ԵՐԵՎԱՆ, 12 դեկտեմբերի – Sputnik, Արման Վանեսքեհյան. Պատմականորեն էր կանխորոշված, որ ուղիղ հարյուր տարի առաջ Օսմանյան կայսրությունում թուրքական յաթաղանից փրկված հազարավոր հայեր ապաստան գտան Սիրիայում և առաջին հերթին` Հալեպում: Այդ օրվանից Հալեպի հայկական համայնքն ընդունված է համարել հայերի «մայր գաղութ» Միջին Արևելքում:
Այսօր Հալեպում իրավիճակը բավականին լարված է: Քաղաքի մատույցներում անդադար մարտեր են մղվում կառավարական զորքերի և ԴԱԻՇ-ի գրոհայինների միջև: Առաջինները ճնշում են երկրորդներին, սակայն քաղաքը դեռ շարունակում է ռմբակոծվել Իսլամական պետության հրետանու կողմից: Սակայն տեղի հայերը պնդում են, որ հիմա, երբ կառավարական զորքին օգնության հասավ ռուսական ավիացիան, քաղաքում համեմատաբար խաղաղ է: Արդեն բնականոն ռեժիմով են սկսել աշխատել կրթական հաստատությունները: Կարելի է երեխային դպրոց ուղարկել` չվախենալով անակնկալ կրակոցներից:
Բուն Հալեպում տիրող իրավիճակի մասին Sputnik Արմենիա պորտալին պատմեց Հոգաբարձուների խորհրդի անդամ (Հալեպի հայ համայնքի ինքնակառավարման գերագույն մարմին), Սարգիս Ջեմբերջյանի անվան երկրորդական վարժարանի տնօրեն Անդրանիկ Պողոսյանը:
— Իրավիճակը Հալեպում այժմ բավականին հանգիստ է: Փառք Աստծո, կառավարական զորքերը կարողացան հետ մղել թուրքերին (Հալեպի հայերը ԻՊ բոլոր գրոհայիններին անվանում են թուրքեր) քաղաքի մերձակայքից: Հիմա արդեն քաղաքի կենտրոնը չի ռմբակոծվում, ռազմական գործողություններն ընթանում են բավական հեռու` քաղաքի թաղամասերից դուրս: Հայաբնակ թաղամասեր սկսել է կյանք վերադառնալ: Սկսել են գործել մանկապարտեզները, դպրոցները, բոլոր ուսումնական հաստատություններն աստիճանաբար մտնում են բնականոն հունի մեջ:
Մենք` տեղի հայերս, գրեթե ամեն օր հետևում ենք ռուսական ավիացիայի աշխատանքին, որի շնորհիվ հնարավոր դարձավ քաղաքից դուրս մղել ահաբեկիչ-գրոհայիններին: Հետևում ենք, թե ինչպես են նրանք արդեն հեռվում ռմբակոծում թշնամու դիրքերը, և աղոթում ենք ռուս օդաչուների համար: Ընդ որում, ոչ միայն մենք, ոչ միայն հայերս: Քաղաքի ողջ բնակչությունը, մեզ հետ կողք-կողքի ապրող սիրիացիները համոզված են, որ Աստվածն ինքը մեզ օգնության ուղարկեց Ռուսաստանին: Ռուսական ինքնաթիռները մեզ վաղվա օրվա հույս տվեցին:
Ճիշտ է, հիմա քաղաքում բավական դժվար է ապրել. մարտական գործողությունների ընթացքում լուրջ վնասվել են քաղաքի ենթակառուցվածքները, կա ջրի, հոսանքի խնդիր, չկա նորմալ տրանսպորտ… Աշխատանք չկա, հնարավոր չէ որևէ գործ սկսել: Այդ իսկ պատճառով նույնիսկ չես էլ կարող մեղադրել նրանց, ովքեր անում են հնարավոր ամեն բան, որպեսզի մեկնեն քաղաքից, երկրից: Բոլորն էլ ուզում են նորմալ կյանքով ապրել` առանց պատերազմի:
Մեր Խորհուրդը փորձում է հաշվառել երկիրը լքող մարդկանց: Միայն վերջին 10 օրվա ընթացքում Հալեպը լքել է 10 ընտանիք: Ընդ որում, հայրենիք` Հայաստան է մեկնել երկու ընտանիք, մյուս 8-ը մեկնել է Կանադա: Ինչ կարող ես ասել այս իրավիճակում: Մարդիկ պետք է աշխատեն, որպեսզի պահեն ընտանիքը, երեխաներին: Նախնական տվյալներով` միայն այս տարի Հալեպը լքել է 7-10 հազար մարդ: Եվ հազիվ թե նրանք այլևս ետ վերադառնան։
