեն առավոտից իրիկուն ապրուստի ու թոռներին նվեր անելու միջոց է հայթայթում
6/9
© Sputnik / Asatur Yesayants
Գայանեն մեծ ընտանիք ունի՝ երեք երեխա, հինգ թոռ, այսինքն` մի քանի կարևոր դեր է կատարում՝ տնային տնտեսուհու, ընտանիքը կերակրողի, տատիկի, մոր
7/9
© Sputnik / Asatur Yesayants
Կոշիկի վերանորոգման համար նախատեսված մեխեր
8/9
© Sputnik / Asatur Yesayants
Գայանեն չի պատկերացրել, որ ստիպված է լինելու մուրճ ու մախաթ վերցնել ձեռքն ու կոշիկ նորոգել
9/9
© Sputnik / Asatur Yesayants
Ամեն ինչ սկսվեց 1997 թվականին, երբ ամուսնու գործը թեթևացնելու համար Հայաստանի համար ծանր ու դժվարին տարիներին Գայանեն որոշեց սովորել այս արհեստը
