Տարիներ ի վեր Ամանորին ռուսաստանցիների գլխավոր ուտեստներից են ավանդական «Մայրաքաղաքային», «Մուշտակով ծովատառեխ» աղցաններն ու մանդարինը: Ցիտրուսային այդ միրգը Ռուսաստան է բերվում Թուրքիայից, Իսպանիայից, Իտալիայից, Կիպրոսից, ինչպես նաև Մարոկոյից ու Չինաստանից: Սակայն ամենաշատն օգտագործվում են Աբխազիայից ներկրած մանդարինները: Ռուսաստանցիներն այն սիրում են բնական համի ու որակի համար: Մանդարինների իրացման ժամկետը մատակարարից մինչև սպառող տևում է ոչ ավել, քան երկու շաբաթ:
Լոմոնոսովի անվան ՄՊՀ կենսաբանության ֆակուլտետի բույսերի ֆիզիոլոգիայի ամբիոնի պրոֆեսոր Վլադիմիր Չուբը ՌԻԱ Նովոստիին պատմում է, որ որակյալ միրգը կարելի է տարբերել արտաքին տեսքով: Պտղի կեղևի վրա չպետք է լինեն հետքեր ու սպիտակ փառ, միրգը պետք է լինի միջին չափի և մի փոքր տափակ: Կեղևի դեղին կամ կանաչ գույնը խոսում է այն մասին, որ միրգը դեռ խակ է եղել և «հասել է» ճանապարհին: Նման պտուղի համը բավականաչափ քաղցր չի լինի:
Փորձագետների խոսքով` մանդարին աճեցնելիս շատ քիմիկատներ են օգտագործում Չինաստանում: Ցանկացած արդյունաբերական արտադրություն էկոլոգիապես ավելի քիչ է մաքուր, քան մասնավոր արտադրությունը:
«Եթե անհատական տնտեսություն է, ապա մարդն այլ կերպ է մշակում ու խնամում, ավելի քիչ քիմիա է օգտագործում, ավելի շատ` բնական միջոցներ: Մասնավոր այգիներում մանդարինն ավելի քիչ է հիվանդանում: Եթե ընտրելու լինենք արդյունաբերական արտադրանքի ու մասնավոր տնտեսությունների միջև, ապա, բնականաբար, նախապատվությունը պետք է տալ ֆերմերային արտադրանքին», — ասել է Վլադիմիր Չուբը:
Մանդարինի բերքահավաքը սովորաբար ավարտվում է դեկտեմբերի վերջին: Հունվարի ընթացքում աբխազական մանդարինները հայտնվում են ռուսաստանյան խանութների ու շուկաների վաճառասեղաններին:
