ԵՐԵՎԱՆ, 4 դեկտեմբերի — Sputnik. Մեր օրերում տեղի ունեցող իրադարձություններն էլ իրենց հետքն են թողնում մարդկանց անունների վրա։ Ահա Ղրիմում առաջարկել են տղաներին անվանել «Գեներատոր» ` ի նշան Ղրիմի էներգահամակարգի անջատման։ Սա հիշեցնում է 90-ականների Հայաստանը, երբ գտնվեց մեկը, որն իր որդուն «Դվիժոկ» անվանեց։ Sputnik Արմենիան ներկայացնում է տարօրինակ անունների ընտրանին։
Ղրիմի էլեկտրաէներգիայի անջատումների օրերին հանրապետության Պետական խորհրդի նախագահը կատակով առաջարկել է Ղրիմում ծնված տղաներին անվանել Գեներատորներ։
«Աղջիկների անունը Սվետա են դնում, բա տղանե՞րը։ Նրանց պետք է Գեներատոր անվանել։ Շատ լավ անուն է` Գեներատոր Իվանովիչ, կրճատ կասեն Գերա։ Վատ չէ», — ասել է Վլադիմիր Կոնստանտինովը։
Ամեն ինչ լավ կլիներ, եթե այդ այդօրինակ կատակը իրականություն չդառնար, օրինակ` հայ հասարակության մեջ։
Հայաստանում շատ երեխաների համար հայրենասիրական անուններ են ընտրում` Արցախ, Անի, Տիգրանուհի, Նաիրի, Արարատ։ Վերջին տարիներին ոմանք իրենց զավակներին որոշել են կոչել Ռուսաստանի նախագահի ազգանունով` Պուտին։
Նման երևույթի հետ առնչվել ենք նաև 2000-ականներին, երբ 1915 թվականի Հայոց ցեղասպանության հռչակագրի ճանաչման համար, ի նշան երախտագիտության ֆրանսիական ժողովրդին և անձամբ Ֆրանսիայի նախագահ Ժակ Շիրակին, երկվորյակների ծնողները որոշել էին հավերժացնել Ֆրանսիայի նախագահի անունը` երեխաներից մեկին անվանելով Ժակ, իսկ մյուսին` Շիրակ։ Հայաստանում այդ դեպքից հետո տարածում ստացավ մի անեկդոտ, որը պատմում էր անտարբեր ծնողների մասին, ովքեր իրենց երեխաներին անվանել են Պինգ և Պոնգ։
Խորհրդային տարիներին երկրի հեռավոր գյուղերում կարելի էր ավելի էկզոտիկ անուններ էլ լսել։
Մարդիկ իրենց երեխաներին «էկզոտիկ» անուններ են տալիս` հաճախ չհասկանալով բառի բուն նշանակությունը։ Աղջիկներին անվանում էին Կոնստիտուցիա, Պրիսյագա և Կանալիզացիա` մտածելով, որ գեղեցիկ հնչողություն ունեն։
Խորհրդային ժամանակաշրջանում շատերը փորձում էին տարբերվել մյուսներից և զավակների համար անուն ընտրելիս ցուցադրում էին արտասահմանյան գրականության մասին ունեցած գիտելիքները։ Շատերն իրենց երեխաներին անվանում էին Շեքսպիրի ստեղծագործությունների հերոսների անուններով` Ռիչարդ, Համլետ և Մակբեթ։ Հայկական հողում քիչ չեն նաև Պուշկինները, Վորոնցովները, Ժյուլ Վեռնները։
Հայաստանի մարզպետներից մեկի անունը Կովալենկո Շահգելդյան է, իսկ խորհրդարանում երկար ժամանակ աշխատում էր Նապոլեոնը, սակայն ոչ թե ֆրանսիացին, այլ հայ պատգամավոր Նապոլեոն Ազիզյանը։
Հոկտեմբերյան հեղափոխությունից հետո մոլի կոմունիստներն իրենց երեխաներին անվանում էին կարմիր շարժման առաջնորդների պատվին` Վիլեն, Մելս, Դազդրապերմա։ Բոլոր այս և շատ այլ անուններն առաջացել են հեղափոխության հետ առնչվող տարբեր անունների, ազգանունների և իրադարձությունների անվանումների հապավումներից։ Այսպես, Վիլենն առաջացել է` Վլադիմիր Իլիչ ԼԵՆինի անունից, Մելսը Մարքսի, Էնգելսի, Լենինի և Ստալինի առաջին տառերից է կազմվել, իսկ Դազդրապերման դա «ԴԱ ԶԴՐԱվստվույետ ՊԵրվոյե ՄԱյա» (թարգմանաբար` Կեցցե՛, Մայիսի մեկը) արտահայտությունից։
